ฟีลแฟน
1232 Words
เช้าวันเสาร์
“ตื่นได้แล้ว….ครับ” วิชญ์ปลุกคนที่นอนหลับตาพริ้มข้าง ๆ เขา วันนี้เป็นวันหยุดเธอไม่ได้ตั้งนาฬิกาปลุกคนคออ่อนที่เมาไวน์จนต้องวิ่งไป…ว๊ากกชักโครก ยังมึน ๆ และนอนบิดขีเกียจอยู่บนเตียง
“งื้อ…ปวดหัว” มือบางดึงผ้าห่มมาคลุมโปงวิชญ์แสยะยิ้มเบา ๆ
“ก็แหง๋ล่ะสิ อย่าดื่มแบบนี้อีกถ้าไม่ใช่วิชญ์เป็นผู้ชายคนอื่นล่ะก็…..โดนแน่” เขาเตือนสติเธอและลากเธอลงมาจากเตียงเขาอุ่นอาหารสำเร็จรูป เป็นข้าวต้มกุ้งและน้ำผลไม้ให้คนเมาค้างไว้แล้ว
“วันนี้ไปดูหนังกัน วิชญ์อยากไปดูเรื่องนี้” เขาได้จองตั๋วหนังตั้งแต่เมื่อวาน กะว่าวันนี้จะพาปุยฝ้ายไปดูหนังและไปหาอะไรกินกันที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังในจังหวัด
“ม๊ายย..ไป” เธอไม่อยากไปเพราะกลัวว่าจะเจอพวกสาว ๆ ที่มหาลัยแฟนคลับของเขา เพราะไม่อยากใช้ชีวิตในมหาลัยยุ่งยากวิชญ์และแก็งค์ยากูซ่าส์ถือเป็นคนดังในมหาลัยที่สาว ๆ หลายคนอยากจะได้เป็นแฟนกันครึ่งมหาลัยก็ไม่ผิด
“ถ้าไม่ไป…..จะนอนกอดกันดูในห้องสองคนทั้งวันทั้งคืนก็ได้นะ วิชญ์ไม่ติด” คนตัวโตยื่นหน้ามาจนจมูกโด่ง ๆ ของเขาเกือบชนจมูกสวยของเธอ สายตาหยาดเยิ้มของเขามันช่างอันตรายต่อใจของอีกคน
“ชิ! เผด็จการเป็นลูกหลานฮิตเลอร์รึไง?” เธอประชดพร้อมทำปากคว่ำดูน่ารักจับใจจนวิชญ์แทบอดใจเอาไว้ไม่อยู่ ทุกครั้งที่เธอแสดงท่าทีต่อเขาเธอดูธรรมชาติไม่เฟคเหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่เขาเจอมาไม่แปลกที่วิชญ์จะตกหลุมรักเธอซ้ำ ๆ
ระหว่างทางวิชญ์ใช้รถยนต์สีดำทรงสปอร์ตคันงานที่มีไม่กี่คันในมหาลัยขับพายัยหน้าจืดของเค้าที่วันนี้แต่งตัวสวยน่ารักกับชุดมินิเดรทสีขาวเปิดไหล่หวานซ่อนเปรี้ยว คู่กับรองเท้าผ้าใบสีขาวใบหน้าหวานแต่งหน้าบางเบาผมยาวดัดลอนวอลุ่มตรงปลาย ปุยฝ้ายเป็นผู้หญิงที่แต่งตัวเร็วมากเพราะเธอไม่ต้องทำอะไรเยอะทำให้วิชญ์ไม่ต้องรอนานเขาถึงกับงง ว่าทำไมเธอทำอะไรรวดเร็วแปลกจากผู้หญิงคนอื่นที่ต้องประนีตก่อนออกจากบ้านทุกครั้ง เขาแทบไม่อยากละสายตาจากคนสวยหน้าจืดที่วันนี้ไม่จืดสักนิดทุกอย่างในตัวเธอดูละมุนไม่น้อยไปไม่เยอะไปลงตัวสมบูรณ์แบบไปหมด ทางด้านวิชญ์ที่วันนี้ก็แต่งตัวหล่อไม่แพ้กันระหว่างทางปุยฝ้ายเอาแต่หลับไม่พูดไม่จาเธอยังไม่หายมึนเพราะเมื่อคืนเธอสาหัสมากดื่มไปฟังวิชญ์พูดไปเธอถึงกับไปอาเจียนเพราะเมา
