Chapter 2
2104 Words
“อ่อ ค่ะคุณน้า แล้วคุณน้าจะให้หนูเริ่มเมื่อไหร่คะ”
“พรุ่งนี้ไปหาน้าที่บ้านตามที่อยู่ที่น้าแชร์ให้นะ น้าจะบอกเพทายว่าหนูเป็นลูกสาวเพื่อนเก่าพ่อเขา”
“ค่ะคุณน้า”
หลังจากแยกย้ายกับไอยู สไมล์ได้รับข้อความแจ้งเงินเข้า 2 ล้านบาททันที นี่เธอยังไม่ได้เริ่มงานสักนิด ไอยูไวใจโอนเงินเยอะขนาดนี้ให้เธอเชียวหรือไง
และไม่นานก็มีข้อความรายละเอียดยาวเหยียดจากไอยูส่งให้เธอ ว่าตัวตนเธอที่จะบอกกับเพทายเป็นใคร มาจากไหน ให้เธอจำเรื่องพวกนี้ให้ขึ้นใจจะได้ไม่ถูกเพทายจับได้
“พ่อ ไมล์มีเงินมาใช้หนี้แล้วนะ แล้วพ่อก็ไม่ต้องถามว่าเอามาจากไหน ไมล์รับงานใหญ่มา ไม่ได้ผิดกฏหมาย ไม่เสี่ยงตาย พ่อรู้แค่นี้นะ”สไมล์เอ่ยพรางส่งเงินให้ผู้เป็นพ่อ
“นี่มัน!! งานใหญ่ งานอะไร ทำไมมีเงินเยอะแบบนี้”
“เอาเถอะนะพ่อ ไมล์ไม่อยากเห็นพ่อถูกทำร้ายอีก ไมล์ต้องไปทำงาน พ่อไม่ต้องห่วง เดี๋ยวไมล์จะแวะกลับมาบ่อยๆ เจ้านายไมล์เขาให้ไปอยู่ที่บ้านน่ะ” สไมล์เอ่ย
“เจ้านายนี่ผู้ชายหรือผู้หญิง เขาให้ทำงานอะไร ทำไมให้เงินเยอะแบบนี้” พ่อของเธอยังคงไม่ยอมถามต่อไปอีก
“ผู้หญิง งานส่วนตัวเขา ไมล์พูดไม่ได้ แต่ไม่อันตรายพ่อไม่ต้องห่วง”
เมื่อลูกไม่ยอมบอกอะไร ผู้เป็นพ่อก็ได้รับเงินมาทั้งที่ใจยังสงสัยและเป็นห่วง
วันรุ่งขึ้นสไมล์มาหาไอยูตามที่นัดกัน วันนี้เธอแต่งตัวน่ารักเป็นสาวหวานด้วยชุดที่ไอยูเตรียมให้
“จำแทบไม่ได้เลยนะเนี้ย” วีเอ่ย
“ฝีมือเค้าเองแหละบี๋”
“บี๋เก่งจริงๆนะ”
“เดี๋ยวบี๋เป็นคนคุยกับลูกนะ ให้เค้าพูดเดี๋ยวเขาของขึ้น’ ไอยูเอ่ย
“นั่นลูกชายสุดที่รักบี๋นะ”วีเอ่ย
“ตอนนี้เค้าอยากจะฟาดลูกชายสุดที่รักมากเลยแหละ”
ไม่นานหลังจากเพทายมาถึงที่บ้าน เขาก็ต้องแปลกใจไม่น้อยเมื่อเห็นหญิงสาวคนนึงนั่งอยู่พร้อมพ่อกับแม่ของเขา ก่อนที่ท่านทั้งสองจะเอ่ยประโยคที่ดูเหมือนจะเป็นการบังคับขึ้นจนเพทายเอ่ยตอบกลับ
“ทำไมผมต้องแต่งด้วยครับพ่อ” เพทายเอ่ยถามผู้เป็นพ่อและแม่
“นี่คือคำสั่งพ่อ 1ปีถ้าอยากหย่า พ่อก็จะไม่ห้าม”
“แล้วทำไมผมต้องแต่งด้วยครับ เธอก็เห็นด้วยหรือไง” เพทายเอ่ยถามผู้หญิงตรงหน้า
“แค่ปีเดียวเอง คุณก็ไม่ได้มีแฟน ไม่เห็นจะเสียหายนี่” หญิงสาวเอ่ย
“จะบ้าหรือไง พ่อครับ ผู้หญิงคนนี้ผมไม่รู้จักด้วยซ้ำ ทำไมผมต้องแต่งกับเธอครับ” เพทายเอ่ยคัดค้าน
“นี่ไม่ใช่แค่คำสั่งพ่อ แต่คุณตาเป็นคนเห็นชอบด้วย พ่อไม่คิดว่าทายจะขัดใจคุณตาใช่มั้ย”
“ก็ได้ แต่ถ้าก่อนหนึ่งปีเธอขอหย่าผมเอง ถือว่าทุกอย่างจบนะครับ!”
