Sessizlik Korkut ve Vega arasında dolanan havaya karışmıştı. İkisi de gecenin geri kalanında tek kelime dahi etmediler. Birlikte, yıldızlar sönene ve hava aydınlanana dek gökyüzünü izlediler. Belki aralarında binlerce kelime döndü, birçok cümle dillerinin uçlarına kadar geldi ama ikisi de ses çıkarmadı ve bu anı bozmadılar. Hasta ve yorgun olmalarına rağmen o geceyi bölmediler, onları bölen ise sabah telaşla Vega'yı arayan Aksel olmuştu.
Aksel bir hışımla çatı katının kapısını açtığında ve telaşla göz gezdirdiğinde Korkut ve Vega'yı görmüştü. Önce rahat bir nefes almış, sonra da söylenerek yanlarına doğru ilerlemişti. Vega hala ona sinirli olduğu için söylediklerini duymazdan geliyordu, hatta kendisini bile görmezden geliyordu.
"Kardan adam oldunuz mu bari?" diye sordu Aksel, Korkut buna
