SOMETHING19:ขอโทษได้มั้ยล่ะ?

1303 Words

SOMETHING 19 ************************** [FOUR : SAID] รันเลิกคิ้วเป็นเชิงสงสัยว่าวันนี้เรามีเรื่องที่ต้องคุยกันด้วยเหรอ ทำหน้าอย่างนี้คงไม่รู้ตัวสินะว่าตัวเองทำอะไร ที่จริงเธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก เพียงแต่ผมไม่ชอบให้เธอทำก็เท่านั้นเอง ผมไม่จำเป็นต้องแคร์เธอด้วยซ้ำแต่เป็นเพราะว่าเราอยู่ห้องด้วยกันผมเลยไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเราจบลงง่ายๆ แบบนี้ เธอยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมเลย ผู้หญิงหยิ่งยโสอย่างเธอจะต้องยอมศิโรราบให้ผมเท่านั้น เธอใจแข็งไม่ได้ตลอดไปหรอก “เรื่องอะไร?” “ทำไมถึงไปไหนมาไหนกับเชียร์?” ตอนอยู่ที่ร้านชาบูผมได้ยินว่าเธอจะไปผับกับเพื่อนๆ โดยนั่งรถไปกับเชียร์เพื่อนชายของเธอ ดูท่าว่าเพื่อนเธอจะสนับสนุนให้เธอมีแฟนซะเหลือเกินนะ ถึงแม้จะรู้ว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับเชียร์ก็ตามแต่ผมก็ไว้ใจไม่ได้ ถ้าถูกตัดหน้าล่ะเสียหมาเลยนะนั่นน่ะ ซึ่งนั่นผมยอมไม่ได้ “ก็เชียร์เป็นเพื่อนฉันอ่ะ แล้วมันผิดตรงไหนถ้าจะไปไหนมาไหนกับเขา” เธอตอบอย่างไม่ใส่ใจ เหมือนไม่ได้คิดอะไรกับคำถามของผม ผมรู้ว่าเธอจะต้องตอบแบบนี้เพราะเวลาที่เธอออกไปกับผมเธอก็มองผมเป็นแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น แต่อีกไม่นานหรอกผมจะทำให้เธอเปลี่ยนความคิด “หมดคำถาม” ที่จริงผมก็ไม่ได้มีเรื่องอยากคุยอะไรกับเธอมากมายหรอกนะ แต่เห็นว่ามีคนมาจีบเธอผมก็ไม่ชอบใจอยากให้เธอกลับห้องเร็วๆ เพื่อที่เธอจะได้อยู่กับผมแค่สองคน ผมไม่รู้ว่ารันจะหวั่นไหวให้ผู้ชายคนไหนขึ้นมาก็เลยอยากให้เธอใช้เวลาอยู่กับผมมากกว่าผู้ชายคนอื่น “ถามแค่นี้?” รันกรอกตามองบนเหมือนเธอรำคาญผมยังไงยังงั้น แล้วไงผมไม่แคร์ แค่ตอนนี้เธออยู่กับผมก็พอแล้ว รันล้มตัวลงนอนที่เตียงของเธอ พอเห็นอย่างนั้นภาพเมื่อคืนมันก็ผุดขึ้นมาในหัว เมื่อคืนนี้เธอยอมให้ผมนอนกอดเธอทั้งคืนโดยที่ไม่ได้ขัดขืนอะไรเลย แปลกใจเหมือนกันนะที่คนหยิ่งยโสอย่างเธอจะยอมอยู่ในอ้อมกอดของผม อาจเป็นเพราะอารมณ์มันพาไปก็ได้ ดูจากท่าทางเธอแล้วคงเป็นผู้หญิงที่ไม่ยอมเสียตัวง่ายๆ แน่ แบบว่าเล่นตัวเพื่ออัพราคาไรงี้ แต่ตัวของเธอมันตีราคาไม่ได้หรอก น่าแปลกที่ผมไม่เบื่อเธอเลยสักนิด แต่กลับอยากเอาชนะเธอให้เธออยู่ในกำมือของผม “โฟร์” ผมหันไปมองรันที่เรียก เธอลุกขึ้นนั่งมองหน้าผมอยู่ ผมไม่ค่อยได้ยินเธอเรียกชื่อผมเท่าไหร่ ได้ยินแบบนี้ก็รู้แปลกๆ ดีเหมือนกัน อยากให้เธอเรียกชื่อผมบ่อยๆ ผมจะได้รู้ว่าชื่อของผมแม่งซึมอยู่ในหัวของเธอแล้ว “คืนนี้ฉันจะออกไปข้างนอกอ่ะน่าจะกลับดึก” “อ่าฮะ” บทจะบอกกันง่ายๆ ก็ง่ายเกินไป ผมทำเป็นไม่สนใจแล้วก้มหน้าเล่นมือถือตัวเองต่อแต่ก็ยังคงชำเลืองมองเธออยู่ เห็นว่าเธอยังคงนั่งมองผมอยู่ทำให้ผมเงยหน้าขึ้นไปถามเธอ “มีอะไรจะพูดหรือเปล่า?” “ฉันจะบอกว่าเมื่อวานฉันไม่โอเคนะที่นายพาผู้หญิงเข้ามานอนที่ห้อง” ไหนบอกไม่อยากให้พูดถึงเรื่องเมื่อวานไง แต่นี่เธอเริ่มเรื่องก่อนเลยนะ แต่ก็เข้าใจว่าเธอไม่ชอบใจ ผมเองก็ไม่ทันได้คิดอะไร