Chartchanok Part
ฉันกอดกระเป๋าผ้า ที่ในนั้นมีภาพถ่ายของบิดา มากอดเอาไว้แนบอก กระเป๋าเป้วางที่ข้างกาย ในขณะที่รถกะบะของคุณลุงและคุณป้า พาฉันวิ่งขึ้นเขา ทางเก่าที่พึ่งจะขับผ่านอีกครั้ง ไร้เครื่องมือสื่อสาร หรือแม้จะมี ก็หาสัญญาณอินเตอร์เน็ตที่ยากมาก แต่ฉันว่ามันก็ดีสำหรับฉัน เพราะยิ่งฉันห่างไกลความเจริญออกมาเท่าไหร่ หากมีใครสักคนคิดที่จะตามฉัน เขาจะได้คาดไม่ถึง และไม่มาเหยียบที่นี่แบบที่ใจของฉันต้องการ
ฉันกวาดสายตาออกไปรอบๆโรงพยาบาล เมื่อรถกะบะคันเก่ง พามาหยุดที่ตึกอาคารสีขาว
"ป้าจะเข้าไปเป็นเพื่อนหนูนะ"
ฉันคลี่ยิ้มแทนคำตอบ พลางเลื่อนฝ่ามือไปที่อุ้งมือของคุณป้าที่รอรับมือฉัน ก่อนที่ท่านจะพาฉันเดินเข้าไปที่ด้านในพร้อมกัน
"สวัสครับป้าสาย ไม่สบายหรือเปล่าครับ" ฉันมองไปยังต้นเสียงนั้น เห็นชายหนุ่มที่อยู่ในชุดเสื้อกาวน์สีขาว บนใบหน้าสวมทับด้วยแว่นตาสีใสเอาไว้
"คุณหมอเบล ..วันนี้ป้าพาหลานสา
