SOMETHING 49
*****************************
ฉันยังพูดไม่ทันจบก็มีเสียงหนึ่งตะโกนขึ้นมาก่อน ไม่ต้องหันไปมองฉันก็รู้แล้วว่าเป็นเสียงของใคร มาได้จังหวะพอดีเลยนะโฟร์
ฉันกับพี่ตินหันไปมองโฟร์ที่เดินย่างก้าวเข้ามาหาพวกเรา ใบหน้านี่ดูเหมือนไปโกรธใครมาก็ไม่รู้ แล้วนี่เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงหรือแวะมารับผู้หญิงของเขาเหรอ
“นึกว่าใครที่แท้ก็เด็กในกลุ่มนี่เอง”
พี่ตินพูดยิ้มๆ แต่รอยยิ้มของเขาไม่ได้แสดงความดีใจเลยที่โฟร์มาหา กลับเป็นรอยยิ้มเย้ยหยันยังไงไม่รู้ นี่ฉันกำลังคิดมากเกินไปหรือเปล่าเนี่ย พี่ตินติวเตอร์คนเก่งของฉันไม่มีทางที่จะคิดไม่ดีกับคนอื่นได้หรอก
“รันฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ” โฟร์ไม่ได้ให้ความสนใจพี่ตินเลยแม้แต่น้อย
เขาเดินมาหาฉันก่อนจะจับมือลากให้ฉันไปกับเขา ขอย้ำนะคะว่าลาก แต่พี่ตินก็คว้ามือฉันเอาไว้เหมือนกันไม่ยอมให้ฉันได้ไปกับโฟร์
“โทษนะผมมีเรื่องจะคุยกับรูมเมทผม พี่อย่ายุ่งดีกว่า”
