CHAPTER 23
“แต่กูว่าอีหนูของไอ้เกมส์เมาคล้ายกับมันตอนนั้นเลยว่ะ”
“อะไรที่ไม่ดีเสือกจำกันจังโว้ย” ผมรู้ว่าที่ไอ้วันพูดถึงมันเป็นเมื่อหลายปีก่อนตอนสมัยปีหนึ่ง ช่วงเวลาที่ผมเลือกห่างจากขิมนั่นแหละ “กูทำดีแทบตายไม่จำกัน”
“ความดีจำยาก ความเลวของมึงโคตรง่าย” ไอ้ฟ้าเถียงขึ้น
ผมรู้ว่าพวกมันคงจำและชินกับเรื่องราวของผมที่วันๆ ไม่พัฒนาไหนเลยเพราะมัวแต่ใช้เหล้าเป็นเครื่องมืดอันดับหนึ่งในการทำลายความคิดถึงและการตัดใจ
มันเป็นที่หนึ่งจริง
แต่เรื่องมันมีมากกว่านั้น เริ่มต้นว่า...
“เอามา เอามาให้กูแดกอีกไอ้ห่า พวกมึงแม่งเป็นไรกันเหล้าก็ของกูเงินกูซื้อมาเสือกเอาไปเก็บกันทำไม เอามาให้กูไอ้สัสวัน ไอ้ไทกูเห็นนะมึงเอาซ่อนไว้ข้างหลัง ไอ้ฟ้าเอาแก้วมึงมาเลย เอามา!”
และนี่ก็คือเสียงตะคอกของผมเอง ผมที่อกหักมาหลายเดือนจนเข้าปีหนึ่งมันก็ยังไม่หายพยายามลืมเปลี่ยนบรรยากาศมาซุกหัวอยู่ต่างจังหวัดในวันหยุดก็ยังไม่ห
