ตอนที่ 8
1097 Words
ร่างของกุ้ยเหลียนสั่นสะท้าน จางหยวนรีบก้มลงดูดเลียหัวนม ชูชันขึ้นมาด้วยความสยิว บีบเคล้นกินนมจากเต้าพร้อมกับกระเด้าไปด้วย
“ท่านพ่อข้าเสียว… ”
เสียงของกุ้ยเหลียนสั่นเครือ ไหล่สองข้างบิดลู่เข้าหากันด้วยความทรมาน ทรวงอกขยับยกขึ้นตามจังหวะลำตัวของพ่อสามี กระแทกลำเนื้อเข้าใส่ง่ามขาพร้อมกับก้มลงกะซวกริมฝีปาก ดูดเลียปลายหัวนม กินนมจากเต้าของนางอย่างเอร็ดอร่อย
จ๊วบ… จ๊วบ… จ๊วบ… จ๊วบ… จ๊วบ…
“น้ำนมของเจ้าอร่อยสุดๆ… ข้าชอบ… ”
จางหยวนเอานิ้วบีบบี้ปลายยอดเต้าเต่ง ปูดเป่งขึ้นมาจากวงป้านลานหัวนมสีเนื้อที่เป็นฐานรองรับ กะซวกกินน้ำนมสีขาวพวยพุ่งออกมาเต็มอุ้งปาก
“อร่อยมาก… น้ำนมเจ้าอร่อยมาก ข้าอยากเลียน้ำหอยของเจ้าด้วย… ”
สิ่งที่ได้ยินทำเอากุ้ยเหลียนตกใจ จางหยวนหื่นยิ่งกว่าที่นางคิดเอาไว้
“ไม่นะท่านพ่อ… ”
สะใภ้สาวส่ายหน้า
“ทำไมล่ะ… ”
“ข้าอาย… ท่านก็รู้นี่นาว่าตอนนี้รูข้าเยิ้มแฉะไปหมดแล้ว… ”
“ก็เพราะอย่างนี้ไงข้าจึงอยากเลีย… ”
จางหยวนรีบจับร่างของหญิงสาวคว่ำลงคุกเข่าบนโต๊ะ เอามือแบะกลีบก้นอวบขาว ปาดลิ้นเลียเสยเข้าใส่กลีบหอย ปลิ้นอ้าเป็นยวงทะลักออกมาระหว่างง่ามขาด้านหลัง
“อ๊ายยย… อูยยย… ”
กุ้ยเหลียนเสียวมากจนไม่อาจข่มกลั้นเสียงครางเอาไว้ได้ ทั้งที่รู้ว่าสามีของนางนอนอยู่ห้องข้างๆ นางบิดตัวเร่า ร่างแทบกระดกลอยตามลิ้น เลียกินกลีบสวาทอย่างเร่าร้อน
“ทะ… ท่านพ่อพอเถอะ… ข้าจะแตกแล้ว”
สองมือของกุ้ยเหลียนเกาะขอบโต๊ะแน่น แอ่นก้นอดทนให้พ่อสามีลงลิ้นต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ ทำเอาภายในโพรงสวาทของนางเริ่มป่วนปั่น
“อีกนิด… ข้ากำลังอร่อย น้ำหอยของเจ้าหอมมาก… ”
พ่อผัวจอมหื่นยังไม่ยอมหยุดง่ายๆ เอามือดันสะโพกของนางให้กระดกโด่ง ส่งให้ร่องสวาทปลิ้นทะลักออกมารับริมฝีปาก ก้มลงบดนาบตวัดลิ้นปาดเลียเสยขึ้นเป็นจังหวะยาวๆ ตามรูปทรงของกลีบหอย
ซ่วบ… ซ่วบ… ซ่วบ… ซ่วบ… ซ่วบ
เสียงปลายลิ้นซอยรัว ปาดเลียกลีบเนื้อนุ่มแน่นทั้งซ้ายและขวา เรียกน้ำหอยของแม่ลูกอ่อนแตกซ่านออกมาอาบเลื่อมปากรูอีกระลอก
“อ่า… กลีบฉ่ำน่ากระหน่ำเหลือเกิน ข้าทนไม่ไหวแล้ว… ”
จางหยวนสุดจะทน หยัดร่างขึ้นพร้อมกับจับหัวเอ็นสีม่วงถอกบานที่มีน้ำเยิ้มเป็นมันวาว กระแทกเข้าใส่โพรงสวาทของหญิงสาวอย่างแรงเสียงดังซ่วบ
“ฮึ่ก... ”
กุ้ยเหลียนสะดุ้ง ความใหญ่ของแท่งหยกแห่งความเป็นชายของพ่อผัว ทำเอาดวงตาของนางเบิกโพลง เม้มริมฝีปากแน่นเหมือนเจ็บ แต่ก็แอ่นสะโพกโยกเอวรับ
“อ่า… แน่นลำมาก… รูเจ้าแน่นดีจัง”
จางหยวนเริ่มขยับ มือข้างหนึ่งสอดรัดเอว มืออีกข้างกอบกุมเต้านม กระชากร่างของสะใภ้สาวเข้ามากระเด้าดุดันอยู่พักใหญ่ๆ จนภายในของกุ้ยเหลียนบีบรัดตัวรุนแรง ส่งสัญญาณให้คนข้างหลังรู้ว่านางกำลังจะถึงสวรรค์
