EP.8 : แฟน
1296 Words
หลังจากออกมาจากห้างสายฟ้าก็ขับรถมุ่งตรงมาที่บ้านของรรินทันที เมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้วสายฟ้าทำหน้าที่ยกของที่ซื้อมาทั้งหมดออกจากท้ายรถเข้ามาในบ้าน รรินเดินถือแก้วน้ำมายื่นให้เขาหลังจากที่เขาขนของที่ซื้อมาไว้ภายในบ้านเสร็จแล้วและตอนนี้กำลังนั่งเล่นอยู่ที่โซฟาในบ้านเธอ
“น้ำเย็นค่ะ”
“อืม”
รรินนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับสายฟ้าที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่โดยไม่มีทีท่าว่าจะกลับเลยแม้แต่น้อย จนเธอต้องเป็นฝ่ายถามเข้าออกมาเอง
“เออ... ดึกแล้วพี่สายฟ้าจะกลับเลยไหมคะ พรุ่งนี้รินมีเรียนตอนเช้า”
“นอนนี่ได้ไหม”
“พี่จะนอนได้ไงเราไม่ได้เป็นอะไรกัน คนอื่นจะคิดยังไงคะ”
“งั้นเราก็เป็นแฟนกันเลยสิ”
“ห๊ะ...” รรินร้องออกมาเสียงดังด้วยความตกใจกับคำพูดของเขาที่พูดออกมาแบบไม่เดือดร้อนอะไรเลย
“แต่เราเพิ่งรู้จักกันเองนะคะ พี่สายฟ้ารู้จักรินดีแล้วเหรอคะ”
"จะช้าหรือเร็วไม่สำคัญ พี่มั่นใจในตัวริน"
"พี่สายฟ้า"
“งั้นเราเป็นแฟนกันแล้ว” รรินหน้าเหวอทันทีที่ได้ยินคำพูดของสายฟ้าที่พูดออกมาแบบสบาย ๆ หน้านิ่ง ๆ กดยิ้มมุมตรงปากนิดหน่อย
“หรือจะข้ามขั้นเป็นเมียเลย พี่โอเคนะ”
“พี่สายฟ้าอย่าพูดเล่นสิคะ รินตกใจหมด”
“พี่ไม่เคยพูดเล่น พี่ชอบรินแล้วพี่ก็จริงจัง”
“แต่...”
“ไม่มีแต่ คืนนี้พี่จะนอนนี่”
“เห้ออ... ก็ได้ค่ะ” รรินได้แต่ถอนหายใจออกมา โชคดีที่บ้านเธอมีสองห้องนอน ไม่งั้นเขาได้ที่โซฟาแน่คืนนี้ เธอจำใจต้องไปจัดห้องนอนห้องเล็กที่เคยเป็นห้องนอนของเธอมาก่อนที่เธอจะย้ายไปนอนห้องใหญ่ของพ่อแม่จึงทำให้ห้องยังว่างที่สามารถให้เขานอนในคืนนี้
“นอนได้ไหมคะ ห้องเล็กไปหน่อยไม่สะดวกสบายเหมือนคอนโดพี่หรอกนะคะ”
“ไม่เป็นไรพี่นอนได้”
“งั้นรินขอตัวไปนอนนะคะ”
“ฝันดีนะ” สายฟ้ายื่นหน้าไปหอมแก้มรรินอย่างรวดเร็วพร้อมกับยิ้มให้ เธอตอบกลับมาแบบอาย ๆ หน้าแดงเพราะโดนหอมแก้มแบบไม่ทันตั้งตัว
“ฝันดีค่ะ”
เมื่อเข้ามาในห้องนอนรรินรีบอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับเพราะก็อดคิดถึงคำพูดของสายฟ้าที่บอกว่าเราเป็นแฟนกันแถมยังขโมยหอมแก้มเธออีกนอนพลิกตัวไปมาจนเผลอหลับไปในที่สุด
ตื่นเช้ามาสายฟ้าอาบน้ำแต่งตัวเดินออกมาจากห้องนอนก็ได้กลิ่นหอมของอาหารลอยมาแต่ไกลทำให้ต้องเดินตามกลิ่นเข้าไปในครัว เห็นรรินที่กำลังยืนอยู่หน้าเตากำลังทำอาหารเมื่อเสร็จปิดไฟหันกลับมาก็ต้องตกใจที่เห็นสายฟ้ากำลังยืนพิงประตูมองอยู่
“ว้ายยย!!!!”
