๒๙
รอยยิ้มกว้างประดับบนใบหน้าสวยหวาน ทำคนที่รวบรวมเหล่าความพยายามมาทำให้เธอยิ้มถึงกลับระบายรอยยิ้มในรูปแบบเดียวกัน
กระต่ายเชิดหน้าขึ้น แวบหนึ่งที่ดวงตายังหลงเหลือความเศร้า แต่ไม่นานก็ถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มแบบเดิม
"ยิ้มได้ แปลว่ามุขที่เล่นผ่านใช่ไหม"
"ไม่รู้ว่าใช้กับสาวคนไหนมาบ้าง"
"พูดแบบนี้กำลังหวงแฟนใช่ไหมล่ะ"
"เดี๋ยว ยังไม่ได้บอกแบบนั้นเลยนะคะ"
"ไม่ต้องมาแก้ตัวหรอกน่า เอาเป็นว่าเข้าใจตรงกัน"
"พี่นนท์ ต่ายไม่ได้..."
"ไปอาบน้ำไป วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ"
"ตัดบทกันแบบนี้ก็ได้เหรอคะ"
"เถอะน่า วันนี้อาบดึกไม่ดีเท่าไหร่หรอกนะ" ใบหน้าคมคายที่ขรึมขึ้นมาแทบทันตาทำกระต่ายชะงัก
และแล้วคำพูดที่เขาบอกเธอก่อนหน้านี้ก็ผุดขึ้นมาในหัว
"อ่า เรื่องของห้องข้างๆ..."
"อย่าไปพูดถึงเขาเชียวล่ะ เขาเฟรนลี่มากเลยนะ ไปไหนใครก็ทัก"
"เอ้า แล้วแบบนั้นต่ายจะ..." อยู่ดีๆ คำพูดที่แอบแฝงไปด้วยความหวาดก
