“แต่คุณใส่กุญแจมือแบบนี้ คุณได้เปรียบฉันนะ” “อย่าเฉไฉ ตอบฉันมาว่าตกลงรึเปล่า? ถ้าตกลง... ฉันถึงจะปล่อยเธอ” ฉันหันไปมองกุญแจมือสลับกับหน้าเขา ซึ่งตอนนี้คิดหาทางออกอื่นไม่ได้เลยนอกจากอยากหลุดออกไปจากไอ้เสาบ้า ๆ นี่ คิดสิคิดใบผัก! ถ้ามึงตกลง แพ้ไม่ได้แล้วนะ ไม่อย่างนั้นไอ้โรคจิตชื่อโซลเล่นมึงเละแน่ แต่... ถ้ายังอยู่แบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะได้เป็นอิสระวะ โทรศัพท์ก็อยู่ ที่เขา ออกไปไหนก็ไม่ได้ นอกจากยอมพลีกายระบายความใคร่เพียงอย่างเดียว “ตกลง” ฉันตอบอย่างหนักแน่น “แน่ใจ?” “เออ แน่ใจ” เพียงเท่านั้นกัปตันหนุ่มก็ยิ้มเยาะแล้วเดินไปหยิบกุญแจในลิ้นชักฝั่งขวามือมาไขให้ แต่เมื่อฉันได้เป็นอิสระเพียงไม่กี่อึดใจ ฝ่ามืออรหันต์ก็ทำงานทันที ‘เพียะ’ “เฮ้ย อะไรวะ?” “ถึงฉันจะเป็นบัตเลอร์ที่คุณจ้างมาด้วยเงิน แต่คุณก็ไม่มีสิทธิ์ทำกับ ฉันแบบนี้!” ฉันว่าจบก็จับเสาฉุดตัวเองลุกขึ้นยืนทันที ก่อนที่จะชี้ห