เป็นอีกครั้ง ที่ร่างของฉันถูกดึงให้เข้าไปแนบชิดมากกว่าเก่า ใบหน้าของเราห่างกันแค่คืบ ฉันเลือกที่จะเอียงหน้าหลบ เมื่อปลายจมูกโด่ง เฉียดโดนที่ปลายจมูกของฉันอย่างจงใจ กลิ่นลมหายใจหอมๆตามแบบฉบับของผู้ชาย อีกทั้งชีวิตนี้ ฉันยังไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหน มันทำให้หัวใจของฉันเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง กลัวไปหมด กลัวไปเสียทุกอย่าง หากแต่สิ่งที่ทำให้ฉันยังนิ่งอยู่แบบนั้น เห็นจะเป็นเพราะคำว่า 'ทำใจ'
เส้นขนอ่อนทั่งร่างลุกซู่ เมื่อยามที่ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดที่กกหู ยิ่งฉันพยายามเบือนหน้าหนี มันยิ่งเป็นการเกยทับร่างของอีกคน จนฉันแนบชิดกับเขามากกว่าเดิม
"แชมพูสระผมที่เธอใช้ หอมดีนะ ฉันชอบกลิ่นนี้ ไว้จะสั่งให้คนซื้อยี่ห้อนี้มาไว้ติดบ้านไว้ให้ก็แล้วกัน"
ฉันเลือกที่จะไม่ออกความเห็นกับคำพูดประโยคนั้น ไม่ใช่แค่เขาหรอก ที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นกายของฉัน หากแต่ฉัน ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นกายของเขาเช่นกัน
"ทำรอยได้ไหม"
ฉันรีบหันกลับไปมองที่เขาโดยไว และปลายจมูกเชิดรั้นก็เฉียดโดนปลายจมูกของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ
"นะ หนูยังเรียนอยู่นะคะ หะ หากมีรอย มันจะน่าเกลียดเอานะคะ"
เขาเลือกที่จะยกยิ้มออกมาหลังจากที่จบประโยคของฉัน
"งั้นจูบปากได้ไหม"
ฉันรีบผละใบหน้าออกห่างโดยไว แม้จะรู้ดีว่าถึงอย่างไรก็ต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้ แต่ฉันก็ตั้งรับไม่ทันอยู่ดี
"แสนหนึ่ง หากยอมให้ฉันจูบเธอ แต่ถ้าอยากได้สักแสนห้า มาจูบฉันเอง!"
หัวใจดวงน้อยสั่นระรัวอย่างหนัก ที่ผ่านมาสำหรับฉัน เงินไม่ใช่สิ่งสำคัญ หากแต่ตอนนี้ ฉันจำเป็นต้องมีมัน
"หนูไม่ตลกเลยนะคะ คุณ.. เฮียก็รู้ ว่าหนูต้องการเงิน หนูจำเป็นต้องใช้เงิน ทุกบาททุกสตางค์ที่เฮียเอ่ยปากว่าจะให้ หนูจริงจัง แล้วหนูก็นับไว้ เฮียจะพูดเล่นๆกับหนูไม่ได้"
"หึ.. คิดว่าฉันหลอกเธอเล่นงั้นเหรอ หื้ม.."
