เด็กของเฮีย

เรียกฉันว่าเฮีย

ฉันมองตัวเองผ่านกระจกใส พร้อมกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ในดวงตาฉายความกลัวออกมาอย่างชัดเจน สาบานว่าตลอดทั้งชีวิต ฉันไม่เคยคิดที่จะทำแบบนี้ แบบที่ใช้ร่างกายแลกกับเหตุผลอะไรบางอย่าง ฉันไม่เคยคิดทำ หากแต่ครั้งนี้จำเป็นต้องทำ เพื่อความอยู่รอดของคนที่ฉันรัก รวมถึงตัวของฉันเอง ที่จำเป็นต้องก้าวไปข้างหน้า เพื่อมีชีวิตต่อไป

แกร๊กก~

เสียงปลดล็อคประตูห้องน้ำ ส่งผลให้มือเรียวจับยึดที่ชุดนอนของตัวเองแน่น ฉันมองสบตากับอีกคนผ่านกระจกใส เขาอยู่ในชุดที่สวมผ้าขนหนูเพียงผืนเดียวที่พันรอบช่วงล่างพอหมิ่นเหม่เอาไว้ ดวงตาคมฉายความไม่พอใจออกมาเพียงนิด เมื่อยามที่เขาเหลือบตามองร่างกายของฉัน

"ทำไมถึงยังไม่ถอดชุด ฉันไม่ชอบพูดซ้ำหลายครั้ง!"

หัวใจดวงน้อยกระตุกอย่างแรง เมื่อยามที่ได้ฟังในสิ่งที่เขาพูดออกมา

"ขอโทษค่ะ"

ฉันบอกออกมาเบาๆ แล้วรีบจัดการชุดของตัวเองทันที

มันไม่มีทางเลือก เธอไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ

ชุดนอนที่สวมใส่ ร่วงลงสู่พื้นในเวลาต่อมา ฉันกัดฟันแน่น เมื่อยามที่เห็นร่างขาวโพลนโผล่พ้นออกมาโชว์สายตาของคนอื่น ชุดชิ้นเล็กเพียงชิ้นบนและล่างของกางเกงในลูกไม้สีดำ กับชุดชั้นในสีเดียวกัน ลายเดียวกัน มันไม่สามารถปกปิดอะไรได้เลย

ตัวฉันสั่นไปหมด กลัวไปหมด กลัวจนคิดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆ

"ถอดให้หมดสิ"

ฉันช้อนสายตาขึ้นมองอีกคน เมื่อได้รับคำสั่งแบบนั้น ฉันกัดปากตัวเองแน่น เมื่อยามที่เขาปลดผ้าขนหนูของตัวเองออกไป เป็นจังหวะที่ฉันรีบเบือนหน้าหลบออกไปอีกทาง

ฉันได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอหนาดังออกมาเบาๆ ก่อนที่ร่างสูงโปร่งจะเดินผ่านหน้าฉันไป ปล่อยฉันยืนตัวแข็งทื่ออยู่กับที่

"รีบถอดแล้วเดินมาลงอ่างอาบน้ำกับฉัน อย่าให้ต้องพูดซ้ำ"

ทั้งที่อยากถามก่อน ว่าเขาจัดการเรื่องที่ฉันขอแล้วหรือยัง หากแต่ก็รู้ดี ว่าสถานะของฉัน ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปร้องถามแบบเอาแต่ใจด้วยซ้ำ ตอนนั้นเขาบอกว่าจะช่วย เขาก็ยังช่วย ตอนนี้ เขาบอกจะช่วย ก็คงจะช่วยเหมือนกัน

บางทีฉันก็ควรทำตัวให้เป็นเด็กดีของเขาเท่านั้น แล้วทุกอย่างก็คงจะดีขึ้นเอง

มือเรียวจับที่ตะขอชุดชั้นในแน่น ในเมื่อตัดสินใจแน่วแน่แล้ว ฉันก็คงต้องเดินหน้าต่อไป

หน้าอกขนาดใหญ่ เด้งออกมานอกบลา เมื่อฉันจัดการปลดตะขอชุดชั้นในออกจากกัน จากนั้นก็เลือกที่จะวางมันลงบนชุดนอน โชว์อกอวบอิ่มคัดตึงสวยงาม ที่ไม่มีผู้ชายคนไหนเคยได้เห็นด้วยซ้ำ ก่อนจะก้มลงไปใช้มือรูดกางเกงในลูกไม้สีดำลงไปกับเรียวขา จนเผยให้เห็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้หญิงปรากฎแก่สายตา

"อึก.." ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เมื่อเหลือบมองคนที่นั่งลอยคอในอ่างอาบน้ำ ตวัดสายตามองเรือนร่างของฉันไม่วางตา รอยยิ้มเล็กๆผุดขึ้นที่มุมปากประดับใบหน้าหล่อเหลา ไวเท่าความคิด ที่ฉันรีบก้าวขาลงไปนั่งในอ่างน้ำอันเดียวกัน เพื่อปิดบังอำพรางร่างกายของตัวเอง ต่อสายตาของอีกคน

บางครั้ง มันก็รู้สึกกระดากอายเกินไป

"ชื่ออะไรนะ ฉัตรชนกใช่รึเปล่า ฉันเรียกว่าฉัตรเฉยๆได้ใช่ไหม"

"ค่ะ" ฉันกลั้นใจตอบออกไป สมเพชตัวเองแค่ไหน ที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้กับคนที่ไม่ได้รัก หรือแม้กระทั่งรู้จักกัน

"ทำไมไม่มองฉัน รังเกียจหรือไง"

ฉันเลือกที่จะเงียบ เพราะไม่รู้ว่าควรตอบแบบไหนดี

"ขยับเข้ามาใกล้ๆดิ!"

