เล่ห์รักเพลย์บอยร้าย

โลเวลล์โหมดจริงจังกับงาน

แพรไหมนั่งจดรายงานการประชุมอยู่ด้านข้าง มือของเธอขยับไม่หยุดทว่ากลับมีความคิดหนึ่งแทรกเข้ามา เขาทุ่มเทให้งานอย่างเต็มที่จนน่าประทับใจ ความใส่ใจต่องานและแนวคิด ยิ่งทำให้เขาเหมาะสมกับตำแหน่งประธาน

เขายังชี้แจงให้กับที่ประชุมทราบถึงสิ่งที่เขาต้องการในวันเปิดงาน ชายหนุ่มต้องการให้มีการเดินแบบ ทั้งสินค้าโอท็อปและสินค้าแบรนด์เนมชื่อดัง

เขาให้ทีมโพรโมตไปจัดการเตรียมสินค้า พร้อมทั้งติดต่อนางแบบ เพื่อสื่อให้คนรู้ว่าที่นี่มีทุกอย่างที่ลูกค้าต้องการ เขาเน้นย้ำเป้าหมายอีกหนโดยต้องการให้เดอะดาร์ตันแลนด์มาร์กเป็นสถานที่รวมสินค้าสำหรับทุกไลฟ์สไตล์ของคนทุกเพศทุกวัย ก่อนปิดท้ายว่า

“อย่าลืมว่าวันงานต้องเพอร์เฟกต์ เพราะงบประมาณการก่อสร้างครั้งนี้สูงถึงสี่หมื่นล้านบาท เรียกได้ว่าเป็นอภิมหาโครงการสำหรับห้างเปิดใหม่เลยทีเดียว ผมขอกล่าวอีกรอบ ขอให้ทุกคนทำงานกันอย่างเต็มที่ เราต้องพร้อมสำหรับวันเปิดงาน แล้วร้านไหนที่ทำสัญญาแล้วให้ส่งหนังสือแจ้งให้เข้ามาตกแต่งร้านได้เลย แล้วก็เอาสินค้ามาลง วันเปิดงานร้านต้องพร้อมขาย ต้องพร้อมเปิดให้ครบทุกแผนก ทุกโซน โซนที่จัดไว้ให้สำหรับเด็ก ใครมีหน้าที่นี้ก็เตรียมการให้พร้อม อย่าลืมว่าเป้าหมายของเราคือเป็นศูนย์กลางของเอเชีย”

“รับทราบครับท่านประธาน” ทุกคนกล่าวพร้อมเพรียงกัน พนักงานทุกคนในนี้ยินดีทำงานกันถวายหัว เพราะค่าตอบแทนที่ได้รับพร้อมสวัสดิการคุ้มมาก เมื่อเทียบกับที่อื่น แถมเจ้านายของพวกเขายังให้โบนัสเยอะกว่าที่อื่นอีกด้วย

“ปิดการประชุม แยกย้ายกันไปทำงานได้” ชายหนุ่มลุกเดินนำออกไปเป็นคนแรก เหล่าเลขานุการจึงต้องรีบก้าวเท้าตามไป ระหว่างนั้นเขายังหันกลับไปสั่งงานอีกว่า

“แพรไหมคุณมีหน้าที่คอยตรวจสอบว่าร้านไหนที่ยังไม่เข้ามาตกแต่งร้าน คุณต้องตามเขา เดี๋ยวไม่ทันวันเปิดงาน แล้วก็เร่งให้ทางร้านเอาสินค้ามาลงให้ครบทุกร้าน ทุกร้านต้องพร้อมขายวันเปิดงาน”

“รับทราบค่ะท่านประธาน เดี๋ยวดิฉันจะเร่งประสานงานให้นะคะ” แม้จะมีทีมงานคอยดูแลจัดการเรื่องนี้อยู่แล้วก็ตาม แต่ว่าแพรไหมก็ต้องติดตาม ควบคุมและสอบถามความคืบหน้าเป็นระยะ ๆ เพื่อนำมารายงานให้เจ้านายรับทราบ ประการสำคัญเธอต้องแน่ใจว่างานทุกอย่างจะเสร็จสมบูรณ์ทันเวลาอย่างที่ชายหนุ่มต้องการเพราะร้านค้าในห้างมีมากกว่าหนึ่งหมื่นร้าน

“คืนนี้ จองโต๊ะให้ผมดินเนอร์ที่ห้องอาหารด้วยนะ เอาเป็นอาหารอิตาเลียนนะ แทรี่ นายติดตามเรื่องการประสานงานกับพวกนางแบบ ดูเรื่องการจองตัวให้เรียบร้อย ขอพวกมืออาชีพที่มีชื่อเสียง นายรู้ว่าฉันต้องการแบบไหน ส่วนเดม่อน นายมีหน้าที่เตรียมพร้อมด้านความปลอดภัย เตรียมคนของเราให้พร้อม เพราะวันเปิดงานมีแต่คนมีชื่อเสียงมาร่วมงาน ความปลอดภัยต้องเป็นอันดับหนึ่ง”

“ครับเจ้านาย ผมจะรีบไปจัดการ” แต่ละคนต่างตอบรับ

เดม่อนกับเลนเดลเป็นบอดีการ์ดฝีมือดีที่โลเวลล์ไว้ใจที่สุด แต่ตอนนี้เลนเดลต้องอยู่ดูงานที่อังกฤษแทนเขา ครั้นกลับถึงห้องทำงานโลเวลล์ได้หันไปสั่งงานอีกประโยค

