คนที่หลบหน้า

1566 Words

@ห้องเรียนบัญชี “นักศึกษาคนที่อาจารย์เลือกพรุ่งนี้เจอกันที่หน้าหอสมุดรถบัสของมหาลัยจะไปส่งที่งานนะ ทุกคนเตรียมตัวล้อหมุนตอนหกโมงเช้า” อาจารย์หัวหน้าแผนกนัดหมายนักศึกษาที่ถูกคัดเลือกปุยฝ้ายและเพื่อน ๆ ที่ถูกเลือกให้ไปร่วมกิจกรรมเดินขบวนของมหาลัย โชคดีที่เธอเลือกให้ถือพานพุ่มของมหาลัยไม่จำเป็นต้องแต่งชุดล้านนาลำบากแต่งหน้าแต่งตัวเยอะเพราะจะใส่แค่ชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอถูกระเบียบคู่กับเพื่อนอีกคนที่สวยและสูงเท่ากัน วันเดินขบวน วันนี้ปุยฝ้ายแต่งชุดนักศึกษาถูกระเบียบกระโปรงทรงเอโชว์ขาเรียวขาวผ่องเสื้อนักศึกษาพอดีตัวรองเท้าคัดชูสูงสองนิ้วทำให้เธอดูสูงสง่า วันนี้เธอปล่อยผมลอนแบบวอลลุ่มธรรมชาติแต่งหน้าบางเบายืนถือพานพุ่มสีทองของมหาลัยต่อจากป้ายชื่อของมหาลัยคู่กับนักศึกษาบริหารอีกคนที่หน้าตาจิ้มลิ้มพอ ๆ กัน ด้านหลังเป็นขบวนเสลี่ยงที่มีนักศึกษาคณะนิเทศที่กำลังแต่งชุดล้านนาร่ายรำขบวนถูกจัดอย่างสวยงามอลังการนักศึกษาทุกคนถูกคัดตัวมาทั้งนั้น วิชญ์และแก็งค์ของเขาก็ถูกจับให้มาแบกเสลี่ยงเพราะรูปร่างและหน้าตาบวกกับความแข็งแรงจึงไม่พ้นที่จะถูกเรียกตัวมา “วิชญ์….เด็กมึงถือพานคู่ตรงหน้ามึงน่ะ” อินดี้มองตั้งแต่ปุยฝ้ายลงรถบัสมาก่ะเพื่อน ๆ ของเธอ “ไอ้สัด…มึงมองต่ำอยู่ได้” เขาหวงเพื่อนที่มองรูปร่างและขาเรียว ๆ ของปุยฝ้าย “เอ๊ะ! ไอ้นี่แปลกคน…มึงไม่ได้เป็นอะไรก่ะเค้าหวงก้างอยู่ได้” อินดี้ตลกเพื่อนที่คอยเป็นหมาบ้าหวงคนที่ไม่ใช่ตัวเอง “ตอนนี้ไม่เป็น…ตอนอื่นไม่แน่” ใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มร้ายและทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ อินดี้ก็พอจะเดาออกว่าวิชญ์ปักหมุดเอาจริงกับปุยฝ้ายแล้ว “มึงเคลียร์ก่ะเมียมึงก่อนมั๊ย?” ต้นไผ่ถึงแม้จะเป็นเพื่อนสนิทแต่เขาก็ไม่อยากให้วิชญ์คบซ้อน “ไอ่ห่า…ทีพวกมึงกูเคยยุ่งป่ะ สัด! ไม่เสือกสักเรื่องจะตายห่ารึไง” มันก็คือเรื่องจริงไม่ว่าเพื่อน ๆ ของเขาจะมั่วจะควงใครวิชญ์จะไม่เคยปริปากและใส่ใจสักครั้ง “กูแค่เป็นห่วงสำหรับมึงมันไม่ใช่เรื่องปกติ สกิลมึงยังไม่ถึงระดับปลดล็อคสกิลโว้ย! ริอาจจะมาเป็นเสือผู้หญิงอย่างพวกกู” อินดี้ขิงเพื่อนอันที่จริงวิชญ์เขาคบกับใครเขาคบทีละคน ไม่ได้เจ้าชู้ประตูดินแบบเพื่อนของเขาแม้แต่น้อยจึงเป็นเหตุให้เพื่อน ๆ อดห่วงไม่ได้ “คนนี้กูไม่รู้ว่าตัวเองเผลอไปตอนไหน ใจมันเต้นทุกครั้งที่เห็นยัยหน้าจืดนั่นกูไม่ใช่คนเจ้าชู้แบบพวกมึงก็รู้” “ไอ้วิชญ์ระวังนะมึง