Vega, Aksel gittikten sonra uzun bir süre elindeki çocukluk fotoğrafına bakmakla yetindi. Fotoğrafa baktıkça anılarını anımsayacağını düşündü, kendini buna inandırdı ama yine de beceremedi. Aksel, saçıyla ilgili anılarını anlattığında bir şeyler anımsayabilmişti fakat fotoğraf ona hiç yardımcı olmuyordu. Yine de Vega'nın içi kıpır kıpırdı, kalbindeki eksik parçalardan birini bulmuş gibi hissediyordu. Sanki bu bir dilekti ve asıl dileğiyle yer değiştirmişti. Belki de hemen öncesinde babasıyla bu konuyu konuşmuş olması bunu tetiklemişti ve bu düşüncelerinin arasına sıkışmakla kalmayıp aynı zamanda dileğine de sıkışmıştı.
Vega yeniden umut etmeye başladığı için çok mutlu hissediyordu ve bunu etrafındaki insanlardan saklamak onun için epey zordu. Öğle arası geldiğinde Vega kantinden sandviç v
