#Şivan
Zeynep önüme yemek tepsisini bırakırken “Başka bir şey lazım mı?” diye sordu.
“Yok, anam nerede?”
“Babamla beraber konuşurlar, çağırayım mı?”
Başımı sağa sola salladım. Yerinden kalkıp gittiğinde emekleyerek yerimde doğruldum.
“Allah’ın cezası Neçirvan!”
Sıktığı kurşun sıyırsa da uzun bir vakit ayağa kalkamayacaktım!
“Allah Dilda’nın da belasını versin!”
Evlendi yine başımdan belası eksik olmadı! Çorbadan kaşık alıp ağzıma verdim. Ekmeği kesip ağzıma götürecekken “Şivan!” diyen Zeynep'e döndüğümde karşımda Neçirvan’ı gördüm.
İt! Neçirvan bana öldürecek gibi baksa da babam, amcam ve Berat dâhil herkes gerekeni söylediğinden içim rahattı.
“Tamam Zeynep sen git.”
Zeynep endişeyle bakarken gözümle çıkmasını işaret ettim. Zeynep odadan çıktığında Neçirvan ayakta durmaya devam