“อ๊า… ข้าไม่ไหวแล้วท่านพ่อ… อ๊า… อ๊า… อ๊า… ”
กุ้ยเหลียนร้องครวญครางตามจังหวะเด้า สองมือเกร็งเกาะขอบโต๊ะอีกฟากเอาไว้แน่น แอ่นสะโพกรับความแข็งแกร่ง แทงเข้าสุดออกสุด จนกระทั่งความซ่านเสียวพุ่งทะยานจนเกือบถึงขีดสุด
“งืออออ… ขะ… ข้าไม่ไหวแล้ว… รัวเถอะ”
หญิงสาวเหลียวหลังกลับมาวิงวอน จางหยวนรับรู้ได้ในแรงบีบรัด รีบกลั้นใจขยับสะโพกซอยรัวๆ
ตั่บ… ตั่บ… ตั่บ… ตั่บ… ตั่บ…
“อูย… อูย… ”
กุ้ยเหลียนแอ่นก้นกระแทกกลับ ตอบโต้แรงเสียดสีของดุ้นเนื้อยาวใหญ่มหึมา ตอกตำเข้ามามิดลำ ก้อนไข่ใต้โคนแท่งเหวี่ยงโยนฟาดต้นขาด้านในของนางดังพลั่บๆ ตามจังหวะขยับลำตัวเข้าหาอย่างดุดัน ก่อนจะปลดปล่อยน้ำกามสีขาวข้นราวกะทิ พวยพุ่งออกมาจากแท่งลำคัดแข็งเบ่งบวมราวจะระเบิด
“อ๊าคคคค... ”
สองมือของจางหยวนรัดเอวสะใภ้แน่น ใบหน้าของนางเชิดแหงน รูเนื้อบีบรัดแก่นกายยาวใหญ่ของเขา ฉีดพ่นน้ำกามออกมาสุดแรงรีดเค้น
น้ำกามของจางหยวนมากมายจนบางส่วนปลิ้นสวนออกมาตามลำเนื้อเสียบแน่นคารู ก่อนที่จางหยวนจำต้องรีบขยับออกมา เพราะเสียงของลูกชายของตนที่ดังมาจากอีกห้อง
“กุ้ยเหลียน… เจ้ากำลังทำอะไร ข้าได้ยินเสียงเจ้าหอบ… เจ้าเป็นไรเหนื่อย”
เป็นเสียงของจางหมิง ค่อยๆ ลุกขึ้นยืนเอามือเกาะฝาผนัง สืบเท้าก้าวช้าๆ มาที่ประตูห้องครัว
“ขะ… ข้า… ข้าซักผ้า ขยี้ผ้าแรงจนได้เหงื่อ”
ทั้งกุ้ยเหลียนและจางหยวนรีบความเสื้อผ้าขึ้นมาสวม
“เสียงหอบของเจ้าฟังดูแปลกๆ… ”
หัวคิ้วสองข้างของจางหมิงชิดเข้าหากัน แม้ตาจะมองไม่เห็น แต่หูหาได้หนวกบอด
“ก็ข้าบอกแล้วไง… ไม่มีอะไร ข้าแค่ออกแรงขยี้ผ้าจนเหนื่อย… ท่านพี่ต้องการอะไรหรือเปล่า”
นางพยายามทำสุ้มเสียงซ่อนพิรุธ
“เปล่า… ข้าคิดว่าเจ้าเป็นอะไร… ก็ข้าได้ยินเสียงแปลกๆ… ”
สามีตาบอดส่ายหน้า
“ท่านพี่กลับเข้าห้องไปก่อนนะ… เดี๋ยวข้าขอเวลาจัดโต๊ะสักครู่… ”
พูดแล้วกุ้ยเหลียนก็รู้สึกละอายใจ โต๊ะที่นางกล่าวถึงก็คือโต๊ะที่นางเพิ่งขึ้นไปนอนหงายถ่างขาให้พ่อสามีกระแทกสารพัดท่า
“เจ้าทำอาหารเสร็จแล้วใช่ไหม… ”
จางหมิงสงสัย
“ข้าทำอาหารเสร็จแล้ว… ท่านพี่รอสักครู่นะ”
กุ้ยเหลียนก้าวมาประคองสามี พากลับเข้าห้องแล้วออกมาเตรียมอาหารให้เขา
ครู่ต่อมา
เสร็จจากทำความสะอาดโต๊ะ กุ้ยหลียนเดินกลับเข้าห้อง ประคองสามีเดินออกมาที่โต๊ะกินข้าว
“ข้าตักข้าวให้นะท่านพี่… ”
หญิงสาวตักข้าวให้สามีแล้วเอาตะเกียบคีบเนื้อเค็มใส่ลงในถ้วยให้เขาสองชิ้น
จางหมิงรู้สึกได้ว่าเนื้อเค็มที่กินนับวันยิ่งชิ้นเล็กลงเรื่อยๆ ไม่ต่างจากปริมาณข้าวในถ้วยที่ตอนนี้ลดน้อยลงมากจนผิดสังเกต
ด้วยความรู้สึกสงสัย จางหมิงลองเอาตะเกียบเขี่ยเนื้อในถ้วยที่เหลือ เพียงแค่นั้นทำให้รู้สถานการณ์ของครอบครัวที่กำลังย่ำแย่
- Writer