อย่าลืมดิว่าพวกมึงมีแฟนอยู่แล้วแค่ขำ ๆ พวกกูไม่ว่าอย่าริไปเล่นกับไฟเชียวนะมึงจะวุ่นวายเอา” “หึ! ไม่ลองจะรู้ได้ไง” แชะ ๆ ๆ วิชญ์หยิบมือถือราคาแพงแล้วแอบถ่ายรูปคนสวยที่เขานั้นคลั่งรักที่อยู่ตรงหน้าไว้ในมือถือโดยที่เธอก็ไม่รู้ตัวเช่นกัน “เชี่ย! กูไม่อยากจะเชื่อสเปกมึงเปลี่ยนไปแล้วเหรอวะ ชอบสายหวานไปแล้วงานนี้มึงหลงเด็กบัญชีนั่นจนโงหัวไม่ขึ้น” อินดี้ส่ายหน้าเบา ๆ เขาเห็นในสิ่งที่เพื่อนทำแอบถ่ายรูปสาวบัญชีที่สามารถกระชากดวงใจเพื่อนสนิทของเขาไปได้อย่างง่ายดาย Nahathai : ขุน ปุยขอโทษนะ เราดีกันนะ Khunpon : …….. Nahathai : อาทิตย์หน้า ปุยกลับบ้านค่ะ ปุยฝ้ายพยายาง้อและติดต่อขุนพลทุกช่องทางเขาไม่รับสายไม่ติดต่อเธอกลับ ผ่านมาเกือบสัปดาห์เธอหมดหนทางที่จะง้อเขาจริง ๆ “ปุย พรุ่งนี้สอบช่วยติวให้พวกเราที” เต้ยและกิ๊กขอให้ปุยฝ้ายติวให้เพราะตอนนี้กำลังจะสอบเก็บคะแนน “อื้มมได้สิ” สามสาวได้ติวสอบกันจนถึงตีหนึ่งจนหลับไป คืนนี้ทุกคนรวมตัวกันในห้องของปุยฝ้าย @ ตึกบริหาร “เฮ้อ…บัญชีภาษาอังกฤษทุกตัว กูท่องศัพท์ทั้งคืนจำไม่ได้อ่ะ” หลังจากสอบเสร็จวันนี้เลิกเรียนตอนบ่ายสอง กิ๊กที่หัวอ่อนสุดในกลุ่มนั่งกลุ้มใจกับผลงานตัวเอง “แล้วมึงทำงบและยอดมันดุลกันมั๊ย?” ปุยฝ้ายถามกิ๊กด้วยความเป็นห่วงเพื่อน “ดุลอยู่แต่กูไม่มั่นใจ” “อาจารย์เขาให้คะแนนเป็นจุดมึงสบายใจได้” ปุยฝ้ายอธิบายเกณฑ์การให้คะแนนให้เพื่อนเบาใจ “เอ้อ…วันนี้คณะเรามีแข่งฟุตบอลอุ่นเครื่องก่ะพวกวิศวะเตรียมคัดเลือกตัวนักกีฬาของมหาลัย เราไปดูกันมั๊ย” เต้ยชวนเพื่อน ๆ หาอะไรทำหลังจากเครียดจากการสอบ “ก็ดีนะกูจะไปดูหนุ่ม ๆ” กิ๊กตั้งใจจะไปดูยูริบัดดี้ที่แอบคุยกันช่วงนี้ “อ่ะ ๆ กูรู้ว่ามึงจะไปดูใครเบาได้เบานะเมิง” ปุยฝ้ายตามใจเพื่อนและเดินไปที่โรงยิมเพื่อดูการเล่นฟุตบอลของคณะ วันนี้คณะวิศวะโยธาลงแข่งก่ะวิศวะยานยนต์ไม่พลาดที่แก็งยากูซ่าก็ลงแข่งเช่นกัน วิชญ์เป็นศูนย์หน้าเขามัดผมหน้าม้าเปิดหน้าผากอวดรูปหนาที่หล่อเหลาท่าทางกระฉับกระเฉงในลุคของสปอร์ตแมนเขาหล่อมากไม่ว่าจะแต่งตัวแบบไหนเอาอยู่ทุกชุด “กรี๊ดดดด!” เสียงสาว ๆ กรีดร้องลั่นโรงยิมเมื่อเขาได้บอล “แก ๆ พี่วิชญ์หล่อมาก อ่ะ คนอะไรเก่งไปทุกอย่าง ชั้นรักเค้า….” เสียงสาวปีหนึ่งการตลาดคุยกันเสียงดังจนสามสาวได้ยินเต้ยทำปากล้อเลียนเปะปากใส่ “อร้ายยยย….