5 ฝากรอย
1528 Words
"ไม่ไปด้วยกันจริงดิ" เสียงแหลมเล็กของหญิงสาวในชุดเดรสเซ็กซี่คุยโทรศัพท์เอ่ยถามเพื่อนสนิทตัวเองขึ้นขณะที่กำลังเดินตรงไปยังรถราคาแพงที่จอดอยู่หมายจะขับตรงไปยังร้านเหล้าชื่อดังที่เธอมักจะไปอยู่เป็นประจำ
(ไม่ดีกว่า เป็นวันนั้นของเดือน) ปลายสายตอบกลับ
"โอ๊ยน้ำขิง แล้วจะมาเป็นอะไรวันนี้เนี่ย"
(เอ้าเดียร์ ฉันห้ามได้หรือไง เธอนี่)
"ฮ่า ๆ อะ ๆ งั้นนอนพักไป วันหน้ายังมี" ริมฝีปากบางเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดเอ่ย
(แล้วนี่เธอไปกับใคร)
"ไทเป"
(หื้อ? ไหนบอกคนนี้เล่น ๆ ไม่จริงจัง)
"ก็ไม่จริงจัง"
(แล้วทำไม...)
"เอาจริง ไทเปก็ดีนะ นิสัยไม่แย่"
(กรี๊ดดดด อย่าบอกนะว่า...)
"แค่รู้สึกว่าดีกว่าทุกคนที่ผ่านมา ยังไม่ได้อะไรขนาดนั้น"
(เหรอออ ปกติแล้วฉันเห็นเธอเดตเสร็จก็คือจบ คนนี้มาเหนือมาก)
"..." เดียร์น่าก็ยิ้มไม่ตอบเพราะโดยปกติแล้วเธอจะเดตแล้วจบอย่างที่เพื่อนตัวเองบอกจริง ๆ แต่เพราะไทเปเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างมีเสน่ห์ในอะไรหลายอย่างทำให้หญิงสาวสวยอดที่จะรู้สึกพอใจกับเขาไม่ได้
(ไหนเล่า! อะไรยังไง ทำไมคนนี้เหมือนเธอแพ้ทาง)
"ก็ไม่มีอะไร แค่รู้สึกว่าเป็นผู้ชายที่น่าค้นหาดี"
(หื้อ ยังไงอะ)
"เป็นผู้ชายที่ดูฮอตมาก แบดบอย โคตรเร้าใจเลยอะ" ริมฝีปากบางยิ้มบอกคนเป็นเพื่อน ซึ่งสิ่งที่พูดมาทั้งหมดมันคือสเปกส่วนตัวของเดียร์น่าที่ชอบผู้ชายลุคฮอตแบดบอยเป็นอย่างมาก สำหรับเธอแล้วมันดูน่าค้นหา น่าสนใจเป็นที่สุด
(เฮ้อ จะได้เพื่อนเขยแล้วสินะฉัน)
"โอ๊ย ไม่ขนาดนั้นไหม ก็แค่...น่าสนใจดี"
(ฮ่า ๆ ไอ้คำว่าน่าสนใจเนี่ย...เสียหายมาหลายคนแล้วนะะะ)
"ฮ่า ๆ" เดียร์น่าหัวเราะยิ้มออกมาก่อนที่ทั้งสองจะคุยนั่นคุยนี่กันไปจนหญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวยน่ารักขับรถเข้ามาจอดยังลานจอดรถโซนวีไอพี
"ฉันถึงแล้ว"
(โอเค ดูแลตัวเองดี ๆ นะ)
"อ่า ไว้เจอกัน"
(อื้ม) ทันทีที่ปลายสายตอบกลับมา นิ้วเรียวเล็กก็กดวางสายไปด้วยสีหน้าท่าทีปกติพร้อมกับเอื้อมมือเปิดแผ่นพับกระจกรถออกมาเพื่อเช็กความพร้อมของตัวเอง
"เติมลิปอีกหน่อยดีกว่า" ริมฝีปากบางสวยเอ่ยก่อนจะหยิบลิปสติกสีแดงสดมาเติมเข้าที่ปากเล็กด้วยสีหน้าพึงพอใจ โดยหลังจากที่เห็นว่าตัวเองพร้อมที่ลงไปเฉิดฉายด้านในร้านเหล้าชื่อดังแล้ว มือบางก็เลื่อนไปเปิดประตูเดินลงจากรถตรงเข้าไปยังบริเวณร้านเหล้าโซนวีไอพีทันที
ตึก
ตึก
"โต๊ะไหนครับ"
"วีไอพีสิบสอง ไทเป vxp208" ใบหน้าเรียวเล็กมองหน้าเอ่ยบอกรหัสกับบอดีการ์ดหนุ่มที่ยืนอยู่ขึ้น ซึ่งทันทีที่ได้ยินรหัสจากลูกค้า บอดีการ์ดหนุ่มเคร่งขรึมในตอนแรกก็อ่อนลงผายมือให้ร่างบางหุ่นดีเดินเข้าไปยังด้านใน เดียร์น่าเองก็ไม่ได้อะไรเพราะรู้กฎระเบียบของร้านอยู่แล้ว ร่างบางในชุดเดรสรัดรูปเดินสะบัดผมเล็กน้อยตรงไปยังโต๊ะวีไอพีที่ชายหนุ่มหน้าตาดีที่เธอไปเดตด้วยวันนี้เป็นคนชวนเธอมา แต่ทว่า...
ตึก! ขณะที่คนตัวเล็กกำลังเดินเข้าไปอยู่นั้น ร่างบางก็ต้องชะงักนิ่งไปกับภาพตรงหน้า ภาพของคนตัวสูงที่เป็นคนเอ่ยปากชวนเธอมากำลังนัวเนียอยู่หญิงสาวคนหนึ่งที่เดียร์น่าเองก็พอรู้จัก
"โอ๊ะ มาด้วยเหรอ เดียร์น่า" เสียงหวานของหญิงที่นั่งนัวเนียอยู่กับไทเปเอ่ยทักทายคนที่เข้ามาใหม่ขึ้นด้วยสีหน้าแสยะยิ้มไม่เป็นมิตร ซึ่งเธอก็คือ ป็อปปี้ ดาวคณะบริหารปีเดียวกับเดียร์น่านั่นเอง ทั้งสองไม่ถูกกันมาตั้งแต่ปีสองเนื่องจากอะไรหลายอย่าง แล้วเดียร์น่าก็มักจะออกเดตกับผู้ชายหลายคนที่ป็อปปี้ต้องการ ทำให้ทั้งสองมีปัญหากันตลอด แม้ไม่เคยหาเรื่องกันเป็นจริงเป็นจังแต่ก็คอยแก่งแย่งชิงดีกันอยู่บ่อย
"อื้อออ~" ในตอนนี้ไทเปที่ถูกป็อปปี้เหล้าก็เมามายแทบไม่ได้สติ
"..." ใบหน้าสวยน่ารักที่ยืนอยู่ก็พยายามนิ่งทำเป็นไม่สนใจอะไรแม้จะรู้สึกไม่พอใจและเสียหน้าอยู่ไม่น้อยก็ตาม ที่ศัตรูหมายเลขหนึ่งมานัวเนียกับผู้ชายที่เธอเพิ่งเดตด้วยแบบนี้
"นั่งก่อนสิ มาเพราะอยากมาหาไทเปไม่ใช่เหรอ" ป็อปปี้ยิ้มเอ่ย นั่นยิ่งทำให้คนตัวเล็กที่ยืนอยู่รู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก มิหนำซ้ำชายหนุ่มที่เป็นคนเอ่ยปากชวนเธอก็เอาแต่คลอเคลียหญิงสาวอีกคนไม่หยุด เดียร์น่าที่ยืนอยู่ก็เงยหน้ากวาดสายตาไปอย่างพยายามสะกดกลั้นอารมณ์โกรธเพื่อตั้งสติ ทว่าขณะที่ดวงตากลมกำลังกวาดสายตาอยู่นั้น ใบหน้าเล็กก็ต้องชะงักไปเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นยังใครบางคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอีกฝั่งที่อยู่ไม่ไกล รอยยิ้มมุมปากค่อย ๆ ฉายขึ้นมาใบหน้าใสทันที
"ใครว่าฉันมาหาหมอนี่กันล่ะ" ริมฝีปากบางเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดเอ่ย ทำเอาหญิงสาวอีกคนที่นั่งอยู่นิ่งไปเล็กน้อย แต่ก็ยังคงแสยะยิ้มเอ่ยออกมา
"หึ ไม่ต้องกลัวเสียหน้าหรอก เพราะฉันรู้ว่า..." ไม่รอให้คนตรงหน้าได้พูดจบ คนตัวเล็กก็มองหน้าเอ่ยบอกออกไปน้ำเสียงตัดบท
"รำคาญ ขอตัวก่อนนะ" ทันทีที่พูดจบ สองเท้าเล็กก็เดินตรงไปยังใครคนนั้นที่นั่งอยู่ไม่ไกลทันทีโดยที่รับรู้ได้ถึงสายตาไม่พอใจของป็อปปี้ที่มองตามมา แต่เดียร์น่าก็ไม่คิดสนใจ เธอจะเสียหน้าต่อหน้าศัตรูเบอร์หนึ่งไม่ได้!
