3 หัวเสีย
1036 Words
หลังจากที่ขึ้นมาบนรถ น้ำขิงก็เอ่ยแนะนำเพื่อนตัวเองกับพี่ชายเพียงคนเดียวให้รู้จักกันอย่างเป็นทางการทันที
"พี่ขุน นี่เดียร์น่า เพื่อนขิงที่ขิงเคยเล่าให้ฟัง" น้ำขิงยิ้มบอกขุนพลที่ขับรถอยู่
"สวัสดีครับ" เจ้าของใบหน้าหล่อภายใต้กรอบแว่นราคาแพงเอ่ยทักทายเพื่อนสนิทของน้องสาวด้วยสีหน้ายิ้มสุภาพ
"สวัสดีค่ะ เดียร์น่านะคะ เพื่อนของน้ำขิง" ร่างบางที่นั่งอยู่ก็หันไปพูดกับพี่ชายเพื่อนด้วยน้ำเสียงบ่งบอกได้ถึงบุคคลิกที่ดูเป็นคนมั่นใจในตัวเองแถมในแววตานั้นยังดูรู้ได้ถึงความแสบดื้อที่ฉายออกมาจนคนตัวสูงที่ขับรถอยู่รับรู้ได้
"ครับ" รอยยิ้มใจดีฉายขึ้นบนใบหน้าดูดีของชายหนุ่มวัยยี่สิบสี่ ซึ่งเดียร์น่าก็ไม่ได้สนใจอะไรก้มลงมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองไปก่อนจะเบิกตากว้างขึ้น
"ซวยแล้ว!"
"อะไร เป็นอะไรของเธอ" น้ำขิงที่นั่งอยู่รีบหันไปมองหน้าถามเพื่อนตัวเอง
"ฉันลืมเอาใบเช็กชื่ออาจารย์เมย์มา"
"ฮะ?"
"ซวยแล้วอะ เขาเช็กแค่กับใบนั้นด้วยอะ ลืมไว้ในรถ"
"โอ๊ย! ตายแล้วเดียร์ แล้วเธอจะทำยังไง เขาไม่ฟังเหตุผลแน่ ๆ อะ" น้ำขิงเอ่ยอย่างรู้ในนิสัยของอาจารย์สาวที่ค่อนข้างเคร่งครัดเกี่ยวกับเรื่องการรักษาใบเช็กชื่อ เพราะหากใครลืมหรือไม่ได้เอามา อาจารย์สาวจะแก้เผ็ดด้วยการไม่เช็กชื่อให้แต่สามารถเข้าเรียนได้ตามปกติ
"งั้นก็ไม่เข้า" เดียร์น่าตอบกลับด้วยท่าทีนิ่งเรียบไม่สนใจ
"เดียร์! แต่อาทิตย์หน้าจะสอบแล้วนะ สอบไฟนอล"
"ก็ช่างสิ ฉันเพิ่งขาดไปครั้งที่สามเอง" เจ้าของใบหน้าหวานสวยเอ่ยด้วยสีหน้าท่าทางเมินเฉยไม่สนใจเกี่ยวกับเรื่องเรียนแม้แต่น้อย เธอได้คิดหาทางออกทุกอย่างไว้แล้ว อีกอย่างถึงเข้าเรียนในวันนี้...ก็ไม่ได้อะไรอยู่ดี เพราะอาจารย์สาวจะไม่มีทางเช็กชื่อหรือว่าให้ส่งงานแม้แต่น้อย เข้าไปก็เหมือนไร้ตัวตนแถมอาจจะโดนกระแนะกระแหนตลอดทั้งคาบเรียนอีกด้วย
"แล้วถ้าในหนึ่งอาทิตย์ที่จะถึงนี้ เธอมีเหตุจำเป็นต้องหยุดอีกล่ะ" น้ำขิงยังคงเอ่ยถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
"ก็ซื้อใบรับรองแพทย์สิ จะไปยากอะไร" เดียร์น่าตอบกลับตามประสาเด็กที่ค่อนข้างดื้อหัวรั้นแถมยังออกแนวไปทางร้ายกาจอยู่ไม่น้อย นิสัยจริง ๆ ของเธอมันทั้งแสบ ทั้งซ่า แล้วก็ดื้อยิ่งกว่าอะไร
"เฮ้อ เธอนี่นะ" น้ำขิงก็ได้แต่ส่ายหัวออกมากับความสุดแสบของคนเป็นเพื่อน โดยที่ชายร่างสูงอีกคนที่นั่งได้ยินเหตุการณ์ทั้งหมดก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบสายตามองไปยังเพื่อนของน้องสาวตัวเองผ่านกระจกรถหรูนิ่ง เดียร์น่าที่นั่งอยู่ก็ไม่ได้สนใจอะไรแม้แต่น้อย มือเล็กก้มลงกดโทรศัพท์ด้วยสีหน้าแสยะยิ้มออกมา
ครืดดด
ไทเป
ติ้ด
"ฮัลโหล"
(เธอไม่เข้าเรียนแล้วเหรอ)
"อืม ลืมเอาใบสำคัญมาน่ะ"
(จะเลื่อนเวลานัดไหมล่ะ ฉันเลิกเรียนแล้ว)
"เอาสิ เจอไหนดี"
(ห้าง S)
"โอเค see u"
(อืม) แล้วนิ้วเล็กก็กดตัดสายไปด้วยสีหน้าท่าทีอารมณ์ดีทำให้น้ำขิงที่นั่งอยู่หันมองหน้าคนเป็นเพื่อน
"เดียร์ อย่าบอกนะ..."
