แอบหึง
1254 Words
งานกีฬาสีของมหาลัย
“ปุย…มึงโอเคป่ะ” กิ๊กเห็นเพื่อนสาวนั่งสัปหงกที่โต๊ะหินอ่อนทั้ง ๆ ที่วันนี้มีงานกีฬาสีและมีเสียงดนตรีและเสียงเชียร์ดังสนั่นและครึกครื้น
“กูนอนน้อย” ปุยฝ้ายจากที่นั่งสัปหงกก็ก้มหน้าฟุบนอนลงไปที่โต๊ะ เธอหลับจริงเพราะเมื่อคืนนอนแค่สี่ชั่วโมง
“วิชญ์ ทำอะไรไม่ดีกับแกไหม” เต้ยทำท่าเขิน ๆ และคะยั้นคะยอให้คนร่างบางลุกขึ้นมาตอบคำถาม
“ไม่นะ….ถ้าทำอะไรทะลึ่ง ๆ กูชนะ”
“กูว่ามึงจะตายเอาถ้าไม่นอนแบบนี้ตั้งสิบคืน” กิ๊กอดเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้ที่ต้องมาอดหลับอดนอนแลกกับคำท้าทายที่ยังไง ๆ ก็ฟังเหตุผลพิสดารแปลก ๆ
@โรงยิม
หลังจากที่สามสาวทานข้าวเที่ยงเสร็จกิ๊กที่ตอนนี้เธอกำลังคบกับยูริบัดดี้ของเธอและทั้งคู่ก็เป็นแฟนกัน ด้วยความรักแฟนจึงขอให้ปุยฝ้ายและเต้ยไปดูการแข่งขันฟุตบอลของวิศวโยธากับสถาปัตย์เป็นศึกแห่งศักศรีที่ทุกปีสองคณะนี้จะผลัดกันเป็นแชมป์มาโดยตลอด และยูริก็เป็นนักกีฬาด้วยปุยฝ้ายจึงตามใจเพื่อนและจะไปเชียร์ยูริเหมือนกัน ทั้งสามได้ที่นั่งติดขอบสนามด้านล่างสุดข้าง ๆ ของปุยฝ้ายและเพื่อนมีนักศึกษาหนุ่ม ๆ มานั่งดูบอลเช่นกัน
บรรยากาศในโรงยิมเต็มไปด้วยกองเชียร์ของทั้งสองฝ่ายสาว ๆ กรี๊ดลั่นสนามต่างเชียร์ทีมโปรดของตัวเอง เมื่อนักกีฬาแต่ละทีมลงสนามไม่ผิดคาดแก็งค์ยากูซ่าส์ทุกคนก็เป็นตัวเต็งในทีมวันนี้วิชญ์เขาแต่งชุดกีฬาหล่อกระชากใจสาวอีกแล้ว จะว่าไปเหมือนทีมฝั่งโยธาจะคัดตัวนักกีฬาแต่ละคนงานดีสูงโปร่งดูแล้วกร๊าวใจกันทุกคน
“กรี๊ดดด ๆ ๆ พี่วิชญ์สู้ ๆ พี่ไผ่สู้ ๆ โยธาสู้ ๆ ๆ” เสียงกองเชียร์ที่มีแต่นักศึกษาสาว ๆ ที่มาดูการแข่งขันต่างไม่มีใครยอมใครส่งเสียงเชียร์ดังลั่น
“ปุย มึงไปซื้อน้ำให้กูที…..กูจะเอาให้ยูริ” กิ๊กขอร้องให้ปุยฝ้ายและเต้ยไปซื้อน้ำสปอนเซอร์และผ้าเย็นมาให้เพราะไม่อยากคาดสายตาการเชียร์แฟนหนุ่ม
“อืม..ได้สิ เต้ยไปเป็นเพื่อนกูนะ”
“โอเค” ปุยฝ้ายชวนเต้ยไปเป็นเพื่อนทั้งคู่เดินออกมาจากโรงยิมแล้วเดินไปซื้อเครื่องดื่มที่ร้านค้าเธอที่คอแห้งเพราะอากาศร้อนอบอ้าวจึงเดินไปซื้อน้ำผลไม้ปั่น แล้วจึงเดินถือของมานั่งที่เดิมในโรงยิมการแข่งขันเริ่มต้นขึ้นวิชญ์และแก็งค์ยากูซ่าส์ต่างเร่งทำคะแนนกันอย่างสูสีกับคู่แข่งทีมสถาปัตย์ ทั้งสองทีมฟอร์มการเล่นเก่งกาจพอ ๆ กันเปลี่ยนกันทำโอกาสยิงประตูจนเวลาผ่านไปหมดครึ่งแรกยังไม่มีทีมไหนทำคะแนนได้
“ ยูริ ๆ ทางนี้ ๆ” กิ๊กกระโดดโบกมือเรียกแฟนหนุ่มและยื่นผ้าเย็นกับน้ำดื่มให้เขา ส่วนปุยฝ้ายเธอยืนดูดแก้วน้ำเป็นน้ำผลไม้ปั่นอย่างสบายใจสายตาก็เหลือบไปเห็น พวกแก็งค์ยากูซ่าส์ที่มีแต่สาว ๆ ร้องเรียกแล้วยื่นน้ำและผ้าเย็นให้แต่ละคนกินกันไม่ลงด้านวิชญ์ที่มองเห็นคนสวยหน้าจืดตั้งแต่แรกจึงเดินตรงเข้าไปหา
“พี่วิชญ์ น้ำค่ะ พี่วิชญ์ทางนี้ค่ะ” สาวนิเทศน์ที่คลั่งแก็งค์ยากูซ่าส์ต่างแย่งกันยื่นน้ำและผ้าเย็นให้พวกเขา ทางด้านวิชญ์เขากลับยิ้มให้เฉย ๆ และไม่รับไมตรีนั้นขายาว ๆ ได้ก้าวมาหยุดอยู่ตรงที่หน้าของใบหน้าสวยที่วันนี้มัดผมรวบหางม้าโชว์หน้าใส
