แพ้รัก บอดี้การ์ด

Love body guard บ้านอาณาจักร เช้าแห่งความวุ่นวาย เมื่อสองพี่น้องอย่างนานี่และอาณาเขต ถกเถียงกันแต่เช้าจนอาณาจักรผู้เป็นพ่อที่นั่งอยู่หัวโต๊ะอาหาร มันดูจะเป็นภาพที่ชินตาสำหรับบอดี้การ์ดทุกคนในบ้าน ก็สองพี่น้องเถียงกันเป็นประจำ แต่ก็รักกันมากเช่นกัน "เจ๊ บ่นมาก เดี๋ยวเอาปูยัดปากเลย" อาณาเขตเอ่ย 'ไอ้เขต เดี๋ยวฟาดเข้าให้หรอก เดี๋ยวจะตบๆๆๆกระทืบๆๆเข้าให้ กวนนัก" นานี่เอ่ย 'พ่อเห็นเราสองคนเถียงกันทุกวัน ไม่เบื่อเหรอลูก' อาณาจักรเอ่ย "มันเริ่มก่อน/เจ๊มันเริ่มก่อน!!" ทั้งคู่ประสานเสียงกันจนอาณาจักรถึงกับเอามือกุมหน้าผาก จนนินิวผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น "จักรก็รู้ว่าลูกเถียงกันแบบนี้ทุกวันอยู่แล้ว แต่นานี่กับอาณาเขตก็รักกันจะตาย ปล่อยเด็กๆเถอะ' นินิวเอ่ย "จ๊ะเมีย งั้นเรากินข้าวกันดีกว่า" "หนูอยากกินคาปูร้อนด้วย ทีโอ ขอคาปูร้อนแก้วนึงซิ" นานี่เอ่ยสั่งบอดี้การ์ดคู่ใจที่ยืนเฝ้าไม่ห่าง จนอาณาจักรต้องเอ่ยขึ้น บอดี้การ์ดคนนี้อาณาจักให้มาดูแลนานี่ตั้งแต่มัธยม เนื่องจากรนานี่แพ้ง่าย ร่างกายไม่แข็งแรง และด้วยธุรกิจที่เขาทำ เขาถึงรู้ว่ามีศัตรูมากมายที่จ้องจะทำร้ายครอบครัวเขา ทีโอคือบอดี้การ์ดหนุ่มคนนั้นที่โตกว่านานี่หลายปี เขาไปเรียนกับเธอเพราะต้องคอยดูแล ตัวติดกันแทบจะตลอดเวลาก็ว่าได้ อาณาจักรไว้ใจทีโอมาก เพราะรับทีโอมาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก ก่อนจะรับเข้ามาอยู่ในบ้านใหญ่เพื่อมาเป็นคนดูแลลูกสาวของเขาหลังจากที่ทีโอฝึกมาอย่างหนักจนพร้อม "แม่บ้านก็มี หนูสั่งแม่บ้านซินานี่" อาณาจักรเอ่ย "ทีโอ นายไม่อยากทำใช่มั้ย ก็ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวไปเอาเองก็ได้" นานี่เอ่ย "เดี๋ยวผมไปเอาให้ครับ คูณหนูทานข้าวเถอะครับ เดี๋ยวผมไปเอากาแฟให้คุณหนูเองครับคุณท่าน" ทีโอเอ่ยก่อนจะก้มหัวให้อาณาจักรหนึ่งทีแล้วเดินเข้าครัวไปเอากาแฟให้นานี่ ในขณะที่นานี่นั่งยิ้มไปกินข้าวไปอย่างมีความสุข "เจ๊เป็นง้อยหรือไง ใช้เก่ง" อาณาเขตเอ่ย "ไอ้เขต!" "ก็มันจริง ทุกวันนี้พี่ทีโอแทบจะสิงร่างเจ๊แล้ว เป็นผมนะ ลาออกไปแล้ว มีคุณหนูเอาแต่ใจแบบนี้" อาณาจักรอมยิ้มเมื่อมองลูกทั้งสองเถียงกันไปมาแบบนี้ ทีโอดูแลนานี่อย่างที่อาณาเขตว่าจริงๆ แต่ทีโอก็ระวังตัวไม่ใกล้ชิดมากจนน่าเกลียด อาณาจักรเลยวางใจ "ได้แล้วครับคุณหนู" ทีโอวางแก้วกาแฟให้นานี่ จนกระทั่งจบมื้อเช้า นานี่เตรียมตัวจะกลับคอนโดเพราะเมื่อคืนกลับมานอนที่บ้าน ในระหว่างทาง นานี่ก็นั่งเล่นโทรศัพท์จนทีโอที่กำลังขับรถต้องคอยมองกระจกหลังเป็นระยะๆ "คุณหนูครับ" "ว่าไง" "คุณหนูคาดเบลท์หน่อยครับ มันอันตราย" ทีโอเอ่ย "นายขับรถดีจะตาย ไม่เป็นไรหรอก" นานี่เอ่ย "ไม่ได้ครับ คุณหนูอย่าไว้ใจผมมากขนาดนั้น ผมไม่ได้น่าไว้ใจขนาดนั้นนะครับ" "ห๊ะ!!!" เมื่อกลับมาถึงคอนโด นานี่ใช้ชีวิตปกติราวกับว่าการที่มีผู้ชายอยู่ในห้องด้วยตลอดเวลามันไม่ใช่เรื่องแปลก ถึงเขาจะเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัว แต่ยังไงก็เป็นผู้ชาย ทีโอเว้นระยะห่างให้นานี่เสมอ เพราะกลัวคนอื่นจะมองว่าเขากับเธอเป็นมากกว่าบอดี้การ์ด ซึ่งนั่นจะทำให้นานี่เสียหายมากๆ "ทีโอ เย็นนี้กินอะไรดี" นานี่เอ่ยถาม "คุณหนูอยากทานอะไรครับ เดี๋ยวผมพาไป" ทีโอเอ่ย "ทำชาบูกินกันมั้ย ไม่อยากออกข้างนอก เหมือนฝนจะตก รถติดหนักแน่ๆ" นานี่เอ่ยในขระที่นั่งเล่นเกมส์มือถืออยู่ที่โซฟา โดยมีทีโอยืนไม่ห่าง "เดี๋ยวผมโทรสั่งให้เอามั้ยครับ คุณหนูจะได้ไม่ต้องลงมาร์ท" "ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวลงไปซื้อมาทำเองดีกว่า" นานี่เดินนำหน้าโดยมีทีโอเดินตามหลังมาติดๆ เธอเดินเลือกซื้อของอยู่ในมาร์ทด้านล่างคอนโดสุดหรูของเธอ มันใหญ่และมีทุกอย่าง ราคาอาจจะสูงไปสักหน่อย แต่ทุกอย่างล้วนแล้วแต่คุณภาพดีทั้งนั้น "ทีโอ นายกินอันนี้มั้ย??. นานี่เอ่ยถามพรางยกบางอย่างให้เขาดู "ถ้าคุณหนูกินก็หยิบมาเลยครับ" ทีโอเอ่ย "โอ๊ยยย นายมันผีดิบหรือไงเนี้ยทีโอ แข็งทื่อไปหมดเลย ไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึกหรือไง' นานี่เอ่ย "คุณหนูพูดอะไรแบบนั้นครับ ผมไม่ได้ไร้อารมณ์สักหน่อย" ทีโอเอ่ย "เถียงแบบนี้ซิ ค่อยสมกับเป็นมนุษย์หน่อย นึกว่ามีการ์ดเป็นแดร็กคิวล่า!" นานี่เอ่ย "ผมเปล่าสักหน่อยครับ" ทีโอเอ่ย ในขณะที่นานี่เดินเลือกนั่นนี่ โดยมีทีโอเดินเข็นรถตาม จู่ๆก็มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาหาทีโอแล้วเอ่ยคุยกับเขาขึ้นราวกับต้องการความช่วยเหลือ "ขอโทษนะคะ คุณดูสองขวดนี้ให้หน่อยได้มั้ยค่ะว่ามันเหมือนกันมั้ย