หลังจากคนของเดเรคมาส่งเธอที่หน้าบ้าน อารดาก็กระแทกเท้าไปยังประตูด้วยความหงุดหงิด ทันทีที่เดินมาถึงห้องนอนเสียงโทรศัพท์ซึ่งวางอยู่บนหัวเตียงก็ดังขึ้น
ติ๊ด…ติ๊ด…ติ๊ด
“ว่าไงคะพี่แอนนา มีอะไรหรือเปล่าถึงได้โทร.มาหาดาด้าดึกดื่นขนาดนี้” เมื่อเห็นว่าผู้ที่โทร.มาคือใคร อารดาก็กดรับสาย แล้วกรอกเสียงหวานลงไปทันที
“น้องดาด้าคะ สำนักงานทนายความของเราถูกไฟไหม้ค่ะ” ปลายสายเอ่ยด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“สำนักงานทนายความถูกไฟไหม้!” อารดาทวนคำเสียงหลง ใบหน้าหมดจดงดงามที่เคยเกลื่อนไปด้วยความไม่สบอารมณ์ในก่อนหน้านี้ พลันซีดเผือดขึ้นทันตา
“ใช่ค่ะ ตำรวจเพิ่งโทร.มาแจ้งพี่เมื่อกี้นี่เอง พอรู้ข่าวพี่ก็รีบแจ้นมาเลย” คนบ้านอยู่ใกล้ที่ทำงานละล่ำละลักรายงานเจ้านายสาวด้วยความกระวนกระวายใจ
“แล้วทำไมตำรวจไม่โทร.มาแจ้งดาด้าล่ะคะ” สาวน้อยทำหน้าไม่พอใจ ทั้งที่เบอร์โทรศัพท์ที่ใช้ติดต่อเธอก็แปะอยู่ตรงหน้าสำนักงานทนาย