เพทายพูดจบแล้วเดินออกจากห้องไป หญิงสาวเองก็ยกมือไหว้ท่านทั้งสองแล้วออกไปเช่นกัน
“บี๋ ลูกเราเป็นเกย์จริงเหรอ?”
“บี๋เคยเห็นลูกมีแฟนมั้ยละ จนอายุเท่านี้แล้วยังไม่มีเมียเลย เชื่อเถอะ ว่าแต่งแล้วหายแน่”
“ยู!! แล้วถ้าลูกปล้ำผู้หญิงคนนั้นละ”
“ก็อุ้มหลานไงบี๋”
ที่หน้าบ้าน เพทายเห็นหญิงสาวกำลังเดินออกจากบ้าน เขาก็เดินไปขวางหน้าเธอนิ่งๆจนคิมเลขาคนสนิทตกใจกำลังจะวิ่งเข้าไปแต่ถูกเพทายทำมือเอ่ยห้าม
“เธอเป็นใคร ฉันไม่เคยเห็นรู้จักเธอสักนิด” เพทายเอ่ย
“ฉันชื่อสไมล์ ไม่ใช่เธอ” สไมล์เอ่ย
“ฉันไม่อ้อมค้อม ฉันไม่อยากแต่งเพราะฉันไม่รู้จักเธอ และเธอก็ไม่รู้จักฉัน เราไม่ควรแต่งงานแบบคลุมถุงชนแบบนี้” เพทายเอ่ย
“พ่อแม่คุณก็บอกแล้วนี่แค่ปีเดียว ทำไมคุณดูเดือดร้อนจัง”
“เธอควรเดือดร้อนซิไม่ใช่ฉันเพราะฉันเป็นผู้ชาย เธอเป็นผู้หญิงเที่ยวมาแต่งงานกับใครก็ไม่รู้แบบนี้ มันไม่น่าเกลียดไปหน่อยเหรอ”
"............"
"เธอมาแต่งงานกับฉันทำไม ต้องการอะไร?" เพทายเอ่ย
"คุณจำฉันไม่ได้เพราะคุณไม่เคยสนใจใคร แต่ฉันจำคุณได้นะ" สไมล์พูดไปตามเนื้อเรื่องเพื่อเอาตัวรอด ไอยูบอกหลายๆอย่างกับเธอเกี่ยวกับเพทาย ซึ่งเธออ่านมันทั้งคืนจนจำขึ้นใจ
"จะบอกว่ามาแต่งงานกับฉันเพราะเต็มใจ?"
"อื้ม"
"ตลก! คิดว่าฉันเชื่อหรือไง ฉันไม่เคยมีอะไรโกรธกับเธอ แต่ถ้าเธอหาเรื่องเอง ฉันก็ไม่ติด"
พูดจบเพทายก็เดินออกไปโดยที่มีคิมเลขาคนสนิทตามไปติดๆ สไมล์ได้แต่มองแบบนั้น ในใจคิดว่าลูกชายของไอยูหล่อจริงๆ แต่ก็ไม่แปลก เพราะวีพ่อของเขาก็หล่อลากแถมยังเคยเป็นนักร้องมาก่อนด้วย ส่วนไอยูเองก็สวยมากไม่เหมือนแม่กับลูกกันด้วยซ้ำ
แต่ความหล่อของเขามันขัดกับความปากร้ายไปหน่อย เลขาที่ชื่อคิมนั่นอีก หล่อเชียว หรือเขาจะเป็นคู่ขากันจริงๆ สไมล์นึกภาพที่เพทายเปลือยอกโดยมีคิมนั่งอยู่บนตัก ทั้งสองกอดจูบกัน แต่ความคิดก็แตกดังโป๊ะ เมื่อเธอรู้สึกขนลุกแปลกๆ
"เสียดายความหล่อชะมัดเลย"
สไมล์ออกจากบ้านของไอยูไป ก่อนจะไปที่คอนโดแห่งนึงที่ไอยูเตรียมไว้ให้ เพราะไอยูรู้ดีว่าเพทายต้องส่งคนไปตามดูสไมล์แน่ๆ เธอจึงป้องกันไว้ก่อน และคอนโดนั้นตอนนี้ก็เป็นชื่อของสไมล์เป็นเจ้าของเรียบร้อย
เพทายที่กลับมาถึงคอนโดด้วยอารมณ์หงุดหงิดที่เดี๋ยวถูกตาให้ไปดูตัว เดี๋ยวถูกพ่อแม่บังคับให้แต่งงาน มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ ชายหนุ่มโยนเสื้อสูทก่อนจะล้มตัวลงบนโซฟา
