บทที่5.สะพานอธิษฐานบนแม่น้ำแซน

1579 Words

ฟรองซัวร์หลุบเปลือกตาลง ถอนใจดังเฮือก!! ชายหนุ่มสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ของหญิงสาวที่ยังคงเหลืออยู่ สร้างมโนภาพเมรีขึ้นภายในใจ เขาเผลอครางเรียกชื่อเมรี เมื่อไม่อาจต้านแรงปรารถนาที่ถาโถมเข้าใส่ มือใหญ่กอบกุมตัวตนไว้ในอุ้งมือ มโนถึงเรือนกายอวบอิ่มของหญิงสาว ตอนที่หล่อนเปลือยเปล่า เป็นจินตนาการที่ฟรองซัวร์สร้างขึ้นเอง เขาดอมดมผิวนุ่มลื่นและกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ดมได้ไม่รู้เบื่อ เขาขำตัวเอง ไม่เคยอัตคัดถึงขั้นต้องปลดปล่อยตัวเองด้วยจิตนาการ แต่เวลานี้ผู้หญิงทั้งโลกหมดความหมาย เขาปรารถนาแค่หญิงต้องห้ามผู้นั้น ความต้องการมากล้นกำลังทำร้ายตัวเอง นึกสมเพชตนเองไม่น้อย ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ ในเวลานี้เขาทำได้แค่มอง ก็ยังฝืนให้เมรีมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ มีผู้หญิงอีกมากมายที่ยอมเป็นเครื่องระบายอารมณ์ให้ ยอมกระโจนขึ้นไปนอนรอบนเตียง แต่เขาไม่ต้องการ... “เมรี!!” ฟรองซัวร์ครางเรียกชื่อเมรี อารมณ์หนุ่มจวนจะถึงจุดระเบิด มือใหญ่กอบกุมตัวตนแข็งแกร่ง ขยับเคลื่อนไหวอย่างเร็วและปลดปล่อยความสุขที่อัดอั้นมานานแบบทะลักทลาย แผงอกไหวกระเพื่อม หลุบเปลือกตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน เขาเอนกายพิงขอบอ่างน้ำ หลังจากปลดปล่อยความสุขสมไปหมาดๆ บนสีหน้าแข็งกระด้างมีรอยยิ้มเล็กๆ แค่เมรีในจินตนาการยังทำให้เขามีความสุขอย่างล้นเหลือ จนชายหนุ่มไม่อยากจะนึกถึง หากได้ครอบครองเมรีจริงๆ เขาจะสุขล้นได้ขนาดไหน ฟรองซัวร์เดินออกมาจากห้องน้ำโดยปราศจากเสื้อผ้าเพราะอยู่ในห้องส่วนตัว ชายหนุ่มมองตัวเองผ่านกระจกเงา พลางส่ายศีรษะด้วยความเซ็ง ตัวตนแข็งแกร่งกลางเป้ายังผงาดง้ำไม่ยอมสงบลงเสียที เขาคว้าเสื้อผ้ามาสวมอย่างรวดเร็ว คงต้องออกไปหาที่ระบาย ไม่อย่างนั้นคืนนี้อย่าหวังว่าจะหลับตาลงได้ “เห้อ…” ฟรองซัวร์ฉวยกุญแจรถยนต์พร้อมกับเดินออกจากห้องนอน “ให้เมรีขึ้นไปทำความสะอาดที่ฉันทำเลอะไว้ด้วยนะ ฉันจะออกไปข้างนอก” ฟรองซัวร์สั่งบัตเลอร์วัยชรา ตอนที่เดินสวนกันตรงบันไดวนหน้าโถงทางเดิน เมรีถูกตามตัวไปทำความสะอาดห้องของฟรองซัวร์อีกครั้งหลังจากชายหนุ่มออกไปจากคฤหาสน์มาร์เซย์แล้ว เมรีเก็บเสื้อคลุมในห้องน้ำ จัดการปล่อยน้ำทิ้ง เธอลงมือล้างอ่างจนสะอาดเอี่ยม สองแก้มแดงก่ำเมื่อดันเผลอนึกถึงฟรองซัวร์ช่วงที่เขาเปลือยนั่งอยู่ในอ่างใบนี้ “ยัยเด็กบ้า…เลอะเทอะแล้วนะเมรี” เมรีแค่ติดใจใต้เสื้อผ้าหรูๆ มีเรือนกายที่ทรงพลังซ่อนอยู่ พลังดึงดูดมหาศาลจนเลือดในตัวเธอเดือดระอุ หญิงสาวรีบยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองเบาๆ สลัดภาพของชายหนุ่มให้หลุดออกไปจากความทรงจำ คลับแห่งหนึ่งแหล่งชุมนุมของไฮโซ ฟรองซัวร์ปรากฏกายที่ๆ คลับชั้นสูงแห่งหนึ่ง สถานที่นี้มีผู้หญิงที่คัดแล้วไว้บริการลูกค้า และมีราคาค่าตัวเหมาะกับคุณภาพหน้าตาและเรื่องความสะอาด “นายท่านต้องการผู้หญิงแบบไหนครับ เรามีทุกแบบที่ลูกค้าต้องการ” พนักงานเชียร์เดินเข้ามายังโต๊ะของฟรองซัวร์ เมื่อชายหนุ่มพยักหน้าเรียก “ขอหน้าหวาน ผมดำตัวเล็ก ฉันจะขึ้นไปรอข้างบน ห้องเดิม” ฟรองซัวร์บอกความต้องการ เขาลุกขึ้นยืน กระตุกยิ้มมุมปากตอนที่ออกเดิน คลับแห่งนี้เป็นของเพื่อนสนิทที่ฟรองซัวร์สนิทสนมมานาน เขาใช้บริการบ้างตามสมควร ดารา นางแบบดังส่วนใหญ่ก็แวะมาหาลำไพ่พิเศษที่คลับแห่งนี้ตอนที่เดือดร้อนเรื่องเงิน ชายหนุ่มสะดุดใจกับความต้องการของตัวเอง เขาคงเป็นเอามาก ขนาดจำฝังใจถึงเมรี เขาถอนใจแรงๆ พยายามสลัดเงาของหญิงผู้นั้นออกไป ผู้หญิงผมดำร่างเล็กเอวบาง แต่หน้าอกอวบมีขนาดใหญ่ หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงสุขสมไม่น้อย แต่ตอนนี้...ชายหนุ่มถอนใจแรงๆ แค่ได้กลิ่นน้ำหอมฉุนๆ รวยรินออกมาจากร่างแม่สาวตรงหน้า อารมณ์เดือดพล่านก็แทบทดถอยจนเกือบจะหมดความรู้สึกไปเลย หล่อนยิ้มหวานเดินเข้ามาใกล้ ยกมือลูบไล้แผงอกจนฟรองซัวร์ผงะ!! เขาเกือบผลักหล่อนออกห่าง ดีทว่ายั้งมือทัน ฟรองซัวร์ตัวเกร็ง พยายามข่มความไม่พอใจไว้สุดฤทธิ์ ความอดทนของเขาต่ำนัก แค่ไม่ถึงนาทีที่ถูกยุ่มย่ามกับเนื้อตัว ฟรองซัวร์ยกมือปัดมือเล็กๆ แรงๆ “ไปอาบน้ำก่อนล้างกลิ่นน้ำหอมออกให้หมด ฉันจะรอตรงนี้” เสียงแข็งเครียดกระซิบสั่ง นั่งหน้าบึ้งจนหญิงสาวใจไม่ดี แม่สาวใจถึงที่โชคดีเลยรีบไปทำตามความต้องการของลูกค้า หลังจากอาบน้ำเสร็จ หล่อนเยื่องย่างออกมาด้วยท่างทางสุดเซ็กซี่ ผ้าผืนเช็ดตัวขนนุ่มปิดของสงวนไว้อย่างหมิ่นเหม่ หล่อนหวังจะใช้สัดสวนบนเรือนกายยั่วยวนชายตรงหน้าเต็มที่ “ขึ้นไปบนเตียง แล้วหันหลังมาให้ฉัน” ฟรองซัวร์สั่งเสียงเครียด ก่อนจะลุกขึ้นยืน เมื่อหญิงสาวทำตามคำสั่ง หล่อนคลานขึ้นไปบนเตียง หันบั้นท้ายงอนงามมาทางเขา พร้อมกับส่ายไหวเอวบางอย่างเย้ายวน ฟรองซัวร์มองบั้นท้ายกลมกลึงที่แอ่นกระดกด้วยสายตาเฉยชา เขาถอนหายใจดังเฮือก สิ่งที่เกิดขึ้นหาใช่ความตื่นตัว กายแกร่งชูชันหดตัวลงอย่างรวดเร็ว สิ่งที่เขาหวังผิดเพี้ยนไปเกือบหมด ถึงหญิงตรงหน้าจะมีลักษณะคล้าย...แต่กลิ่นกับส่วนประกอบอย่างอื่นแตกต่างกันสิ้นเชิง ปฏิกิริยาตอบรับของไม่ตอบสนอง หญิงอื่นไม่สามารถปลุกอารมณ์ของเขาให้ลุกโพลงขึ้นมาได้สักนิด “ออกไปเถอะ...