พอดีฉันลืมหยิบแว่นมาน่ะค่ะ มองไม่ชัด" ผู้หญิงคนนั้นเอ่ย "ได้ครับ" ทีโอค่อยๆมองขวดซอสที่หญิงสาวถือโดยมีสายตากลมโตของสาวคนนั้นมองหน้าเขาตลอดโดยที่ไม่ได้สนใจขวดในมือสักนิด "ผมว่าเหมือนกันนะครับ แค่มันเป็นสูตรไขมันน้อยครับ" ทีโอเอ่ย "เหรอค่ะ ฉันมองไม่ชัดเลยค่ะ" "ตัวเอง เค้าเลือกของเสร็จแล้ว ไปทางนู้นกันเถอะ" "หื้ม???" นานี่ที่เดินเข้ามากอดแขนทีโอแล้วลากเขาเดินออกไปพร้อมประโยคแปลกๆ ทีโอไม่ได้คัดค้านอะไร ได้แต่เดินตามคุณหนูของเขาออกไปจนห่างตรงนั้น "คุณหนูเล่นอะไรครับ" "นายโง่จริงหรือแกล้งโง่เนี้ย ผู้หญิงคนนั้นอ่อยนายอยู่ไง น่าเกลียดชะมัด" นานี่เอ่ย "น่าเกลียด?? ตรงไหนครับ เธอคนนั้นก็ไม่เห็นจะทำอะไรน่าเกลียดเลยครับ เขาอยู่ห่างผมจะตายไป" ทีโอเอ่ย "ไอ้บ้าทีโอ นายกล้าเถียงฉันเหรอ" นานี่เอ่ย "อ้าว คุณหนูครับ คุณหนู!! คุณหนูโกรธอะไรผมครับ" ทีโอเดินตามนานี่ที่จู่ๆก็เดินทิ้งเขาไปดื้อๆ หลังจากซื้อของเสร็จกลับขึ้นมาบนคอนโด ทีโอก็จัดแจงจัดของที่ซื้อมาใส่จาน เพราะปกติหากไม่ได้ไปกินข้าวข้างนอก ก็มักจะเป็นเขาเองที่ทำอาหารให้นานี่เสมอ "คุณหนูโกรธอะไรผมครับ ผมทำอะไรให้คุณหนูไม่พอใจ" ทีโอเอ่ยในขระจัดแจงชาบูที่นายสาวสั่งจนเสร็จ เธอไม่ยอมพูดกับเขาสักคำ ท่าทีวางตัวระหว่างนายกับบอดี้การ์ดก็เผยอีกครั้ง "............" "ผมไม่รู้ผมทำอะไรผิด ผมขอโทษครับ งั้นผมไปรอข้างนอกนะครับ คุณหนูอิ่มแล้วเรียกนะ เดี๋ยวผมมาเก็บ" พูดจบทีโอก้มหัวเบาๆให้นานี่ที่เป็นดั่งเจ้านายแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น "ฉันสั่งให้นายไปแล้วหรือไงทีโอ!!" นานี่เอ่ย "ครับ" "มานั่ง อย่าทำฉันหงุดหงิดไปมากกว่านี้นะ" นานี่เอ่ย "คุณหนูโมโหอะไรผมครับ" "นายซื่อบื้อจริงๆเลย นายต้องดูแลฉัน ทำไมต้องไปสนใจคนอื่นมากกว่าฉันด้วย" นานี่เอ่ย 'ห๊ะ! ผมเหรอครับสนใจคนอื่น?? ผมสนใจคุณหนูมากกว่าตัวเองซะอีก" "ไม่ต้องเถียง มานั่ง หิวไส้จะขาดอยู่แล้ว!" "เอ่ออ..ครับ" มันเป็นภาพที่ชินตา เวลาที่อยู่กันสองคน นานี่และทีโอมักจะกินมื้อเย็น หรือมื้ออื่นๆด้วยกันบ่อยครั้ง แต่ก็มีระยะห่างที่ชายหนุ่มพยายามเว้นไว้เสมอเช่นกัน ทีโอยังคงทำเหมือนเคย เขานั่งล้วกนั่นนี่ให้นานี่มากกว่าที่ตัวเองกิน ชายหนุ่มซึ่งทำหน้าที่บอดี้การ์ดได้ไม่เคยขัดตกบกพร่อง ทีโอไม่เคยลืมว่าอาณาจักรผู้เป็นพ่อของหญิงสาวมีบุญคุณกับเขาแค่ไหน