SOMETHING20:หวงหนัก
1518 Words
SOMETHING 20
*************************
“ทำอะไรน่ะ”
ฉันออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าโฟร์ยืนถือไอโฟนฉันอยู่ และหน้าจอก็ขึ้นข้อความไลน์เอาไว้ด้วย นี่อย่าบอกนะว่าเขาแอบดูมือถือฉันน่ะ
ฉันเดินเข้าไปแย่งมือถือมาจากเขาพร้อมกับมองเขาอย่างจับผิด ไม่รู้หรือไงว่าการมีหยิบของของคนอื่นมันเสียมารยาทมากแค่ไหน ถึงแม้ว่าเราจะเป็นรูมเมทกันเขาก็ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้
แค่ฉันให้เขานอนกอดเมื่อคืนไม่ได้หมายความว่าเขาจะทำอะไรกับของของฉันก็ได้
“คือ...”
“แอบดูเหรอ?” เมื่อเห็นว่าเขาไม่ยอมตอบมันก็ทำให้ฉันรู้ได้ทันทีเลยว่าเขาแอบดูมือถือของฉัน
ฉันก้มอ่านไลน์ตัวเองก็เห็นว่าน้อยหน่าเป็นคนส่งมา เธอบอกให้ฉันแต่งตัวสวยๆ ไปเที่ยว แสดงว่าเมื่อกี้โฟร์จะต้องได้อ่านมันแล้ว ฉันปิดหน้าจอก่อนจะหันมาคาดคั้นโฟร์ต่อ
“ถ้าบอกว่าไม่นี่จะไม่เชื่อเลยนะ เห็นคาหนังคาเขาขนาดนี้”
“ก็แค่ดู” สุดท้ายเขาก็ยอมรับออกมาจนได้ ฉันถอนหายใจในความดื้อด้านของเขา ทำไมเขาพูดไม่ฟังแบบนี้นะ มันน่าโกรธมั้ยล่ะ เรื่องส่วนตัวของฉันทำไมต้องชอบยุ่งด้วยก็ไม่รู้
“แล้วรู้หรือเปล่าว่ามันเสียมารยาทอ่ะ” ทำหน้าสำนึกผิดตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้วล่ะ แสดงว่าเวลาที่ฉันเผลอเขาก็จะแอบดูแบบนี้ทุกครั้งเลยหรือเปล่าเนี่ย “ทำมากี่ครั้งแล้ว”
“เพิ่งทำ” หน้าตาดูไม่น่าไว้ใจเอาซะเลย เชื่อได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ “เธอไม่แต่งตัวแบบนั้นหรอกใช่มั้ย?”
“ยุ่ง” ฉันดันแผ่นหลังของโฟร์ให้เขากลับไปที่ของตัวเอง ฉันจะแต่งตัวแบบไหนมันก็เรื่องของฉัน ไม่เห็นเกี่ยวกับเขาเลย อีกอย่างเขาก็ไม่ใช่แฟนของฉันด้วยที่จะมาออกคำสั่งแบบนี้
“นี่รันถ้าเธอแต่งตัวเหมือนที่เพื่อนเธอบอกฉันจะฟ้องพี่อรุณ”
ขอโทษนะพี่อรุณเป็นอะไรกับฉันเหรอเขาถึงจะไปฟ้อง ได้ข่าวว่าเขาเป็นแค่รุ่นพี่ที่ฉันรู้จักและสนิทด้วยก็เท่านั้นเอง เขาไม่มีสิทธิ์มาว่าอะไรฉันอยู่แล้ว
อีกอย่างตอนนี้ฉันก็ไม่ได้เจอพี่อรุณเลย เมื่อวานโทรหาเขาแต่โฟร์ตัดสายไปเขาก็ไม่โทรกลับมาว่าฉันมีธุระอะไรกับเขาหรือเปล่า เห็นหรือยังล่ะว่าพี่อรุณก็ทำอะไรฉันไม่ได้
“พี่อรุณเกี่ยวอะไรด้วย เขาเป็นพี่รหัสของนายไม่ใช่เหรอ?” ฉันยิ้มลอยหน้าลอยตาอย่างคนเหนือกว่า