“ยัยหน้าจืด….คอแห้งจังไหนล่ะน้ำใจดำชะมัด…” ว่าแล้วร่างสูงของวิศวะหนุ่มก็ก้มลงไปแล้วดูดน้ำผลไม้ปั่นในมือของยัยหน้าจืดอย่างไม่รังเกียจ ใบหน้าหล่อเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อเสื้อที่เปียกชุ่มมองเห็นรูปร่างกล้ามเนื้อมัดแน่นดูแข็งแรงและเซ็กซี่ขยี้ใจไม่น้อย
“กรี๊ดดด ๆ ๆ พี่วิชญ์ ๆ ๆ” เสียงสาว ๆ ที่กรี๊ดเขาในการกระทำที่สุดแสนจะกร้าวใจ…...ทุกคนต่างเขินแทนและอิจฉาขนตาแทบไหม้ ปุยฝ้ายถึงกับเสียอาการหน้าแดงและตลึงในสิ่งที่เขากล้าทำอย่างโจ่งแจ้งไม่อายสายตาผู้คนแบบนี้
“เย็นชื่นใจดีแฮ่ะ” วิชญ์ยิ้มให้คนสวยหน้านิ่งของเขา เป็นรอยยิ้มที่ทัชใจมันสามารถฆ่าคนได้จริง ๆ
“โอ๊ยย!….กูอยากเป็นนังชะนีคนนั้นใครอ่ะแก นางผิวดีมากกกทำไมต้องเป็นนาง….ชั้นรักเค้าพ่อ
วิศวโยธา” เสียงสาว ๆ ที่มองดูการกระทำทั้งคู่อย่างอดที่จะอิจฉาไม่ได้ บางคนอินและคิดจิตนาการว่าตัวเองเป็นปุยฝ้ายถึงกับเขินอายม้วนไปมาก็มี
การแข่งขันครึ่งหลังนั้นทีมสถาปัตย์ยิงเข้าประตูนำไปก่อนหนึ่งต่อศูนย์เสียงเชียร์ก็ดังกระหึ่มสนาม จนเวลาผ่านไปใกล้จบเกมอยู่ในช่วงทศเวลาบาดเจ็บ ยูริก็เป็นคนทำแต้มเสมอได้จนต้องยิงลูกโทษเพื่อหาผู้ชนะ แก็งค์ยากูซ่าส์ วิชญ์ เจเจ อินดี้ และต้นไผ่ก็ไม่ทำให้ทีมผิดหวังยิงลูกบอลเข้าประตูกันทุกคนสรุปผลการแข่งขันทีมวิศวโยธาเอาชนะทีมสถาปัตย์ด้วยจุดโทษไปได้ในปีนี้
ทางด้านปุยฝ้ายบรรดานักศึกษาชายที่นั่งข้าง ๆ เมื่อเห็นว่าเธอเป็นจุดเด่นที่ หนุ่มวิศวโยธาคนดังอย่างวิชญ์ภศุให้ความสำคัญก็ถูกหนุ่ม ๆ เข้ามาขายขนมจีบจนมีคนตาดีแอบเห็นคือบัดดี้ของปุยฝ้ายต้นไผ่สะกิดให้วิชญ์มองตาม
“ไอ้เชี้ยนั่น! เรียนอุตสาหการเดือนคณะมึงไหวเปล่า” ต้นไผ่ตบที่ไหล่ของวิชญ์เบา ๆ ให้กำลังใจ ทางด้านคนสวยร่างบางไม่รู้ตัวว่ามีสายตาพิฆาตคู่หนึ่งกำลังจ้องมองดูเธอกับหนุ่มหล่อคนนั้นที่กำลังสนใจเธอ หลังจากอาบน้ำและเปลี่ยนชุดเสร็จวิชญ์และเพื่อน ๆ ก็ออกมาเพื่อรอรับถ้วยรางวัล สายตาคมก็มองหายัยเฉิ่มหน้าจืดของเค้าอยู่ตลอดเวลา
“หายไปไหนนะ เผลอไม่ได้อย่าบอกนะว่าไปกับไอ้เดือนคณะ” วิชญ์บ่นพึมพำสายตายก็มองหาแต่คนร่างบางแต่ไม่เจอแม้แต่เงา ทั้งเธอและหนุ่มอุตสาหการที่นั่งข้าง ๆ เขาดูหงุดหงิดทั้ง ๆ ที่ทีมเพิ่งเอาชนะคู่แข่งได้
“กูกลับก่อนนะเจอกันที่คณะพรุ่งนี้ว่ะ”
เจเจ อินดี้ ต้นไผ่ ทุกคนต่างอ่อนล้าจากการแข่งขันที่ดุเดือดเล่นกันแบบเอาจริงเอาจังบางคนถึงกับเจ็บตัวได้แผลกลับบ้านก็มี ต่างพากันกลับคอนโดของตัวเองทางด้านวิชญ์ก็รีบกลับเช่นกันเพราะคืนนี้เขาต้องไปจัดการกับยัยหน้าจืดที่ชอบอ่อยหนุ่ม ๆ จนเขาว้าวุ่นไปหมด เมื่อมาถึงที่คอนโดด้วยความเร่งรีบจึงโทรหายัยคนสวยหน้าจืดทันทีแต่ทว่าคนปลายสายไม่ยอมรับและไม่อ่านข้อความเขายิ่งร้อนใจและหัวเสียกับพฤติกรรมของปุยฝ้ายในวันนี้มาก
- Writer
