มันผ่านไปเนินนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่าตัวเองโดนโอบกอด แล้วเอนเอียงตามริมฝีปากที่ครอบครองจนยากจะถอดถอน เพราะไม่ว่าจะยื้อออกมายังไง สุดท้ายมือใหญ่ก็ขยับย้ายขึ้นมาประคองแก้มให้จดจ่ออยู่ที่เขา
เล่นเอาหัวใจที่สั่นระรัวแทบขาด หนำซ้ำความอึดอัดก็พลันบีบฉันหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนต้องส่งเสียงค้านออกมา
“อื้ม~”
“ปลอม! กัปตันต้องประชดนีน่าถึงขนาดนี้เลยเหรอ?” ฉันพยายามส่ายหน้าตอบแอร์ที่ชื่อนีน่า แต่กัปตันโซลยังบดริมฝีปากจูบฉันไม่ลดละ
โอ๊ย ฉันหายใจไม่ออกแล้วนะ หยุดจูบฉันสักที!
‘ปึก’
ฉันรวบรวมแรงทั้งหมดดันอกแกร่งออกไปจนริมฝีปากถูกถอดถอน พร้อมกับร่างสูงที่เสียหลักเซไปข้างหลัง แต่สายตาที่เขามองมามันนิ่งเรียบมาก ราวกับจูบที่มอบให้ฉันเมื่อกี้ มันเป็นสิ่งที่ฝืนใจ
“นี่คุณ! ทำอะไรฉันหา!”
ฉันชี้หน้าถามแล้วใช้หลังมือเช็ดปากไปด้วย
“จูบไง จะโกรธทำไมนักหนา มานี่!” เขาคว้าข้อมือฉันดึงไปใกล้ ๆ ทันที ก่อนที่จะหั