โฟร์ทำหน้าไม่พอใจใส่ก่อนจะกระฟัดกระเฟียดกลับที่ตัวเองทันที เขาเสียบหูฟังก่อนจะล้มตัวลงนอนเอาผ้าห่มคลุมโปงเหมือนเด็กน้อย
นี่เขาโกรธอะไรฉันหรือเปล่า
“โฟร์”
“...” ไม่ยอมพูดกับฉันด้ว
นี่อย่าบอกนะว่าเขางอนฉันน่ะ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้เขางอนเลยนะ ทำไมใจน้อยเหมือนผู้หญิงแบบนี้ การที่ฉันจะแต่งตัวเหมือนที่เพื่อนฉันบอกมันทำให้เขาไม่ชอบใจมากขนาดนี้เลยเหรอ
“โฟร์”
คราวนี้ฉันเดินข้ามเส้นแบ่งเขตไปฝั่งของเขาก่อนจะเขย่าตัวเขาเบาๆ แต่เขาก็ไม่ยอมเปิดผ้าห่มเพื่อมาคุยกับฉันเลย ฉันนั่งลงข้างเขาก่อนจะเปิดผ้าห่มออกก็เห็นว่าเขาเสียบหูฟังแล้วหลับตาอยู่
“มาช่วยฉันเลือกเสื้อผ้าหน่อยสิว่าจะใส่ตัวไหนไปเที่ยวผับดี”
“ฉันเลือกได้ด้วยเหรอ?” ทีอย่างนี้ล่ะรีบหันมาเลยนะ ฉันก็แค่พูดเล่นเท่านั้นเองไม่ได้จะให้เขาเลือกให้จริงๆ หรอก เพราะรู้ไงว่าถ้าให้เขาเป็นคนเลือกเขาก็คงจะเลือกออกมาได้ห่วยสุดๆ
โฟร์เด้งตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะโน้มหน้าลงมาหอมแก้มฉันอย่างรวดเร็วจนฉันไม่ทันได้ระวังตัว อีกแล้วนะที่เขาฉวยโอกาสกับฉันแบบนี้
ฉันหุบยิ้มทันทีที่เขาทำแบบนั้น ฉันบอกเขาหลายรอบแล้วว่าฉันไม่ชอบให้เขามาถึงเนื้อถึงตัวกับฉันแบบนี้ เพราะการที่เขาทำแบบนี้มันเหมือนว่าไม่ให้เกียรติกัน
“แบบนี้ฉันก็ไม่โอเคเหมือนกัน” เอาเป็นว่าครั้งนี้ฉันจะถือว่าเขาไม่ได้ทำอะไรแล้วกัน เขาอาจจะดีใจจนเผลอทำอะไรไปโดยไม่รู้ตัว
แต่ถ้ามีครั้งหน้าอีกฉันจะโกรธเขา โกรธจริงๆ ด้วย และจะไม่พูดกับเขาเลย ฉันไม่ชอบให้เขาถึงเนื้อถึงตัวฉันแบบนี้มันดูไม่ดียังไงไม่รู้ ถ้าแฟนเขามาเห็นเข้าเธอจะเข้าใจผิดขนาดไหน
“เพื่อนกันเขาไม่ทำกับแบบนี้หรอกนะ คือฉันไม่ชอบอ่ะ”
“ไม่เห็นแปลกตรงไหนนี่เพื่อนกันกอดกัน จับมือกัน หอมแก้มกัน หรือจูบกันมันก็เป็นเรื่องธรรมดาถ้าเราไม่คิดอะไร”
นั่นมันอาจจะเขาแต่ไม่ใช่ฉัน ฉันไม่ชอบทำแบบนั้น และฉันก็ไม่ได้ถูกสอนให้ปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ใครทำอะไรก็ได้ ถ้าแค่กอดกันฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะ แต่ถ้าถึงขั้นหอมแก้มกันจูบกันฉันว่ามันไม่ใช่แล้วอ่ะ มันน่าจะเป็นอย่างอื่นมากกว่า
“หรือว่าเธอคิด?”