"เดี๋ยวผมเอาน้ำมาให้ครับ" คิมเอ่ยก่อนเดินเข้าครัวไปหยิบน้ำอัดลมเย็นๆมาให้เพทาย เขาเปิดมันยกขึ้นดื่มก่อนเอ่ยขึ้น
"บ้านฉันเป็นอะไรกัน จ้องจะหาเมียให้อยู่นั่น หรือฉันควรจะไปฟาดผู้หญิงสักคนให้ท้องแล้วมีหลานให้ ที่บ้านจะได้ไม่ต้องบังคับฉัน" เพทายเอ่ย
"ไม่ได้นะครับ! ... เอ่อ คุณทายทำแบบนั้นมันไม่ดีหรอกครับ" คิมเอ่ย
"ทำไม นายก็อยากให้ฉันแต่งงานแบบถูกคลุมถุงชนหรือไงกัน"
"เปล่าครับ แต่นั่นคำสั่งคุณท่านนะครับ ไม่แน่ว่าผู้หญิงคนนั้นอาจจะทนไม่ได้แล้วขอเลิกไปเองก็ได้ครับ ผู้หญิงที่ไหนจะทนอยู่กับผู้ชายที่ไม่รัก ไม่สนใจตัวเองหรอกครับ" คิมเอ่ย
"แต่ฉันก็ยังคิดว่ายัยนี่แปลกๆ ไม่รู้มาหลอกอะไรพ่อกับแม่ฉันหรือเปล่า"
"แต่ผมคุ้นหน้ามากเลยครับ แต่นึกไม่ออกว่าเจอที่ไหน" คิมเอ่ย
"ช่างเถอะ นายกลับเถอะ วันนี้ฉันไม่ไปทำงานแล้ว เดี๋ยวคืนนี้จะไปดื่มสักหน่อย" เพทายเอ่ย
"ครับ"
คลับ
สไมล์ที่ชีวิตนี้ไม่เคยมาคลับ มาเที่ยว มาดื่มแบบนี้มาก่อน ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อไอยูบอกเธอว่าเพทายมักจะมาดื่มที่นี่ ถ้าเป็นผู้ชายทั่วไป ยังไงก็ต้องมีสาวๆมานั่งควงหรือพากันไปต่อแน่ๆ ซึ่งเธออยากให้สไมล์ช่วยดูว่าเพทายทำแบบนั้นมั้ย
หลังจากเห็นเป้าหมายว่าเพทายนั่งดื่มอยู่คนเดียวไร้เงาเลขาหรือสาวคนไหนๆ สไมล์ก็รายงานไอยูว่าเพทายมาดื่มคนเดียว ไม่มีคนนั่งด้วยแล้วไม่ได้มีท่าทีสนใจผู้หญิงคนไหนที่เดินเข้ามาขอดื่มด้วยสักนิด
"โอ๊ย!! ขอโทษค่ะๆ"
สไมล์หันกลับไปชนกับพนักงานจนสายตาคู่คมของเพทายหันไปเห็นเข้า เขากระดกเหล้าเข้าปากรวเดียวหมดแก้วก่อนเดินตรงไปหาสไมล์ทันที ตอนนี้เธอหนีเขาไม่ได้อีกต่อไป
"เธอตามฉันมาทำไม!"
"โอ๊ย!! ฉันเจ็บนะ!! ใครตามคุณ ฉันก็มาดื่มของฉันปะ..ประจำอยู่แล้ว" สไมล์เอ่ย
"เหรอ ฉันมาที่นี่บ่อยไม่ยักจะเคยเจอเธอนะ เอาซิ ไหนๆก็มาดื่ม งั้นเธอมานั่งดื่มกับฉันเลยเป็นไง!"
"ว๊าย!! คุณเพทาย ปล่อยฉันนะ!"
"นั่งลง!!"
เสียงดุดันของเพทายเอ่ยขึ้น ก่อนจะสั่งให้สไมล์นั่งลง เขารินเหล้าใส่แก้ว นั่นทำให้สไมล์ถึงกับกลืนน้ำลายอย่างหนัก เธอดื่มไม่เป็นสักหน่อย ขืนดื่มเข้าไปสักนิด คงจะเมามากแน่ๆ
"อ่ะ! มาประจำเหรอ เธอคงจะคอแข็งมากซินะ"
"ฉันมาดื่มนิดๆหน่อยๆมาฟังเพลงแก้เหงาเฉยๆ ไม่ได้มาดื่มเอาเป็นเอาตายแบบคุณสักหน่อย" สไมล์เอ่ย
"หึ!"