นิ้วมือเรียวยาวเคลื่อนมาบีบที่แก้มของฉันเป็นเชิงหยอกเย้า ความแนบชิดที่เขาพยายามแนบเข้า ส่งผลให้ประทุมถันคัดตึงงดงามทั้งสองข้าง แนบที่อกแกร่งของเขาเต็มๆ
"ฉันรู้น่า วันนี้ฉันเซ็นเช็คให้ไปแล้วห้าหมื่น ต้องให้อีกแสนหนึ่ง สำหรับที่ยอมเรียกฉันว่าเฮีย หากตอนนี้ยอมให้ฉันจูบ จะเพิ่มให้อีกหนึ่งแสน แต่ถ้าอยากได้สักแสนห้า ก็เป็นฝ่ายมาจูบฉันเอง อาบน้ำเสร็จเมื่อไหร่ จะเซ็นให้ทันที"
ฉันเม้มริมฝีปากแน่นหลังจากที่ได้ฟัง ในเมื่อฉันต้องการเงิน ฉันก็มีทางให้เลือกสองทาง แม้จุดจบของทั้งสองทางจะไม่ต่างกัน แต่จำนวนเงินมันต่างกัน
ห้าหมื่น แม้ฉันจะเรียนจบ มีงานดีๆทำ มันก็หาไม่ได้ แม้จะใช้ระยะเวลาทั้งเดือน เพื่อแลกมากับเงินเดือนจำนวนห้าหมื่น และผลลัพธ์อีกด้าน หากฉันเลือกคว้าเงินห้าหมื่นนี่ไว้ เท่ากับว่า วันนี้ฉันจะได้เงินจากเขาสามแสน
วันหนึ่งได้ตั้งสามแสน ฉันจะไปหาได้จากที่ไหน
"ตกลงค่ะ หนูจะจูบเอง"
เขาคลี่ยิ้มทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ดวงตาคมเฉียบผลุบมองที่ริมฝีปากของฉัน ท่าทีของเขาคือพออกพอใจกับคำตอบนั้น และก่อนที่ฉันจะได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรับปากออกไป ฉันก็เลือกที่จะเอ่ยถาม ถึงสิ่งที่กำลังคิดอยู่ในใจ
"ถ้าหนูยอมจูบ หนูได้ครั้งละหนึ่งแสนห้าหมื่น ขอจูบทุกวันได้ไหมคะ"
"อยากได้เงินวันละแสนห้า?"
เขาร้องถาม พลางอมยิ้มออกมา ก่อนที่หัวใจของฉันจะเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง เมื่อเขาดันร่างตัวเองออกห่าง ก่อนจะสอดฝ่ามือมาคว้าหมับที่ประทุมถันของฉัน
"มะ ไม่นะคะ เรากำลังคุยกันอยู่นะ"
ฉันพยายามที่จะคว้ามือหนาออกห่างจากส่วนนั้น แต่ทว่า เขากลับเลือกบีบคั้นมันอย่างเมามันส์
"ไม่ต้องเสียเวลาไปคำนวณหรอก ว่าเดือนหนึ่ง เธอจะสามารถเก็บเงินได้เท่าไหร่หากเราจูบกันทุกวัน ฉันเป็นคนขี้รำคาญ ขี้เกียจเซ็นเช็คซ้ำๆบ่อยๆ เอาเป็นว่า หากเธอยินยอมทุกอย่าง แบบที่ฉันต้องการ จนกว่าจะถึงวันที่เธอใช้หนี้ฉันครบทุกบาททุกสตางค์ ฉันให้สิบล้าน!"
ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ข้อตกลงและต่อรองของเขา มันไม่ได้แตกต่างจากการเรียกร้องให้ฉัน 'ขายตัว'
"สิบล้าน ก็แค่นอนด้วยกันทุกครั้งที่ฉันต้องการ มีกอด มีจูบบ้าง และก็เป็นเด็กดีของฉันเท่านั้นเอง"
"หะ ให้หนูขายตัวให้คุณอย่างนั้นเหรอคะ?"
เขาชักสีหน้าออกมาเพียงนิด เมื่อฉันหลุดสรรพนามเดิมออกไป
"ผู้หญิงหลายคนยินยอมที่จะเดินขึ้นเตียงของฉัน โดยที่ฉันไม่จำเป็นต้องลงทุนขนาดนี้ด้วยซ้ำ เธอโชคดี ที่ฉันถูกตาใบหน้าซื่อๆของเธอ ก็เลยยอมควักเศษเงินช่วยเหลือพ่อเธอ และเอาเธอมาไว้ที่บ้านของฉันระหว่างที่ใช้หนี้ บอกตรงๆว่าฉันขี้เบื่อ ไม่ต้องกลัวหรอก ว่าเธอจะเสียตัวให้ฉันมากจนเกินไป ฉันไม่เอาเปรียบใครอยู่แล้ว และฉันก็ไม่เคยมองว่าเธอเป็นผู้หญิงขายตัว ผู้หญิงหลายๆคน ก็มีคนเลี้ยงดูแบบนี้ทั้งนั้น มันก็เป็นความต้องการของทั้งสองฝ่าย ผู้หญิงขายตัว คือผู้หญิงที่นอนกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้า เพื่อหวังแค่เงินเท่านั้น แต่เธอจะต้องมีแค่ฉัน เธอไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว แต่เธอเป็นผู้หญิงของฉัน.."