ตึก
ตึก
"สวัสดีค่ะ" เสียงแหลมเล็กเดินเข้าไปเอ่ยทักทายพี่ชายเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ขึ้นท่ามกลางสีหน้างุนงงของทุกคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะ แน่นอนว่าร่างบางหุ่นดีในตอนนี้ไม่คิดสนใจอะไรทั้งนั้น เธอยังคงรับรู้ได้ถึงสายตาของป็อปปี้ที่มองมายังเธอด้วยความอยากรู้อยากเห็นไม่หยุด
"..." ขุนพลก็นั่งนิ่งมองเพื่อนน้องสาวที่อยู่ ๆ ก็เดินเข้ามาทักด้วยสีหน้าปกติไม่แสดงท่าทีใด ๆ ออกมา
"เดียร์ทักพี่ไป ไม่ได้ยินเหรอคะ" ริมฝีปากบางเอ่ยพร้อมกับมองหน้าคนตัวสูงหมายจะต้องการให้เขาทักเธอกลับเพื่อให้ป็อปปี้ที่แอบมองอยู่ รู้ว่าเธอกับเขารู้จักกันจริง ๆแต่ทว่า...
เงียบ...ขุนพลยังคงนั่งอยู่เช่นเดิม ซึ่งนั่นทำให้หญิงสาวหุ่นดีที่เดินเข้ามารู้สึกไม่พอใจกับท่าทีพวกนั้น สองเท้าเล็กจึงตัดสินใจเดินตรงเข้าไปหาพี่ชายเพื่อนที่นั่งอยู่ก่อนจะ
พรึบ! เจ้าของใบหน้าสวยน่ารักจัดการทิ้งตัวนั่งลงบนตักแกร่งของคนที่นั่งนิ่งอยู่
"..." ชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำก็นั่งนิ่งไปกับการกระทำของเพื่อนน้องสาว ท่ามกลางสีหน้าสงสัยของเพื่อน ๆ ในกลุ่มของเขาที่นั่งมองการกระทำของร่างบางที่เข้ามาใหม่เป็นตาเดียว
"เดียร์ทักพี่ พี่ก็ควรจะทักกลับนะคะ" ริมฝีปากบางเอ่ยบอก เจ้าของใบหน้าหล่อที่สวมใส่แว่นอยู่ก็นิ่งไม่สนใจ
"ลุกไปครับ" ดวงตาคมมองหน้าบอกคนตัวเล็กไปเสียงนิ่งผ่านกรอบแว่นตาราคาแพง แต่เดียร์น่าก็ไม่คิดสนใจแถมยังรู้สึกหมั่นไส้พี่ชายเพื่อนสนิทของตัวเองเป็นอย่างมาก รวมถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่เขาทิ้งเธอไว้กลางทาง
"ทำไมเดียร์ต้องลุกด้วยล่ะคะ ตรงนี้...ก็นิ่มดี" ใบหน้าสวยยิ้มบอกก่อนจะใช้มือสะบัดเส้นผมบริเวณซอกคอออกส่งสายตายั่วยวนไปยังคนตรงหน้า
"..." ขุนพลก็นิ่ง
"กลิ่นน้ำหอมพี่นี่...หอมดีนะคะ" ร่างบางมองหน้าเอ่ยบอกพี่ชายเพื่อนพร้อมกับค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ซอกคอหนา
"ทำอะไร" เสียงทุ้มนิ่งเอ่ยถามขึ้นทำให้ดวงตากลมเหลือบขึ้นมองหน้าร่างสูง
"พี่คิดว่าเดียร์...จะทำอะไรล่ะ" ปากเล็กยิ้มถามคนตัวสูงก่อนจะก้มลงไปกดริมฝีปากบางของตัวเองทำรอยลิปสติกสีแดงไว้บนซอกคอหนาของชายหนุ่มพี่ชายเพื่อน
"ฝากรอยไว้หน่อยนะคะ ถ้าว่าง...เดี๋ยวจะมาเอาคืน" พูดจบ หญิงสาวก็แสยะยิ้มลุกขึ้นเดินออกไปด้วยใบหน้ารู้สึกชนะไปกับทุกสิ่ง เธอไม่ต้องเสียหน้าให้ป็อปปี้แถมยังสามารถเอาคืนพี่ชายเพื่อนสนิทได้อีก คุ้มซะยิ่งกว่าอะไร...
- Writer
