CHAPTER 16
“ได้ไงแกก็มีแฟนเปล่า” ไม่มีรอยยิ้มจากรุ่นน้องมีแค่ถอนหายใจยาวจากนั้นใบหน้ากับซึมลงอย่างเห็นได้ชัดเจนขนาดฉันไม่ขี้สังเกตมากยังเห็นขนาดนี้ “เป็นอะไรหญิงแกร่งของเจ้”
“แฟนเหรอคำนี้ยังห่างจากปลามากนะ” ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้แต่ไม่อยากเข้าไปยุ่งมากกว่าอยากให้ทั้งสองได้คุยกันเองแบบส่วนตัวจึงเลือกเงียบและส่งรอยยิ้มให้แทน รอยยิ้มที่เป็นสื่อกลางของกำลังใจ “ว่าแต่เจ้เถอะเป็นอะไรยังไงเฮียเกมส์ออกสื่อขนาดนั้นหนีมาทำไมอ่ะ”
“ไม่ได้หนีแต่ไม่ใช่ที่ๆ ควรอยู่หรือเปล่า เจ้กับเขาเป็นแค่อดีตเพื่อนสมัยมอปลายมันนานมาแล้ว”
“ปลาไม่อยากยุ่งหรอกแต่ขอพูดอะไรหน่อยนะ มีไม่กี่คนหรอกนะเจ้ที่เขาทำทุกอย่างเพื่อเราอ่ะ ไม่ว่าเขาจะเลวจะร้ายมากแค่ไหนสุดท้ายคนที่เขาทำดีด้วยถ้ามันเป็นเราก็ควรรับเปิดใจพิจารณาด้วย” คำพูดของยัยปลาเหมือนเข็มร้อยเล่มพุ่งตรงเข้ามาปักกลางใจฉันรวมกันนอกจากนั้นยังมีปลายเล็บเข้ามาจิ้มหน้าอกข้องซ้
