'ครืดๆๆ' เสียงโทรศัพท์ของมีอาดังขึ้นระหว่างที่หญิงสาวนั่งทานของว่างอยู่กับวอนและบิดาของเขาในช่วงสาย แม้ตอนนี้ชายหนุ่มจะยังไม่ได้บอกสถานะที่ชัดเจนกับใครหรือแม้แต่ตัวเธอเอง แต่หญิงสาวก็รู้สึกสบายใจเพียงเพราะคำว่ารักคำเดียว ณ เวลานี้เธอเองก็ยังไม่มีเวลาทบทวนความรู้สึกของตัวเองเสียด้วยซ้ำ
"ขออนุญาตออกไปรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ" มีอาหยิบโทรศัพท์ของตนเองและเดินออกไปทันที
"อ้อ วันนี้เตรียมชุดหล่อๆไว้ด้วยนะ พ่อได้รับเชิญให้ไปร่วมงานวันเกิดของนักธุรกิจท่านหนึ่ง" คุณพัคบอกบุตรชาย
"จำเป็นต้องไปทั้งสองหรือครับคุณพ่อ พรุ่งนี้ผมกลัวจะตื่นไปทำงานไม่ไหว" วอนแสดงสีหน้าเหนื่อยหน่าย เพราะปกติเขาเป็นคนที่ไม่ชอบออกงานไปเจอผู้คนมากมายอยู่แล้ว
"หรอ ไม่ใช่อยากนอนกกเมียจนดึกดื่นหรอกหรอ?" คนอาบน้ำร้อนมาก่อนรู้ทัน
"คุณพ่อครับ...ก็ใช่อยู่แต่ก็เรื่องงานด้วยนั่นแหละ" บุตรชายเฉไฉ
"อืม..." ผู้เป็นบิดาครุ่นคิด ในขณะเดียว