“แพรไหม ผมต้องการสรุปรายงานการประชุมวันนี้ก่อนห้าโมงเย็นนะครับ”

“รับทราบค่ะ” หญิงสาวกลับไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองเพื่อลงมือทำรายงานการประชุม ก่อนหน้านั้นเธอได้ติดต่อประสานงานกับฝ่ายที่ดูแลร้านค้าและผู้เช่าเพื่อขอรายชื่อร้านค้าตามที่เจ้านายหนุ่มเคยสั่ง ระหว่างรอเอกสารจึงหันกลับมาทำรายงานการประชุมไปพลางๆ เธอจัดการงานดังกล่าวได้เสร็จเรียบร้อยก่อนเดดไลน์ที่เขากำหนด ทว่าเมื่อชายหนุ่มตรวจดูเขาก็มีคอมเมนต์ให้เธอนำไปปรับปรุง

“ตรงนี้คุณต้องไปทำมาใหม่นะครับ มันไม่เป็นระเบียบ คุณดู... มันอ่านยาก คุณไปทำเป็นกราฟมาให้ผมใหม่ แยกสีมาให้เรียบร้อยนะครับ”

“ได้ค่ะ”

แพรไหมแก้ไขเสร็จและนำไปให้เขาเช็กอีกรอบ ถึงกระนั้นเขากลับยังไม่พอใจ คราวนี้หญิงสาวถึงกับนึกฉุน นี่จะหาเรื่องแกล้งเธอใช่ไหม เธอได้แต่กัดฟันกรอด… ทว่าไม่ได้เอ่ยโต้เถียง กระทั่งท้องฟ้าด้านนอกเป็นสีดำมืดนั่นล่ะ เอกสารที่เธอแก้ไขครั้งแล้วครั้งเล่าถึงได้ทำให้เขาพอใจ

โลเวลล์อนุญาตให้เธอกลับบ้านได้ มิหนำซ้ำยังมีน้ำใจที่จะหยิบโทรศัพท์กดต่อสายหาแทรี่ เพื่อสั่งการให้ปลายสายเตรียมรถไปส่งหญิงสาว

“แทรี่นายไปส่งคุณแพรไหมด้วยนะ” เขาให้คุณชาญเตรียมรถยนต์พร้อมคนขับประจำตัวตั้งแต่ที่มาถึงเมืองไทยแรก ๆ เพราะคิดว่าถ้าตนต้องเดินทางไปที่ใด จะได้ไม่ต้องมีปัญหาติดขัด

“ท่านประธานไม่เป็นไรค่ะ ไม่อยากรบกวนค่ะ เพราะดิฉันพักอยู่ไม่ไกล นั่งรถไฟฟ้าไปแป๊บเดียวค่ะ” เหตุผลจริง ๆ คือแพรไหมไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอพักอยู่ที่ไหนต่างหาก แต่เขายังยืนกรานไม่ยอมรับคำปฏิเสธ แถมท้ายด้วยการบอกลา

“ไม่รบกวนหรอก ผมยินดี คุณบอกทางแทรี่ได้เลย นอนหลับฝันดีนะครับแพรไหม พรุ่งนี้เจอกัน” จากนั้นก้าวเท้าฉับ ๆ เดินเข้าลิฟต์ เพื่อไปยังเพนต์เฮาส์ที่พักชั้นบน ทิ้งหน้าที่หลังจากนั้นให้แทรี่

“เชิญครับคุณแพรไหม เดี๋ยวผมไปส่งนะครับ” แทรี่รู้ว่าเจ้านายต้องการอะไร เขาจึงต้องดูแลเอาใจใส่ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้เป็นพิเศษ

เขาพาแพรไหมไปที่ชั้นจอดรถ ซึ่งมีรถยนต์เจ็ดที่นั่งคันหรูสีดำมันปลาบจอดรอพร้อมคนขับอยู่แล้ว แทรี่เปิดประตูหลังรถให้เธอเข้าไปนั่ง จากนั้นเขาจึงเข้าไปนั่งด้านหน้าข้างคนขับ เมื่อสั่งให้ออกรถ เขาจึงหันมาชวนเธอคุยเรื่องงานเล็กน้อย หญิงสาวย่อมต้องตอบรับไปตามมารยาท อย่างไรก็ดีเมื่อผ่านไปสักพัก แพรไหมสังเกตว่าเขาไม่ได้ถามเธอด้วยซ้ำว่าเธอพักอยู่ที่ไหน หญิงสาวจึงเอ่ยบอกเสียแทน โดยบอกให้เขาไปส่งเธอที่อะพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่งซึ่งอยู่จากหอพักที่เธออาศัยอยู่ไปไม่ไกล

“คุณอยู่ที่… ไม่ใช่หรือครับ” แทรี่เอ่ยอย่างสงสัย

“เอ่อ”

ครั้นเห็นหญิงสาวยังไม่เอ่ยตอบ คู่สนทนาจึงเฉลยให้ฟังว่า “ผมดูจากข้อมูลประวัติที่คุณเคยลงไว้ครับ”

“อ้อ พอดีดิฉันพึ่งย้ายที่อยู่ค่ะ”

“ครับ” แทรี่ตอบรับเพียงเท่านั้น ฝ่ายคนขับเองก็ช่างรู้งาน พาเธอไปส่งยังที่อยู่กำมะลอได้โดยที่ไม่ต้องมีใครบอกทาง