ไม่นึกว่าเธอจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขนาดนี้ อีกอย่างข้อตกลงที่เธอทำขึ้นมามันก็เขียนชัดเจนว่าห้ามพาแฟนมาทำเรื่องบนเตียงกัน แต่ผู้หญิคนนั้นไม่ใช่แฟนผมไง ถึงเธอไม่บอกผมก็ไม่พามาอีกแล้วล่ะ ไม่อยากให้เป็นเรื่องเหมือนเมื่อวาน ที่พี่แพตตามมาเอาเรื่องผู้หญิงที่ผมนอนด้วยทำไมผมจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนบอกเธอ ก็มีอยู่คนเดียวที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างรัน ผมแค่ไม่อยากเอาเรื่องกับเธอเพราะเธอก็เข้ามาช่วยห้ามพี่แพตเหมือนกันจนตัวเองต้องเจ็บตัวด้วย “คือฉัน...ฉันไม่ชอบเรื่องพวกนี้อ่ะ ถ้าเข้ามานั่งทำงานหรือนั่งเล่นฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่ถ้าทำเรื่องอย่างนั้นฉันไม่ชอบ” “ขอโทษได้มั้ยล่ะ?” ผมอมยิ้มกรุ้มกริ่ม ที่บอกขอโทษเพราะรู้ว่าเธอไม่ได้โกรธผมจริงจังเหมือนเมื่อวานแล้ว ดูเธอเองก็คงไม่อยากทะเลาะกับผมเหมือนกัน “ขอโทษแล้วก็อย่าทำอีก” “สั่งเหมือนแม่เลยเธออ่ะ” ผมหัวเราะเมื่อเห็นว่าเธอยิ้มออกมาแล้ว เธอไม่ค่อยได้ยิ้มให้ผมหรอก ส่วนมากจะทำหน้าเฉยชาตามสไตล์ผู้หญิงไร้หัวใจไรงี้ พอเห็นเธอยิ้มโลกแม่งดูสดใสขึ้นมาทันตาเห็นเลย แต่ก็ดีแล้วล่ะให้เธอทำหน้านิ่งแบบนี้เพื่อที่ผู้ชายคนอื่นจะได้ไม่กล้าเข้าหาเธอ “ว่างเหรอ?” เธอชวนคุย นี่เป็นเรื่องที่แปลกมากอย่างหนึ่งเหมือนกันตั้งแต่ที่เรารู้จักกันมา เพราะเธอไม่เคยชวนผมคุยก่อนเลย ส่วนมากจะให้ผมเป็นคนพูดก่อนตลอด “หมายถึงอะไรเวลาหรือว่าหัวใจ” รันหุบยิ้มก่อนจะเชิดหน้าลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ เล่นตัวแบบนี้ไงผมถึงอยากเอาชนะเธอ นี่ถ้าเธอยอมผมแล้วผมจะทำอะไรกับเธอก็ได้ ระวังให้ดีเถอะเล่นตัวมากๆ ระวังจะเสียตัวไม่รู้ตัว ผมเห็นมานักต่อนักแล้วไอ้พวกที่ชอบเล่นตัวบ่อยๆ สุดท้ายก็โดนหลอกกินฟรีด้วยกันทั้งนั้น ไลน์ เสียงไลน์มือถือของรันดังขึ้น ทำให้ผมอยากรู้ว่าใครส่งข้อความเข้ามา ขอสอดรู้หน่อยแล้วกัน ผมเดินไปหยิบไอโฟนของรันขึ้นมาเปิดอ่านข้อความไลน์ ก็เห็นว่าเพื่อนของเธอส่งข้อความมา ที่จริงก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้หรอกนะถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นผมก็คงไม่สนใจแต่นี่เป็นของรันไงมันเลยทำให้ผมเกิดสนใจขึ้นมา น้อยหน่า น่ารัก : คืนนี้ขอแบบแซ่บๆ นะจ๊ะเพื่อนรัน น้อยหน่า น่ารัก : เอาแบบผู้ตาถลนออกมาอ่ะ อย่างรันน่ะเหรอจะแต่งตัวแซ่บ ผมว่าเธอไม่แต่งตัวแบบนั้นหรอก เพราะอะไรรู้มั้ย เพราะเธอไม่เคยแต่งตัววาบหวิวให้ผมได้เห็นเลย นี่ก็แอบผิดหวังเล็กน้อยที่ไม่ได้เห็นขาอ่อนของเธอ จะมีก็แต่วันก่อนที่เธอกำลังจะเข้าห้องน้ำแล้วผมดันเปิดประตูเข้ามาเห็นพอดี คืนนี้เธอคงจะใส่กางเกงขายาว เสื้อแขนยาวไปเที่ยวผับล่ะมั้งเพราะผู้ชายที่นั่นเยอะมากเหอะ อีกอย่างคนที่ไม่ชอบอะไรพวกนี้อย่างเธอไม่มีทางที่จะใส่อะไรที่มันล่อตาล่อใจสายตาของผู้ชายแน่นอน รันไม่ใช่ผู้หญิงยั่วผู้ชายนี่ผู้ชายมาบอกชอบเธอยังไม่สนใจเลย เพราะงั้นลืมไปได้เลยว่าเธอจะแต่งตัวเหมือนที่เพื่อนเธอบอก “ทำอะไรน่ะ” ซวยชิบ! [FOUR : SAID END]

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more