"อย่าบ่นได้ไหม ไหน ๆ ก็เข้าเรียนไม่ได้แล้วนี่ ก็ไปเดตซะเลย"
"เดียร์น่า!"
"ขำ ๆ น่า แป๊บ ๆ ก็กลับ"
"อีกแล้วนะ เลิกเดตกับผู้ชายไปทั่วได้แล้ว ชื่อเสียงเธอตอนนี้ มันไม่ดีเลยนะ"
"ช่างสิ ใครสนกัน" ใบหน้าสวยน่ารักยักไหล่ตอบกลับอย่างไม่สนใจตามนิสัยของเธอที่ไม่ได้แคร์คำพูดคนอื่นอยู่แล้ว
"..." น้ำขิงก็ได้แต่ส่ายหน้าไปกับท่าทีของเพื่อนตัวเอง ใช้เวลาไม่นานรถหรูของขุนพลก็ขับเข้าไปจอดยังบริเวณด้านหน้ามหา’ลัยชื่อดัง
"ตกลงไม่เข้าเรียนแน่ใช่ไหม" น้ำขิงมองหน้าถามร่างบางที่นั่งอยู่ขึ้น
"อืม" หญิงสาวก็พยักหน้าตอบกลับ
"ตามใจ" แล้วสุดท้ายน้ำขิงก็ต้องเดินลงจากรถไปทำให้เดียร์น่าหันไปเอ่ยบอกชายหนุ่มที่นั่งอยู่เบาะที่นั่งขับรถขึ้น
"รบกวนพี่ไปส่งเดียร์ที่ห้าง S หน่อยสิคะ"
"..." เจ้าของใบหน้าหล่อก็นิ่งไม่ตอบ
"พี่คะ ไม่ได้ยินเหรอ"
"..." คนตัวสูงยังคงเงียบไม่ตอบแต่ก็เลือกที่จะขับเคลื่อนรถออกไปด้วยท่าทีปกติ เดียร์น่าที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มพอใจออกมากับพี่ชายลุคเนิร์ดของคนเป็นเพื่อน ทว่า...
เอี๊ยด! หลังจากที่ขับออกมาได้ไม่นานอยู่ ๆ เท้าหนาก็ชะลอหยุดรถด้วยสีหน้าสุภาพแต่แฝงไปด้วยความเรียบนิ่ง
"พี่จอดทำไมคะ" ดวงตากลมเงยหน้าขึ้นไปเอ่ยถามพี่ชายเพื่อนขึ้น
"พี่ไม่ไปส่งคนที่ไม่มีความรับผิดชอบครับ" ขุนพลตอบกลับน้ำเสียงสุภาพทำเอาเดียร์น่าชะงักไป
"คะ? พี่ว่าเดียร์เหรอ"
"ครับ" ใบหน้าหล่อพยักหน้าตอบ
"พี่!!" เสียงแหลมเล็กจึงตะโกนเรียกอีกคนไปเสียงดังด้วยความโมโหอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"เชิญครับ ถ้าอยากเดตกับผู้ชายในเวลาเรียนก็...เชิญไปเอง" ริมฝีปากหนายังคงเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสุภาพ ซึ่งนั่นยิ่งทำให้ร่างบางหุ่นดีในชุดนักศึกษารัดรูปรู้สึกโกรธมากยิ่งขึ้นแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากเปิดประตูเดินลงจากรถไปด้วยสีหน้าไม่พอใจพี่ชายเพื่อนสนิทเป็นอย่างมาก
ปึง!! มือเล็กจัดการปิดประตูรถอย่างแรงตามแรงอารมณ์โกรธของตัวเองก่อนที่รถหรูจะถูกขับออกไปด้วยความรวดเร็ว ยิ่งทำให้หญิงสาวหุ่นดีรู้สึกหัวเสียกว่าเดิม
"ฮึ่ย! ไอ้คนบ้า!!"
- Writer
