“ถึงจะถอนไปแล้ว แต่ก่อนหน้านี้เจ้าก็ได้รับความบอบช้ำภายใน มากับข้าเถิด ข้าจะพาเจ้าไปพบท่านอาจารย์เพื่อรักษาตัว” หลี่ลู่เสนอด้วยความหวังดี
“ข้าอยู่ในช่วงถูกลงโทษ” นางเปิดปากหาวโดยไม่ยกมือขึ้นมาปิดปาก “ความปรารถนาดีของท่านขอรับไว้ด้วยใจ ข้าไปไหนไม่ได้นอกจากต้องอยู่บนโลกมนุษย์ หากจะพูดคุยถามไถ่ ขอเป็นวันพรุ่งนี้”
“แต่...” ชายหนุ่มไม่อยากปล่อยให้หลิวฟางซวงอยู่กับเด็กที่พึ่งพาไม่ได้อีกสามคนในขณะที่ร่างกายได้รับบาดเจ็บ อย่างน้อยหากมีคนที่พอดูแลอยู่ใกล้ตัวน่าจะดีกว่าจึงเตรียมเสนอตัว
อี้เฟิงหลงสังเกตอยู่นาน รู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังจะทำสิ่งใดจึงชิงพูดเสียงเรียบ “ก็ตามที่ท่านอากล่าว”
“ใช่แล้ว ตามที่ท่านอาซวงกล่าว” หงหยางจูได้ทีรีบกล่าวย้ำ
ต่อให้เขาจะเหม็นขี้หน้าเจ้ามังกรขี้เก๊กผู้นี้ แต่ก็ยังดีกว่าจะปล่อยให้บุรุษโตเต็มวัยที่ดูท่าจะมีใจให้ท่านอามาต้วมเตี้ยมดึงความสนใจอยู่ใกล้ๆ นาง
หลิวฟางซวงคือความ