หากอาณาจักรไม่ได้ไปรับเขามาชุบเลี้ยง ป่านนี้ชีวิตเขาจะไปในทิศทางไหนก็ยังคงไม่รู้ "ทีโอ นายกินบ้างซิ ล้วกให้แต่ตัวเองไม่กินอ่ะ" นานี่เอ่ย "คุณหนูกินเถอะครับ เดี๋ยวผมค่อยกิน คุณหนูเอากุ้งอีกมั้ย" ทีโอเอ่ย "เอาก็ได้" นานี่เองก็ล้วกนั่นนี่แล้วส่งให้ทีโอเมื่อเห็นเขาไม่ยอมคีบมันเข้าปาก เธอถึงคีบมันแทนเขา "กินซิ" "เดี๋ยวผมทำเองก็ได้ครับ คุณหนูกินเถอะ" ทีโอ "ไม่ขัดใจจะตายหรือไงกัน" "ก็ได้ครับ" ทีโอค่อยๆอ้าปากและกินทุกสิ่งอย่างที่นานี่ป้อน ผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง มื้ออาหารจบลง ทีโอทำหน้าที่เก็บทุกอย่าง โดยที่นานี่ก็นั่งทำรายงานเพื่อส่งอาจารย์ อีกไม่นานเธอก็จะเรียนจบ ต้องทำงานช่วยพ่ออย่างเต็มรูปแบบ ส่วนอาณาเขตก็ทำเต็มตัว เรียนไปด้วยเช่นกัน "คุณหนูจะออกไปข้างนอกมั้ยครับ" ทีโอเอ่ย "ไม่ไป วันนี้จะทำรายงาน" "งั้้นผมขอตัวเข้าไปที่บ้านใหญ่ก่อนนะครับ คุณหนูมีอะไรจะให้ผมทำก่อนมั้ยครับ" ทีโอเอ่ย "เข้าไปทำไม พ่อจักรเรียกเหรอ" "เปล่าครับ ผมกลัวว่าจะกวนคุณหนูทำรายงาน"ทีโอเอ่ย "นายเนี้ยนะกวน??? ปกติไม่ค่อยจะพูด เอาอะไรมากวน อยู่นี่แหละ อยู่เป็นเพื่อนก่อน เสื้อผ้ามีอยู่ท้ายรถไม่ใช่เหรอ ลงไปเอามาซิ คืนนี้นายนอนที่นี่แหละ" นานี่เอ่ย "ก็ได้ครับ" ปกติทีโอจะมีห้องพักส่วนตัวที่บริเวณบ้านหลังใหญ่ ซึ่งเป็นที่เขานอนประจำ แต่หากวันไหนที่นานี่นอนที่คอนโดแล้วเขาไม่ได้กลับ เขาก็มักจะนอนที่ห้องเล็ก จนถูกนานี่สั่งให้เอาเสื้อผ้าของใช้มาทิ้งไว้ที่คอนโดเธอ แต่ทีโอไม่ยอมเพราะมันดูไม่ดี เลยเลือกที่จะเอาไว้ท้ายรถดีกว่า เช้า เช้านี้ทีโอไปส่งนานี่เข้าเรียนที่มหาลัยตามปกติ ก่อนถูกเรียกตัวด่วนให้กลับเข้าบ้านใหญ่ จนกระทั่งเวลาเลิกเรียน คนที่มารอรับนานี่กลับบ้านกลับเป็นอาณาเขตผู้เป็นน้องชายแท้ๆ "เจ๊ มึงนานมาก รอจนรากจะงอก" อาณาเขตเอ่ย "พูดมาก เอ้า!! ถือด้วย แล้วทีโอไปไหน??" นานี่เอ่ยถามพร้อมส่งกระเป๋ากับหนังสือให้น้องชายถือ "พ่อเรียกเข้าไปที่บ้านตั้งแต่เช้าแล้ว ไม่รู้มีเรื่องอะไร พ่อบอกให้มารับมึงเนี้ยเจ๊ผู้ที่มีรถเป็นของตัวเองแต่ไม่เคยขับกลับเอง" อาณาเขตเอ่ย ผัวะ!!!! "ไอ้เขต ไอ้น้องนิสัยไม่ดี ปากเหรอ เดี๋ยวฟสดอีกสักผัวะมั้ย" นานี่เอ่ย "ไปๆ ไปขึ้นรถเลยครับ จะรีบพากลับไปส่งให้พี่ทีโอมันดูแลแทน ชาตินี้ไม่มีผัวชัวเจ๊มึงน่ะ มือโครตหนัก" อาณาเขตเอ่ย "ไอ้เขต!!!" ไม่นาน ทั้งคู่ก็มาถึงที่บ้านหลังใหญ่ นานี่เดินมาหานินิวผู้เป็นแม่ที่กำลังเตรียมมื้อเย็น เธอมองไปในบ้านไม่เห็นทีโอทั้งที่รถจอดอยู่เลยเอ่ยถามขึ้น "แม่ค่ะ พ่อเรียกทีโอเข้ามานี่เหรอค่ะ ถึงให้เขตไปรับหนู" นานี่เอ่ย "พ่อเรียกมาทำไมไม่รู้ แม่ถามก็บอก เรื่องของผู้ชาย" "ไม่ใช่เรื่องดี เรื่องใต้สะดือชัวครับแม่ ถ้าเรื่องของผู้ชาย อย่าบอกนะว่าพ่อจะหาเมียให้พี่ทีโอแล้ว" อาณาเขตเอ่ยพรางหยิบขนมที่ผู้เป็นแม่ทำไว้เข้าปาก ผัวะ!!!! เสียงฝ่ามือหนักๆของนานี่ฟาดเข้าเต็มแรงจนขนมหลุดจากปากของอาณาเขตทันที "ไอ้เขต!!" "เอ้าลูก ใจเย็นๆ เล่นกันแรงอีกแล้วเรา" นินิวเอ่ย "มันไม่ได้เล่นหรอกครับแม่ อีเจ๊มันจะฆ่าผมชัดๆ ขนมแทบติดคอ" อาณาเขตเอ่ย นานี่ได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่กล้าเข้าไปในห้องทำงานของผู้เป็นพ่อ เอาไว้ทีโอกลับกับเธอแล้วค่อยถามเอาแล้วกัน "เจ๊ ต่อมเผือกทำงานชัดเลยนะ" อาณาเขตเอ่ยเมื่อเห็นนานี่ผู้เป็นพี่สาวคอยแอบมอง "เสือก!!!" "555555" ในระหว่างมื้ออาหาร อาณาจักรผู้เป็นพ่อก็เดินออกจากห้องทำงานมาเป็นคนสุดท้าย ก่อนนั่งร่วมโต๊ะตามปกติ โดยมีทีโอเดินตามหลังมายืนด้านหลังเธอด้วยท่าทางนิ่งๆเหมือนทุกๆวันที่เขาทำมาตลอดหลายปี ทีโอถือเป็นบอดี้การ์ดหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาและดูอาณาจักรผู้เป็นนายใหญ่ของบ้านจะเอ็นดูเป็นพิเศษ "นานี่ ช่วงนี้ให้น้องไปรับบ่อยหน่อยนะ พ่อมีงานให้ทีโอทำ" อาณาจักรเอ่ย "อ้าว ทำไมพ่อจักรขโมยบอดี้การ์ดหนูแบบนี้ล่ะค่ะ" นานี่เอ่ย "เอ้า! ทำไมใช่คำว่าพ่อขโมยล่ะ พ่อเป็นคนจ้างนะ พ่อไม่ได้ขโมย" อาณาจักรเอ่ยทั้งใบหน้าแสนใจดี เมื่อต่อหน้าลูกสาวสุดหวงอย่างนานี่ อาณาจักรจะอ่อนโยนเอามากๆ แต่หากเมื่อไหร่ที่ทำงานอยู่ต่อหน้าลูกน้อง อาณาจักรจะค่อนข้างน่ากลัวมาก ถึงมากที่สุด "พ่อจักรจะพาทีโอไปไหนเหรอค่ะ" นานี่พยายามเอ่ยถาม แต่ทำราวกับว่าไม่ได้อยากรู้สักเท่าไหร่ แต่ในใจกำลังรอคำตอบของความสงสัย "พ่อมีงาน หนูจะรู้ไปทำไมลูก เดี๋ยวไว้หนูดูแทนพ่อเมื่อไหร่ ทีนี้หนูจะได้รู้ทุกเรื่อง" อาณาจักรเอ่ย "อีเจ๊มันอยากรู้ว่า พ่อหาเมียให้พี่ทีโอหรือเปล่า" อาณาเขตเอ่ย "หืม?" ทีโอตกใจเล็กน้อย "ใครบอกหนูว่าพ่อหาเมียให้ทีโอ" อาณาจักรเอ่ย "ไอ้เขตนี่ไงค่ะพ่อ มันบอกว่าพ่อหาเมียให้ทีโอ" นานี่เอ่ย "มึงเดือดร้อนทำไมเนี้ย" อาณาเขตเอ่ย "ไอ้เขต!" "พอๆลูก เอาเป็นว่าเรากินข้าวกัน ตอนนี้พ่อหิวจะแย่แล้ว" เมื่อมื้อค่ำจบลง นานี่กับทีโอก็กลับคอนโดด้วยกัน โดยมีทีโอขับรถให้นั่งเหมือนทุกวัน เมื่อกลับมาถึงต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันอาบน้ำ จนกระทั่งนานี่มานั่งทำรายงานอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขกใหญ่ของคอนโด "ทำไมคุณหนูไม่นั่งทำงานที่โต๊ะละครับ" ทีโอเอ่ย "ไม่เอา จะนั่งตรงนี้ นายจะทำไม" "เปล่าครับ คุณหนูทำวิชาอะไร" ทีโอเอ่ยพรางมานั่งใกล้ๆแต่ก็ยังมีระยะห่างจนนานี่หันไปชักสีหน้าใส่ "พ่อสั่งให้นายไปทำอะไร" นานี่เอ่ย "ผมบอกไม่ได้ครับ มันเป็นงานสำคัญ" ทีโอเอ่ย "แล้วฉันกับงานที่พ่อสั่ง อะไรสำคัญกว่ากัน" นานี่เอ่ย ทีโอนั่งนิ่งไปสักพักราวกับว่าเขากำลังคิดคำตอบที่ดีที่สุดให้นานี่ "เท่ากันครับ" "โว๊ะ!!" นานี่ทำท่าหงุดหงิดราวกับกำลังโกรธ ทีโอเลยมองนานี่อยู่นานในขระที่เธอนั่งทำรายงาน "คุณหนูเขียนผิดแล้วครับ" ทีโอเอ่ย "ไม่ต้องมายุ่งเลย" "คุณหนูโกรธอะไรผมครับ คุณท่านเป็นคนที่ให้ชีวิตใหม่กับผม ไม่ว่าจะสั่งอะไร ผมยอมทำได้ทุกอย่าง คุณหนูก็สำคัญกับผมที่สุดเหมือนกัน ผมดูแลคุณหนูมาตั้งหลายปี คุณหนูดูไม่ออกเหรอครับ" ทีโอเอ่ย เมื่อคิดว่านานี่คงไม่พอใจในคำตอบของเขา "ทีโอ นายมีแฟนหรือเปล่า" นานี่เอ่ยพรางวางปากกาลงก่อนเอ่ยถามอย่างตั้งใจ "ไม่มีครับ ผมจะไปมีแฟนตอนไหน อยู่กับคุณหนูตลอดเวลา" ทีโอเอ่ย "ถ้าฉันยังไม่มีครอบครัว นายห้ามมีเมียเด็ดขาดนะ" นานี่เอ่ย "ครับ??" "ไอ้คนซื่อบื่อ!!.." นานี่กระแทกเสียงใส่ทีโอที่นั่งข้างๆก่อนนั่งทำรายงานต่อ ทำไปพักใหญ่จู่ๆนานี่ก็หลับหัวพิงลงบนไหล่ของทีโอที่กำลังนั่งรอนิ่งๆ "คุณหนู ... คุณหนูครับ" เมื่อเรียกเท่าไหร่เธอก็ไม่ตื่น เมื่อเห็นว่านานี่ยังทำรายงานไม่เสร็จ ทีโอจึงหยิบมันมาทำเสียเอง โดยที่ให้นานี่พิงไหล่อีกข้างหลับแบบนั้นจนกระทั่งทำเสร็จ แขนแกร่งอุ้มร่างบางของหญิงสาวขึ้น ก่อนพาเธอเดินเข้าห้อง เมื่อวางเธอให้นอนท่าสบายแล้วกระชับผ้าห่มให้ ไฟทุกดวงจึงถูกปิดลง แต่พอทีโอก้าวขาไปได้เพียงก้าวเดียวก็ถูกนานี่ที่หลับแล้วคว้ามือไว้ราวกับว่าเธอกำลังฝัน