SOMETHING 41
****************************
เข้าใจกันง่ายก็ดีผมจะได้เบาใจว่าพี่ตินจะไม่มาเจอกับรันอีก รันทำหน้าเสียดายที่จะไม่ได้มาติวกับพี่ตินอีก เห็นแล้วก็หมั่นไส้ ทีกับผมทำเป็นเล่นตัวไม่ยอมให้แตะ พอผู้ชายคนอื่นอยากจะวิ่งเข้าใส่ นี่ผมก็งงกับการกระทำของเธอจริงๆ นะว่าทำไมสองมาตรฐานแบบนี้
“น้องรันโอเคใช่มั้ยครับ?”
“รัน...ยังไงก็ได้ค่ะ”
ไอ้ที่ว่ายังไงก็ได้มันหมายความว่าไง ทำไมไม่ตอบออกไปให้ชัดเจนกว่านี้ หรือเธออยากจะให้พี่ตินติวให้ แม่งแค่เห็นหน้าที่แสดงออกว่าเสียดายผมโคตรหงุดหงิดเลยว่ะ
“งั้นแยกย้ายกันนะครับ” ผมกำลังจะพารันกลับแต่พี่ตินก็พูดขึ้นมาซะก่อน ทำให้เท้าของผมชะงักยืนอยู่กับที่ก่อนจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง
“ไม่คิดจะอยู่คุยกับหัวหน้ากลุ่มอย่างพี่หน่อยเหรอโฟร์?” รอยยิ้มของพี่ตินปรากฏขึ้นมันเป็นรอยยิ้มที่โคตรไม่เป็นมิตรเลยว่ะ ดูก็รู้ว่าคิดอะไรที่มันไม่ดีอยู่
เขาคงไม่คิดที
