LEKE

#Dilda Pencerenin önünde oturmuş dışarıya bakarken akıp giden zamana her vakit olduğu gibi gözümdeki yaş eşlik ediyordu. Gözümü camdan çekip başımı yastığa verdim. Berat! Bugünde güne Ani'yle başlıyor! Yaşanılan onca şeye rağmen Ani'den vazgeçmedi! Gözyaşlarıma iç çekişlerım eklenince nefessiz kaldığımı hissettim. Başımı kaldırıp camdan dışarıya baktım. O sırada açılan kapıyla gözlerimi yumup yutkundum. "Dilda!" Annemin sesiyle gözlerimi açıp sessizce nefesimi verdim. "Buyur ana!" Bana yaklaşmasıyla hızlıca elimle yüzümü sildim. Kolumdan tutup beni kendine çevirdiğinde öfkeyle bakan gözlerine bakmakla yetindim. "Bir daha seni burada görmeyeceğim dedim!" Bağırsa da umursamadım. Burada otursam ne, oturmasam ne! Ayakyolunda bile acı çekerim! "Bir şey mi lazım?" Önümde eğilip elimi tuttu. "Geç artık bu sevdadan! Kendi yuvanı kur!" Gözlerindeki öfke yerini gözyaşı alırken başımı önüme eğdim. "Ana!" Sustum çünkü Berat'a duyduğum aşkı anlamak, dinlemek istemezdi! "Ana deme bana! Evde kaldın diye adın çıktı çıkacak!" Çıksın hatta hemen çıksın ki kimse beni isteyemesin! Bedenimde ruhumda sonsuza dek Berat'a ait olsun! Beni kendine çekip "O gün ağzım lâl olaydı da seni Berat'a bırakmasaydım!" diye kendine kızdı. Berat'a bırakmasaydı, olmazdı! Yine giderdim ki. Kaderimde sadece Berat olsun istedim ama Berat kaderini Ani'yle bir kıldı! Bana da uzaktan sevmek kaldı. "Allah, Muhammed aşkına Berat'tan vazgeç!" "Yüce Allah ve peygamberin önünde boynum kıldan incedir ama demez miydin Yüce Allah, Muhammed aşkına dünyayı yaratmış! İşte Berat'ta benim için öyledir!" Benden çekilip gözlerine geri gelen öfkeyle yüzüme bakarken derin nefes aldım. Birden yüzüme indirdiği tokatla beraber "Yeter!" diye bağırdığında bir şey demedim. Kendine beddua ederek yanımdan kalkıp odadan çıkarken başımı cama çevirdim. Elimi belimdeki peşmale götürüp içinden Berat’ın mendilini çıkardım. Mendile dokunduğumda üzerine damlayan gözyaşlarımla mendili göğsüme bastırdım. "Yerden yere vurulup canım bedenimden ayrılsa da Berat'tan geçmem ki!.."