SOMETHING 11
************************
ฉันเดินกลับเข้ามาในห้องก็ไม่เห็นเพื่อนของโฟร์แล้ว แสดงว่าเขาคงซ่อมเสร็จและกลับไปแล้ว ฉันนั่งคิดเรื่องที่ได้คุยกับพี่แพตแล้วก็เซ็งยังไงไม่รู้
นี่ถ้าไม่อยากพิสูจน์ตัวเองฉันคงไม่ตกลงเลือกที่จะทำหรอก ฉันว่าตัวเองต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เลยที่จะไปเป็นแม่สื่อให้พี่แพต เพื่อให้เธอสมหวังกับโฟร์ทั้งๆ ที่โฟร์ก็มีแฟนอยู่แล้ว ฉันคิดถูกหรือคิดผิดเนี่ย
ไลน์
ไลน์
เสียงไลน์ดังขึ้นทำให้ฉันรู้ได้ทันทีเลยว่าใครเป็นคนทักเข้ามา เมื่อกี้ฉันเพิ่งแลกไลน์กับพี่แพตเพื่อที่เราจะได้คุยกันได้ง่ายขึ้นและไม่ทำให้โฟร์สงสัย
ฉันเปิดอ่านอย่างเบื่อหน่ายที่ต้องมาทำอะไรให้คนอื่นแบบนี้ เรื่องของตัวเองก็ไม่ใช่ แต่ฉันก็มีข้อกำหนดเหมือนกันว่าฉันจะพิสูจน์ตัวเองให้แค่หนึ่งสัปดาห์เท่านั้น หลังจากนั้นเธอก็ไปหาวิธีเอง
Patty : อย่าลืมที่เราตกลงกันไว้นะ
Patty : ถ้าโฟร์ถึงห้องเมื่อไหร่ไลน์มาบอกด้วย
ลัลลลิลล์ : ค่ะ
ฉันโยนไอโฟนทิ้งไว้ที่เตียงก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำ เพื่อจะทำให้รู้สึกตัวเองดีขึ้น แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวเข้าห้องน้ำโฟร์ก็โผล่หน้าเข้ามาในห้องซะก่อนและตอนนี้สภาพของฉันก็ดูไม่ได้ด้วย มีเพียงเสื้อซับในและกางเกงในที่ปิดร่างกายเอาไว้
ฉันตกใจจนทำอะไรไม่ถูกไม่คิดว่าเขาจะเข้ามาเร็วแบบนี้ และไม่คิดว่าตัวเองจะซวยแบบนี้เหมือนกัน
ฉันวิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบตัวเอาไว้ถึงจะรู้ว่ามันไม่ทันแล้วก็เถอะ ไม่รู้ว่าโฟร์เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว น่าอายชะมัดเลย
“โทษทีฉันไม่คิดว่าเธอแก้ผ้าอยู่” โฟร์ตอบหน้าแดงขึ้นมา
แก้ผ้าอะไรล่ะไม่ได้แก้ผ้าโว้ย เขาเหมือนจะทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่หน้าประตู อาการของเขาที่ดูเหมือนเขินให้ฉันมันยิ่งทำให้ฉันเขินกว่าเขาเป็นสิบเท่าไปเลยล่ะ
“ไม่ใช่ความผิดนายหรอกฉันผิดเองล่ะที่ไม่รู้จักแต่งตัวให้มิดชิด” พูดจบฉันก็เดินเข้าห้องน้ำไป และไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้โฟร์จะทำสีหน้ายังไง หน้าอายมาก
นี่ฉันอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้วนะเนี่ย แต่ที่ทำเป็นไม่ใส่ใจก็เพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าฉันอายเขามากแค่ไหน
[FOUR : SAID]
สาบานว่าเมื่อกี้ผมไม่ได้แอบดูเธอนะ ผมเรียนเสร็จก็กลับเข้าห้องมาพอดีก็เลยเจอแจ็กพ็อตชุดใหญ่เลย เชี่ย! นี่ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นผมแก้ผ้าตามไปแล้ว ไม่ปล่อยให้หลุดมือไปได้หรอกนมแม่งโคตรใหญ่
ผมนั่งยิ้มให้ประตูห้องน้ำเหมือนคนบ้าวันนี้อารมณ์ดีจังเลยว่ะ เจอแต่เรื่องดีๆ ผมหันไปมองที่เตียงนอนของเธอก็เห็นว่าเธอทิ้งไอโฟนเอาไว้ อยากจะรู้ว่าเธอคุยกับใครบ้าง
รันเป็นคนที่อาบน้ำค่อนข้างนานดูจากเมื่อวานแล้ว วันนี้เธอก็คงจะเป็นเหมือนเมื่อวานนั่นแหละ
ผมเดินข้ามเส้นที่เธอแบ่งเขตเราเอาไว้ไปที่เตียงของเธอ และจัดการหยิบไอโฟนเธอขึ้นมาเปิดทันที ดีนะที่เธอไม่ได้ใส่รหัสเอาไว้ไม่อย่างนั้นแม่งอดดูเลย
ผมเลือกที่จะเปิดข้อความไลน์ เพราะส่วนมากแล้วถ้าจะมีเรื่องอะไรให้คุยกันก็น่าจะเป็นไลน์มากกว่า แต่ยังไม่ทันได้เปิดด้วยซ้ำข้อความไลน์ของเธอก็เด้งขึ้นมาก่อน และผมก็ไม่รอช้าที่จะเปิดอ่านทันที
Patty : คืนนี้เธอมาหาฉันที่ค่าเฟ่หน้าหอพักเธอดีกว่าจะได้คุยเรื่องงานได้ง่ายขึ้น
Patty : โฟร์ยังไม่มาใช่มั้ย???