ค่าตัวเธอฉันจะจ่ายให้เหมือนเดิม” ฟรองซัวร์หมุนตัวเดินหนี เขายิ้มหยันให้ตัวเอง ความต้องการหญิงอื่นไม่ได้ทำให้เขาพอใจ คงต้องอดทนรอคอยเวลาด้วยความทรมานเช่นนี้ จนกว่าจะสมหวัง วันนี้เมรีเลิกเรียนเร็ว เธอเลยมีเวลามาเดินเล่นที่สะพานปงต์ เด ซาร์ตส์สะพานข้ามแม่น้ำแซนอันลือชื่อ เป็นที่เฉพาะของหนุ่มสาวที่เริ่มเป็นคบหากัน พวกเขามักจะมาอธิษฐานขอพร และคล้องแม่กุญแจที่ราวสะพาน เพื่อให้ความรักมั่นคงยืนยาว เมรีทรุดนั่งที่เก้าอี้บริเวณนั้น เธอเหม่อมองคู่รักที่มาพร้อมกัน ก่อนจะไปยืนอธิษฐานของพรด้วยกันที่ริมสะพานคล้องแม่กุญแจเป็นสักขีพยานในความรักของทั้งสองคน ลมเย็นๆ ยามบ่ายกับแสงแดดอ่อนๆ ทำให้ร่างกายเมรีอบอุ่นขึ้น เธอเพลิดเพลินกับบรรยากาศแสนหวานจนลืมเวลา ผิวน้ำเรียบไร้คลื่น กระแสน้ำไหลเอื่อยๆ ไปตามเส้นทางที่ควรเป็น เมรีคิดถึงฟรองซัวร์ขึ้นมา เธอนึกอยากจะเห็นคนที่ฟรองซัวร์รักและคอยดูแลเขาเหมือนคู่รักหลายคู่ที่เมรีนั่งดูอยู่ในตอนนี้ “อยากเห็นจังเลยนะคะ คนที่คุณฟรองซัวร์รักจะเป็นคนแบบไหน คงมีเกียรติน่ายกย่อง เพราะคนที่อยู่รอบๆ ตัวคุณฟรองซัวร์มีแต่คนสวยทั้งนั้น” เมรีรำพึงแผ่วๆ “เธอนินทาอะไรฉันเมรี…ฉันได้ยินชื่อของฉันหลุดออกมาจากปากเธอนะ และฉันคงฟังไม่ผิด” เมรีสะดุ้ง! เธอเงยหน้ามาคนพูด เขายืนกอดอกก้มหน้ามองเธอด้วยประกายตาสีเขียวขุ่น “เพี้ยนไปแล้วแน่ๆ เลย หูก็คงเพี้ยนด้วย เธอจะละเมอได้ยินเสียงคุณฟรองซัวร์ตอนนี้ไม่ได้” เมรียกมือขยี้เปลือกตาบ่นอุบอิบ เธอต้องเลอะเลือนขนาดไหนถึงได้ตาฝาดแบบนี้ได้ “เธอสิเพี้ยน ฉันยืนอยู่ตรงนี้ชัดๆ” ฟรองซัวร์กระซิบดุ เขาทรุดนั่งบนเก้าอี้ตัวเดียวกันกับเมรี หญิงสาวผวา เธอมองคนด้านข้างตาโต เมรียิ้มแหยๆ ให้ฟรองซัวร์ ชายตรงหน้าเธองานยุ่ง เขากลับบ้านดึกๆ เป็นประจำ แต่วันนี้มีเวลามาเที่ยวเล่นแถวนี้...เธอจึงอดแปลกใจไม่ได้ “ไม่ต้องแปลกใจหรอกน่า ฉันมาทำงานน่ะ บังเอิญเห็นเธอนั่งเหม่อๆ อยู่ก็เลยแวะมาดู” ฟรองซัวร์เปรบลอยๆ เขากวาดมองไปทั่วๆ อย่างสนใจ “ทำไมแถวนี้คนเยอะจัง เขามาทำอะไรกันน่ะ เอาแม่กุญแจไปคล้องราวสะพานกันทำไมให้รกเกะกะเปล่าๆ” ฟรองซัวร์สังเกตเห็นคนที่เดินมาที่นี่มีจุดมุ่งหมายเหมือนกันหมด คือมาถึงก็เอากุญแจไปคล้องที่ราวสะพาน ก่อนจะพึมพำอะไรบางอย่าง แล้วก็หันไปจูบคนข้างๆ ชายหนุ่มบ่นอย่างรำคาญ เมื่อมองเห็นความไม่เป็นระเบียบบนราวสะพานที่เต็มไปด้วยแม่กุญแจเล็กใหญ่ “...” เมรีกะพริบเปลือกตาถี่ๆ เธอพยายามทำความเข้าใจ เธอเป็นคนต่างถิ่นยังรู้ความหมายของการคล้องกุญแจกับราวสะพานนั่นเป็นอย่างดี แต่คนพื้นที่อย่างชายตรงหน้ากับไม่รู้ทำเนียมปฏิบัติของคนส่วนมากเลยเหรอ... สะพานปงต์ เด ซาร์ตส์เป็นสะพานข้ามแม่น้ำแซนอันลือชื่อ เกี่ยวกับตำนานรักอันลือลั่นที่คนส่วนใหญ่ให้ความสำคัญ “คุณฟรองซัวร์ไม่รู้จัก สะพานปงต์ เด ซาร์ตส์หรือคะ?” เมรีเอียงคอถาม

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more