เป็นอีกครั้งที่ฉันเงียบไป ฟันเรียงสวยกัดที่ปากของตัวเองแน่น มือบางบีบเค้นหากันอยู่ภายใต้น้ำในอ่างที่มีฟองสบู่หอมฟุ้ง

"คุณ จัดการเรื่องของพ่อหนูหรือยังคะ พ่อหนูยอมฟังคุณหรือเปล่า"

ฉันเองที่เป็นฝ่ายตั้งคำถามกับเขา

"หนูอยากทราบว่าเงินสองล้านที่พ่อหนูไปยืมใหม่ เงินจำนวนนั้นยังอยู่ไหม แล้วคืนเจ้าของไปแล้วหรือยัง?"

"ฉันให้ค่าตอบคำถามแก่เธอ คำตอบละห้าหมื่น และทำตามคำสั่งของฉัน หนึ่งคำสั่งเท่ากับหนึ่งแสน!"

ขวับ~

คำพูดของเขา ส่งผลให้ฉันหันไปมองหน้าเขาทันที หัวใจเต้นแรงกับสิ่งที่ได้ฟัง อดคิดไม่ได้ ว่ายี่สิบล้านสำหรับเขา มันเป็นเพียงเศษเงินเลยเหรอ และเขามองว่าคนอย่างเธอ ซื้อได้ด้วยเงินใช่ไหม แต่ท้ายที่สุด ฉันก็ทำได้เพียงแค่เงียบเอาไว้ เพราะสุดท้าย ฉันก็อยากได้เงิน

"ลุกขึ้นมา แล้วเดินมานั่งบนตักของฉัน คำสั่งละหนึ่งแสน อยากได้เงินก็ลุกมา"

ใครบ้างจะรู้ว่า ในขณะนี้หัวใจของฉันกำลังร้องไห้ ฉันกำลังตกเป็นผู้หญิงที่ไม่มีค่า ไร้ซึ่งศักดิ์ศรี ไร้ความหมาย และคนมีเงินอย่างเขา สามารถใช้เงินซื้อฉันได้

เขาให้ฉันมาแล้วห้าหมื่น หากฉันลุกไปนั่งบนตักเขาได้อีกหนึ่งแสน มันก็เท่ากับว่า วันนี้เพียงวันแรก ฉันหาเงินได้แสนห้า ให้ตาย ฉันก็ไม่มีปัญญาที่จะไปหาจากที่ไหน

ฉันหยัดกายลุกจากน้ำ ปล่อยกายเปลือยเปล่า แล้วเดินไปหาเขา แบบที่เขาต้องการ

ฉันรู้สึกถึงความแข็งขืนของอะไรบางอย่าง ที่ถูกโดนต้นขาของฉันอยู่ใต้น้ำ แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่ใส่ใจ แต่เลือกที่ยกท่อนแขนเกี่ยวลำคอหนาเข้ามากอดแทน

แขนแกร่งเกี่ยวกระหวัดที่เอวคอดกิ่วของฉันแน่น ส่งผลให้เราแนบชิดกับเขามากขึ้น

"หนูทำแบบที่คุณต้องการแล้ว หวังว่าคุณจะให้ในสิ่งที่พูดไว้กับหนูนะคะ"

"ให้อีกแสนหนึ่ง เรียกฉันว่าเฮีย"

หัวใจดวงน้อยสั่นระรัวแทบเต้นออกมานอกเบ้า เขาคือคนที่รู้ดีที่สุด ว่าตอนนี้หัวใจของฉันเต้นแรงแค่ไหน กลัว ตกใจ แต่สุดท้าย ฉันก็ต้องข่มมันไว้ และทำตามที่เขาต้องการ

"เฮียภาคย์ รักษาสัญญาที่ให้ไว้กับหนูด้วยนะคะ หนูเป็นห่วงพ่อ หนูไม่อยากให้พ่อกลับไปเล่นการพนันแบบนั้น หนูอยากมีเงินใช้หนี้ให้พ่อ หนูอยากได้เงินใช้หนี้ แต่หนูไม่อยากทำงานแบบนี้อีกแล้ว ให้หนูได้ทำแบบนี้ แค่กับเฮียภาคย์คนเดียวได้ไหมคะ หนูไม่อยากไปทำแบบนี้กับใคร เฮียช่วยหนูได้ไหม หากได้ หนูสัญญาค่ะ ว่าหนูจะเป็นเด็กดีของเฮียภาคย์คนเดียว"

เขากระตุกยิ้มออกมาทันทีที่ได้ฟัง ก่อนที่มือหนาจะรั้งบั้นท้ายของฉัน แล้วออกแรงบีบเบาๆด้วยความพอใจ