เธอคุยเรื่องที่เกี่ยวกับผมด้วยว่ะ ผมไม่รู้ว่าเธอทำงานอะไรกัน ทำไมถึงเอาผมไปเกี่ยวด้วย แล้วทำไมต้องรอให้ผมถึงห้องก่อน ผมกดเข้าไปที่รูปภาพของอีกฝ่ายเพื่อที่จะดูว่าเธอเป็นใครทำไมถึงสนใจเรื่องของผมขนาดนี้
ปรากฏว่าเป็นรุ่นพี่คนหนึ่งที่ผมเคยไปนอนกับเธอ แต่นั่นก็นานมาแล้วผมจำเธอแทบไม่ได้แล้ว ไม่คิดว่าเธอจะติดต่อมาทางรันแบบนี้ แสดงว่าเธอจะต้องให้รันทำอะไรให้เธอบางอย่างเพื่อให้ผมกลับไปหาเธอแน่ๆ
รันนี่ก็ร้ายนะที่กล้ามาเป็นแม่สื่อให้กับเธอ
อย่างนี้ต้องจัดการหน่อยแล้ว
ผมวางไอโฟนของเธอไว้ที่เดิมก่อนจะกลับมานั่งที่ของตัวเองและทำเป็นไม่สนใจเธอตอนที่เธอเปิดประตูห้องน้ำออกมา เธอเดินไปเปิดอ่านข้อความไลน์ของตัวเองก่อนจะหันหน้ามามองผม
รันไม่ได้ใส่ชุดนอนแต่เธอใส่ชุดลำลองเหมือนจะออกไปข้างนอก ผมรู้ว่าเธอจะไปไหน และผมคิดว่าเธอคงไม่อยากให้ผมไปด้วยอย่างแน่นอน กล้ามากที่ทำแบบนี้
ผมจะทำให้เธอไปไหนไม่ได้เลย รู้จักผมน้อยไปซะแล้ว ถ้าผมจะรักใครผมไม่ชอบให้ใครมาเป็นแม่สื่อให้ รู้แล้วว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับผมแต่ไม่ต้องทำขขนาดนี้ก็ได้
ถ้าผมไม่เอาแม่งคือไม่เอา
“ฉันจะลงไปข้างล่างนะนายเอาอะไรมั้ย?” รันทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอเดินมาถามผมที่นั่งเล่นมือถือตัวเองอยู่ ผมเงยหน้ามองเธอก่อนจะอมยิ้มแล้วพูดขึ้นมาแบบไม่ให้เธอตั้งตัวได้เลย
ชอบจับคู่ให้คนอื่นดีนักงั้นลองมาจับคู่ตัวเองหน่อยเป็นไง
“ฉันก็ว่าจะลงไปข้างล่างน่ะ พอดีเพื่อนนัดไว้ที่ร้านคาเฟ่หน้าหอพอดี” รันอ้าปากค้างก่อนจะรีบห้ามผมเอาไว้แทบไม่ทัน เพราะดูเหมือนเธอเองก็นัดกับคนอื่นเอาไว้ที่คาเฟ่เหมือนกัน
“ไม่ได้นะ” เธอทำหน้าไม่ถูก คิดหาคำโกหกไม่ทันสินะ “ฉันก็นัดรุ่นพี่ฉันไว้เหมือนกัน”
“ก็ลงไปด้วยกันดิ พาฉันไปรู้จักกับรุ่นพี่เธอด้วย ฉันอยากทำความรู้จักกับรุ่นพี่คนนี้ของเธอ” ผมยักคิ้วใส่รันอย่างกวนๆ เธอตีแขนผมก่อนจะกลับไปนั่งที่เตียงของตัวเอง
ผมไม่รู้หรอกนะว่าเธอไปรู้จักกับพี่แพตได้ยังไง แต่ผมเชื่อว่ารันจะไม่มีทางมาทำอะไรแบบนี้แน่ถ้าเธอไม่ถูกขู่หรือถูกทำร้าย เพราะดูจากท่าทางเธอแล้วก็ดูจะสู้คนเหมือนกันนะไม่น่าจะถูกรังแกได้
เธอไปตกลงอะไรไว้กับพี่แพตนะ
[FOUR : SAID END]