ท่าทางร่าเริงเกินเหตุสลดลง เธอวางช่อดอกไม้ไว้บนโต๊ะเมื่อเห็นฟรองซัวร์นั่งหน้าตึง อยู่บนโซฟา
“คุณฟรองซัวร์...มานานแล้วหรือคะ” เมรีเดินเลี่ยงไปคว้าแจกันทรงสูงมาจัดการเทน้ำใส่ เสียบดอกไม้ในมือใส่แจกัน พยายามทำตัวให้ยุ่ง แม้จะรู้สึกขนลุกวาบๆ เพราะความโกรธของชายที่นั่งนิ่งแผ่มาถึงนั่นเอง
“ไปไหนมา…ทำไมไม่บอกฉัน”
“เมรีบอกแซนแล้วค่ะ…ให้เมรีติดต่อคุณยังไงคะ ในเมื่อเมรีไม่มีแม้แต่เบอร์โทรศัพท์ของคุณ ให้ส่งจดหมายไปบอกที่คฤหาสน์มาร์เซย์หรือว่าส่งไปที่ตึกแบรนด์มาร์เซย์ดีคะ” เมรีตอบเสียงสำรวม เธอเงยหน้าเผชิญหน้ากับฟรองซัวร์
“ฉันเป็นห่วงเธอกลับมาก็ไม่เจอ” ฟรองซัวร์เสียงอ่อนลง เขาลุกขึ้นยืน เดินไปใกล้ๆ เมรี
“ช่างเถอะค่ะ เมรีผิดเอง...คราวหน้าเมรีจะบอกคุณล่วงหน้าก่อนสามวัน เวลาจะออกไปไหนค่ะ” เมรีตอบประชดพรางความกลัว หากฟรองซั
