“สงสัยจะซดแห้วทั้งกลุ่ม เจ้านายคงตกหลุมรักคุณเมรีเหมือนพวกเรานั่นแหละ นั่นน่ะเขานอนคุยกัน พวกเราน่ะได้แต่มอง” ฟรานเชสกล่าวหยามหยันตัวเอง เขาได้แต่หวังให้เจ้านายลุ่มหลงเมรีจนถึงขั้นเปลี่ยนเป็น...ความรัก
ฟรองซัวร์ถือชามซุปเดินลอยชายกลับเข้าไปในห้อง ทิ้งความพังพินาศของครัวใหม่สไตล์โมเดิร์นไว้ด้านหลัง
เขาทรุดนั่งหมิ่นๆ ริมเตียงกระซิบเรียกเมรีเสียงหวาน
“เมียจ๋า ผมทำซุปอร่อยๆ มาให้ทานลุกขึ้นมาทานหน่อยนะ” เมรีกะพริบเปลือกตาปริบๆ เธอถูกปลุกขึ้นมาจากห้วงนิทรา
“ขา…” เสียงหวานขานรับ จนฟรองซัวร์นึกอยากเปลี่ยใจ
“เมรีน่ารักแบบนี้จะไม่ให้ผมหลงได้ยังไงล่ะ”
“เมรีหิวแล้วค่ะ ขอทานอะไรก่อนได้ไหม เมรีจะได้ลุกไปทำให้คุณฟรองซัวร์ทานด้วยไงคะ”เมรีปะเหลาะเสียงหวาน เพื่อเลี่ยงบทเรียนรักที่อาจจะเกิดขึ้นอีก
“ไอ้พวกนั้นโตๆ กันแล้ว หาอะไรกิน