“พี่สายฟ้าทำไมมาเงียบ ๆ ค่ะ รินตกใจหมดเลยไปรอที่โต๊ะเลยข้าวต้มปลาเสร็จพอดีเดี๋ยวรินยกออกไปให้ที่โต๊ะค่ะ”
“พี่ช่วย”
สายฟ้าเดินเข้ามายกถ้วยข้าวต้มออกไปวางที่โต๊ะ ส่วนรรินถือแก้วกาแฟของสายฟ้าและแก้วนมของเธอเดินตามไป ทั้งสองลงกินมื้อเช้าที่เรียบง่ายด้วยกันกับวันแรกของสถานะแฟน ต่างคนต่างมองหน้ากันแล้วยิ้มให้กัน
“อร่อยไหมคะ ทานได้ไหม”
“อร่อย” สายฟ้าตอบพร้อมยิ้มให้เธอ รรินเห็นรอยยิ้มของสายฟ้าก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา
“พี่ยิ้มแล้วหล่อขึ้นตั้งเยอะทำไมไม่ยิ้มบ่อย ๆ ค่ะ พี่ชอบทำแต่หน้านิ่ง ๆ ดุ ๆ ไม่เมื่อยหน้าบ้างเหรอคะ”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” สายฟ้าอดที่จะหัวเราะกับคำถามตรง ๆ ของเธอไม่ได้
“พี่ไม่ต้องหัวเราะเลยรินพูดจริง ๆ นะ”
“ครับ”
“รินเก็บเองเราจะได้รีบไปเรียนกันค่ะ” เมื่อทั้งสองทานอาหารเช้าด้วยกันเสร็จรรินก็อาสาเก็บชามไปล้างเหมือนปกติที่เธอทำอยู่ประจำ แต่สายฟ้าก็อาสาช่วยเธออีกแรง
“พี่ช่วย”
ทั้งสองช่วยกันเก็บชามและแก้วมาล้าง หลังจากเสร็จก็ขับรถไปมหาลัยด้วยกัน รถคันหรูของสายฟ้าจอดที่หน้าคณะแพทย์เพื่อส่งรรินก่อนขณะที่เธอกำลังจะเปิดประตูลงไปสายฟ้าก็ถามขึ้น
“เลิกกี่โมง”
“บ่ายสามค่ะ”
“รอพี่มารับนะ”
“ค่ะ”
เมื่อรรินลงจากรถสายฟ้าก็ขับไปที่คณะเขาทันที ระหว่างที่เธอเดินอยู่รู้สึกเหมือนมีแต่คนมองมาที่เธอพร้อมกับเสียงพูดคุยและยังสายตาแปลก ๆ ของคนรอบข้าง เธอเดินตรงมายังโต๊ะประจำของเธอก็เจอกับวิวเพื่อนสนิทนี่นั่งอยู่ที่โต๊ะอยู่แล้ว
“ริน แกมีอะไรรีบพูดออกมาให้หมดเลย ไม่งั้นฉันงอนแกนะ”
“เรื่องอะไร”
“นี่ไง”
วิวยื่นโทรศัพท์ของเธอให้รรินดู เพจซุบซิบของมหาลัย ‘ข่าวด่วน ข่าวดัง สายฟ้าหนุ่มวิศวะสุดฮ็อทของคนดังขวัญใจสาว ๆ ทั้งมหาลัยแอบย่องเงียบรับส่งสาวปริศนา’ พร้อมแนบรูปถ่ายที่เธอกำลังขึ้นรถสายฟ้าเมื่อวันก่อนและรูปที่เธอลงจากรถเขาเมื่อเช้านี้
“ถึงว่าเมื่อกี้เดินมามีแต่คนมองรินตลอดทาง”
“เล่ามาให้หมด รวมทั้งเรื่องที่แกไม่ใส่แว่นตาด้วย ขนาดฉันบอกให้แกถอดแกยังไม่ยอมถอดเลย” รรินเลยจำต้องเล่าเรื่องทั้งหมดของเธอกับสายฟ้าให้เพื่อนฟังโดยไม่ปิดบัง
“วิวจำเมื่อวันก่อนที่รินบอกว่าเกิดอุบัติเหตุที่โรงอาหารแล้วแว่นตารินแตกได้ไหม คนที่ช่วยไว้ตอนนั้นคือพี่สายฟ้ากับเพื่อนพี่เขา รูปที่รินขึ้นรถพี่สายฟ้าก็เป็นรูปวันนั้นที่พี่เขาพารินไปซื้อแว่นตาเพื่อรับผิดชอบแทนเพื่อนเขาที่ทำแว่นตารินแตก และอีกรูปก็เป็นรูปเมื่อเช้านี้ที่พี่เขามาส่งริน”
“อืม... แล้วไงอีก”
“ก็ตั้งแต่วันนั้นรินก็คุยกับพี่สายฟ้ามาตลอดจนเมื่อวานพี่สายฟ้าเขาขอรินเป็นแฟน”
“กรี๊ดดดดดดดดด โคตรอิจฉาแกเลย” วิวร้องกรี๊ดออกมาเสียงดังจนรรินต้องห้ามเอาไว้
“เบา ๆ หน่อย”
“แล้วไงต่อ”
“ก็รินไม่รู้ว่าพี่เขาจะรุกเร็วขนาดนี้” รรินตอบแบบอาย ๆ พร้อมกับใบหน้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อขึ้นมาทันที
“ฉันดีใจกับแกด้วยนะเท่าที่รู้พี่สายฟ้าไม่ใช่คนเจ้าชู้ ไม่เคยมีข่าวคบกับใคร ไม่เคยมีแฟน แต่แกต้องระวังสาว ๆ ที่หวังในตัวพี่เขาด้วยนะ เข้าใจไหม”
“จ๊ะ รินจะระวังตัวนะ ขอบใจนะที่เตือน”
“แล้วทำไมแกถึงไม่ใส่แว่นตาแล้ว”
“พี่สายฟ้าไม่ให้ใส่”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดีแล้ว ฉันเห็นยังรำคาญแทน แล้วพี่สายฟ้าเขาดีกับแกไหมคนหน้านิ่ง ๆ พูดน้อยแบบนั้นนะ”
“พี่เขาก็ดีกับรินนะแล้วก็ไม่ได้นิ่งขนาดนั้นสักหน่อย”
“อาจเป็นเพราะเขาชอบแกมั้งเลยปฏิบัติกับแกต่างจากคนอื่น”
“คงงั้น”
"ได้เวลาเรียนแล้วรีบไปเถอะ อาจารย์คนนี้ยิ่งดุ ๆ อยู่ด้วย สายหน่อยก็ตัดคะแนนอย่างเดียวเลยเร็ว" เมื่อวิวพูดจบทั้งสองพากันเดินขึ้นตึกเรียนไป
- Writer