สไมล์ยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ แต่มันขมจนกลืนไม่ลงด้วยซ้ำ นี่เขาดื่มมันราวกับเป็นน้ำหวานได้ยังไงกันนะ สไมล์ค่อยๆวางแก้วลงแต่กลับถูกเพทายบังคับให้ดื่ม
"วางทำไม เธอยังไม่ได้เอาเหล้าเข้าปากสักนิด"
"คุณจะให้ฉันดื่มทีเดียวหมดแก้วหรือไงกัน"
"เอาซิ ดื่มให้หมด ฉันจะหาเรื่องเธอให้น้อยลง" เพทายเอ่ยก่อนกระดกเหล้าเข้าปากหมดแก้ว
สไมล์ที่ลังเลแต่ก็อึดใจเดียวยกแก้วเหล้าที่มีไม่มากแค่เกือบๆครึ่งแก้วยกขึ้นดื่มแบบไม่หายใจรวดเดียวหมด แต่รสชาติของมันเลวร้ายมาก เธอแทบอาเจียนออกมาให้ได้ จนต้องดื่มน้ำตาม
"แค่กๆๆ"
"เธอไม่เหมือนคนที่มาดื่มบ่อยสักนิด โกหกไม่เนียนชัดๆ" เพทายเอ่ย
แต่เมื่อแก้วแรกผ่านไป แก้วที่สองและสามก็ตาม จนสไมล์เมาได้ที่ เธอเริ่มลุกขึ้นเต้นอย่างไม่รู้สึกตัว ชุดสั้นๆที่ใส่มาก็วับๆแวมๆจนเพทายถอนหายใจและรั้งมือเธอให้นั่งลง
"ยัยบ้า นั่งลง!"
"วู้ววว สนุกชามาดดดดเล๊ย"
"ทิ้งแม่งไว้นี่ดีมั้ยวะเนี้ย"
เพทายเอ่ยก่อนนั่งดื่มต่อ จนสไมล์ที่เริ่มหมดฤทธิ์ก็ค่อยๆนั่งลงเอนตัวไปหาเพทาย แต่เขาก็ผลักเธอกลับจนเธอฟุ่บลงกับโต๊ะด้วยความเมา
เพทายลุกขึ้นเดินออกไปโดยที่ไม่สนใจใยดีสไมล์ที่กำลังเมาไม่ได้สติ กระทั่งเดินออกมาถึงหน้าคลับ แต่ก็ต้องหันกลับไปอย่างหงุดหงิด ก่อนจะไปถึงที่โต๊ะเห็นสไมล์ยังกึ่งหลับกึ่งตื่นครองสติไม่ไหว
"ทำไมเธอต้องมาเป็นภาระฉันด้วยวะเนี้ย"
เพทายอุ้มสไมล์ออกจากคลับไปขึ้นรถ การกระทำของเขาอยู่ในสายตาของใครบางคนตลอด เมื่อพาเธอขับรถออกมาก็คุยกันไม่รู้เรื่องเพราะถามทางกลับไปคอนโดเธอไม่ถูก ไม่มีบัตรหรืออะไรติดตัวมาสักอย่าง นี่เธอเขาคลับไปได้ยังไงกัน
สุดท้ายเพทายก็ต้องพาเธอกลับมาที่คอนโด ก่อนโยนเธอให้นอนลงบนเตียงนอนในห้องเล็ก แต่สไมล์ก็เหมือนปลาหมึกที่มีหนวดเกาะเกี่ยวเขาไปยอมปล่อยทั้งที่มีแค่สองมือ แกะข้างนู่นข้างนี้ก็เกาะอยู่แบบนั้น
"เธอจะเกาะอะไรฉันนักหนา"
"งืออออ"
"โอ๊ย!"
เพทายที่พยายามจะลุกก็ถูกสไมล์เกาะจนล้มลงอีกรอบเล่นเอาทั้งคู่จูบกันไม่รู้ตัว แต่เพทายก็รีบลุกขึ้นก่อนสบถอย่างหงุดหงิด
"ยัยบ้า!"
พูดจบเพทายก็รีบเดินออกจากห้องที่สไมล์นอนอยู่ทันที ชายหนุ่มกลับเข้าห้องมาก่อนจะอาบน้ำให้ร่างกายสดชื่น สมองพลันคิดแค่เรื่องที่จูบกับสไมล์เมื่อกี้ ต่อไปยัยนี่ต้องมาเป็นเมียเขางั้นเหรอ มันไม่สมเหตุสมผลสักนิด ไม่รู้จักกัน ไม่รักกัน จะมาอยู่เป็นผัวเมียกันได้ยังไง เรื่องนี้มันชักจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว เรื่องที่เขาไม่ได้สมยอมเรื่องนี้ มันเริ่มจะมากเกินไปแล้ว นี่พ่อแม่กำลังเล่นตลกอะไรกับเขากันแน่
- Writer