“ก็คิดไงถึงได้พูดออกมา” ถามแบบนี้เหมือนว่าเขากำลังคิดว่าฉันคิดอะไรกับเขาอยู่หรือเปล่า
เขาเริ่มจะหลงตัวเองเกินไปแล้วนะเนี่ย เพราะงั้นต้องปลุกให้ตื่น คิดว่าฉันเหมือนผู้หญิงที่ผ่านมาของเขาหรือไง ขอโทษทีฉันมันเป็นพวกชอบความแตกต่าง
“คิดว่าไม่ชอบให้นายทำแบบนี้ ไม่ชอบมากๆ ด้วย”
“ปากแข็ง”
อ้าว! นี่พูดความจริงยังมาบอกว่าฉันปากแข็ง เขานี่มันดื้อด้านแถมเอาแต่ใจตัวเองด้วย ไหนพี่อรุณบอกว่าถ้าฉันอยู่กับน้องรหัสของเขาแล้วฉันจะสบายใจไง นี่ทำให้ฉันยุ่งยากใจมากกว่า
“ใจไม่ตรงกับปากใช่มั้ยเธออ่ะ”
“อะไรใจไม่ตรงกับปาก?” นี่เราต้องมาเถียงกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องแล้วเหรอ
แถมยังเป็นเรื่องที่ไม่น่าเอามาพูดด้วย อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะหลงตัวเองอีกนานแค่ไหน แล้วเมื่อไหร่เขาจะตื่นจากฝันสักที การที่มีผู้หญิงเข้าหาเขาตลอดไม่ได้หมายความว่าฉันจะต้องวิ่งเข้าหาเขาเหมือนที่คนอื่นทำหรอกนะ
“เคยเรียนหรือเปล่าชีววิทยาอ่ะหัวใจมันตรงกับปากที่ไหน เธอเองก็ใจไม่ตรงกับปาก” อันนี้ฉันไม่เถียงหรอกนะ เพราะมันเป็นเรื่องจริง เพราะถ้าฉันเถียงฉันก็คงต้องแพ้เขาแน่นอน
ฉันส่ายหัวในความคิดบ้าๆ ของเขา นี่ไม่ควรจะมาเถียงกับเขาด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องเลย
ฉันเลิกสนใจโฟร์ก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหาเสื้อผ้าใส่ไปเที่ยวคืนนี้ ตื่นเต้นยังไงไม่รู้ คือฉันยังไม่เคยได้ไปเที่ยวที่แบบนั้นมาก่อนก็เลยไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง ส่วนมากดูแต่ในละครก็ไม่รู้ว่ามันจะแตกต่างหรือเปล่า
“ทำไรอ่ะ?”
“หาชุดไปเที่ยวไง” พอเห็นว่าฉันไม่สนใจเขาก็เดินเข้ามาถามแถมยังทำตาใสแป๋วมองฉันอีก แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่สนใจเขาและหาชุดไปเที่ยวต่อ จนโฟร์ยื่นเสื้อตัวหนึ่งส่งมาให้ฉัน “อะไร?”
“เสื้อใส่ไปเที่ยวคืนนี้ไงรับไปสิ” ฉันชูมันขึ้นก็เห็นว่าเป็นแค่เสื้อยืดธรรมดาที่ไม่ได้ทำให้ลุคที่ฉันคิดดูแซ่บขึ้นมา ฉันจะต้องใส่ให้เข้ากับสถานที่หน่อยสิ นี่อะไรจะให้ฉันไปทำบุญเหรอ “นี่ก็กางเกงใส่แล้วสวยนะ”
“ขอบใจ”
ฉันยัดมันเก็บไว้ที่เดิมก่อนจะเอาเดรสสายเดี่ยวรัดรูปความยาวเหนือเข่าผ่าข้างสีดำขึ้นมาดู ที่ฉันมีชุดแบบนี้เพราะฉันอยากจะลองใส่มานานแล้วก็เลยซื้อมาไว้แต่ไม่มีโอกาสได้ใส่สักที แต่ดูท่าว่าวันนี้จะได้ใส่แล้วนะ
ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อยอย่างที่ใครหลายคนเข้าใจหรอก แต่ฉันก็ไม่ได้แรดจนไปหาอ่อยผู้ชายเหมือนกัน ฉันเป็นคนชอบแต่งตัวแต่เป็นเพราะต้องมาอยู่ห้องกับผู้ชายฉันก็เลยต้องป้องกันเอาไว้ก่อนก็เท่านั้นเอง
“สาบานว่าฉันจะไม่ให้เธอออกจากห้องด้วยชุดแบบนี้”
- Writer