กรี๊ดด ๆ ๆ” เป็นวิชญ์ภศุที่โม่งบอลให้ต้นไผ่เตะบอลเข้าประตูนำหนึ่งต่อศูนย์ในครึ่งแรก สาว ๆ ก็รุมกันเอาน้ำเย็นไปยื่นให้พวกแก็งยากูซ่า วิชญ์ที่กำลังเช็ดหน้าด้วยผ้าเย็นที่สาวยื่นให้สายตาคมก็เหลือบไปเห็นร่างบางคนสวยหน้านิ่งของเค้า…. ใบหน้าหล่อเหลาส่งยิ้มหวานพร้อมกับสายตาหยาดเยิ้มและยักคิ้วให้ทุกสายตาของที่มองเห็นการกระทำของเขาจึงจ้องไปที่สามสาวในทันที “เอาล่ะว่ะ...สายตาแบบนี้มาอีกล่ะ” เต้ยขนหัวลุกกับทุกสายตาริษยาที่มองมา “ยูริสู้ ๆ ๆ” กิ๊กที่ยืนเชียร์แฟนจนออกนอกหน้าปุยฝ้ายก็อดหัวเราะในความคลั่งรักของเพื่อนไม่ได้ สักพักนักกีฬาก็ลงสนามการแข่งขันสนุกและมันส์มากกก จนในที่สุดทีมของวิศวะโยธาก็เอาชะนะวิศวะยานยนต์ไปได้สองต่อหนึ่ง หลังจบการแข่งขันวิชญ์ก็มองหาเธอรอบ ๆ โรงยิมแต่ก็ผิดหวัง “อ้าว…หายไปซะแล้วไม่มาเป็นกำลังใจให้เลย” เขาบ่นพึมพำและทำหน้าเซ็ง ๆ เพราะเห็นแค่กิ๊กกับเต้ยที่เข้ามาคุยก่ะยูริ จึงรู้สึกหัวเสียที่อีกคนแอบกลับไป “เต้ย ๆ” วิชญ์เรียกเต้ยมาคุยและถามหาปุยฝ้าย “อ้ออ…. ไอ้ปุย มันไม่ค่อยสบายน่ะเมื่อคืนติวให้พวกเราวันนี้มีสอบอีกคงจะเพลียเลยขอตัวกลับก่อน” เต้ยบอกวิชญ์ไปตามความจริง “งั้นเราขอเบอร์โทร ปุย ได้ไหม วิชญ์เป็นห่วงน่ะ” “ไม่ดีหรอกมั้ง” “เต้ย วิชญ์ขอร้อง....นะ” “ก็ได้อย่าบอกปุยนะว่าเอามาจากเรา” “ขอบคุณครับ” เมื่อได้เบอร์สาวที่เขานั้นแอบปลื้มวิชญ์ภศุไม่รอช้าเขารีบต่อสายหาเธอทันดีด้วยใจที่มีความหวัง เพราะหลังจากที่ได้จูบเธออย่างลึกซึ้งที่ร้านเหล้า เขาเองก็พยายามตามหาเธอในมหาวิทยาลัยแต่กลับไม่เคยเจอเขาคอยไปกินมื้อกลางวันที่โรงอาหารตึกบริหารทุกวันแต่ก็ไม่ได้พบหน้าสักครั้ง ตื้ดดดด…ตื๊ดดด...... ปุยฝ้าย: ฮัลโหลค่า วิชญ์ : ไม่สบายมากเหรอ… ปุยฝ้าย: เอ่อ นี่ใครพูดสายคะ วิชญ์ : จำไม่ได้จริง ๆ เหรอ ปุยฝ้าย : ขอโทษค่ะ โทรผิดหรือเปล่า วิชญ์ : คนที่….เป็นห่วงนั่นแหละ ทำไมรีบกลับไม่อยู่ดูวิชญ์เล่นบอลจนจบล่ะครับ ใจร้ายมาก ปุยฝ้าย : แล้วโทรมาได้ยังไงเอาเบอร์ปุยมาจากใคร วิชญ์ : ทำไมหลังจากวันนั้นที่ร้านปุยต้องหลบหน้าวิชญ์ด้วย วิชญ์ไปรอที่โรงอาหารก็ไม่เจอ ปุยฝ้าย : ช่วงนี้ลดความอ้วนน่ะ วิชญ์ : ลดบ้า ลดบออะไรผอมยั่งก่ะกุ้งถ้าหลบอีกทีจะไปหาที่ห้องนะ 412 นี่เบอร์วิชญ์นะ เมมไว้ด้วยคิดถึงจัง... พักผ่อนนะครับคนสวยรับสายวิชญ์ด้วย ถ้าไม่รับแสดงว่าอยากให้ไปหา หลังจากวางสายปุยฝ้ายอยากจะร้องกรี๊ดดัง ๆ ที่ไม่สามารถทำอะไรได้ในความเอาแต่ใจพูดเองเออเองของเขาและแปลกใจที่จู่ ๆ เขาก็โทรหาเธอแบบนี้จึงทำได้แค่เพียงบ่นเขาที่ทำอะไรตามใจตัวเองเสมอ “เกิดมาพึ่งจะเคยเจอคนบ้าอะไรหน้ามึนเจ้าชู้แบบนี้ เฮ้อ....”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more