"ใช่! ฉันรักเธอ เพราะฉะนั้นอย่าไป อย่าเดินจากฉันไปไม่ว่าตอนนี้หรือว่าตอนไหน เพราะมันจะทำให้ฉันบ้าคลั่ง เข้าใจหรือยัง?" วอนเบือนหน้าหนีคนตัวเล็กด้วยความรู้สึกสับสน
"ก็แค่เนี้ย" มีอาอมยิ้มและซบใบหน้าลงบนแผงอกแกร่ง เธอโอบกอดรอบเอวของเขาไว้แน่น
"ไม่ไปแล้วก็ได้"
"อื้ม..." วอนหันกลับมาจ้องมองคนตัวเล็กที่กำลังเกยคางมนอยู่บนแผงอกแกร่ง
"งั้นตอนนี้ฉันไม่ได้เมาแล้ว ฉันขอจูบคุณได้ไหม?" เธอทำเสียงอ้อน
"ไม่ได้"
"ทำไมคะ?"
"เรียกตัวเองว่าหนูก่อนสิ แล้วจะให้จูบ" วอนต่อรอง มีอายิ้มกรุ้มกริ่มด้วยความรู้สึกเขินอาย เธอรู้สึกกระดากปากหากจะให้แทนตัวเองด้วยคำๆนั้น คงอาจเป็นเพราะไม่ได้พูดกับเขาตั้งแต่แรก
"หนูขอจูบวอนของหนูได้ไหมคะ?" หญิงสาวถามตาใสแป๋ว
"ได้ครับ" เขาตอบเสียงนุ่มนวลอย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน มีอาจึงเขย่งปลายเท้าขึ้นไปและบดจบริมฝีปากหยักได้รูป เธอจึงสอดปลายลิ้นอุ่นเข้าไปในโพรงปากนุ่ม วอนใ