“ถึงล่ะครับ คุณผู้หญิง” วิชญ์เอื้อมมือไปปลดล็อคสายเข้มขัดนิรภัยให้คนร่างบางที่ยังไม่สร่างเมา หน้าหล่อ ๆ ของเขาก็ถูกปุยฝ้ายเอาหน้ามาชนเพราะกำลังจะผละตัวออกมาจากเบาะเธอถึงกับเกร็งตัวดีดตัวกลับ
“นี่…ยัยหน้าจืดชอบแต๊ะอั๋ง ยั่วล่ะสิ” วิชญ์ยิ้มชอบอกชอบใจที่เธอบังเอิญเอาหน้ามาชนหน้าเขาปุยฝ้ายขี้เกียจต่อปากต่อคำ ได้แต่เม้มปากกัดฟันทนคนที่หลงตัวเองพร่ำไปเขาลงไปเปิดประตูรถให้เธอและเดินจูงมือเธอรีบแกะมือหนาออกกลัวว่าคนจะมาเห็น แต่ก็สู้แรงคนตัวโตกว่าไม่ได้ที่จับมือเอาไว้แน่น
“ถ้ายังดื้อ....จะอุ้มไปจริง ๆ นะ” ปุยฝ้ายรู้นิสัยเขาถ้ายิ่งห้ามหรือต่อต้าน เขาจะยิ่งทำจึงต้องจำใจให้เขาจูงมือนิ่ม ๆ ของเธอเดินเข้าห้างไป
ทั้งคู่ดูหนังกันบรรยากาศในโรงหนังวิชญ์เลือกโซน VIP สามารถนอนดูได้เบาะสำหรับคู่รัก คนในโรงก็ไม่เยอะเขาจับมือปุยฝ้ายเอาไว้ตลอดเวลา ส่วนปุยฝ้ายนั้นเธอไม่ตั้งใจดูและแอบหลับจนสัปหงกไปพิงไหล่กว้างของเขา
“ไม่น่าให้ดื่มขนาดนี้เลย หลับทุกที่ทุกเวลาผู้หญิงอะไรกัน” วิชญ์จับหัวทุยมาพิงไหล่เขาถ้าใคร ๆ มองมาก็ต้องบอกว่าเป็นคู่รักที่หวานและรักกันมาก ๆ เขากอดร่างบางภายใต้ผ้าห่มเพราะอากาศในโรงหนังแอร์เย็นมากปุยฝ้ายไม่ได้ขัดขืนหรือกลัวเขาแต่อย่างใดยอมให้วิชญ์กอดเธอแต่โดยดี จนกินเวลาไปเกือบสองชั่วโมงหนังจบเขาทั้งหลงและคลั่งรักในตัวปุยฝ้ายหนักมากยิ่งเวลาที่เขาได้ใกล้ชิดหรือสัมผัสตัวเธอเขาอยากดูแลเธอในทุก ๆ วัน อยากพาเธอไปในทุกที่เขายอมทำอะไรมากมายที่ไม่เคยจะทำให้ใครถึงแม้มันจะผิดเขาก็ไม่สนใจ ในสมองเขาไม่ได้ต้องการที่จะครอบครองร่างกายหรือคิดเรื่องบนเตียงกับเธอเลย เขาแค่อยากมีเธอไว้เพื่อที่เขาจะได้ปกป้องดูแลก็เท่านั้นเพราะเขารู้ดีว่าคนอย่างยัยหน้าจืดไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายด่วนได้อย่างที่เคยเจอทั่ว ๆ ไป เธอเป็นคนฉลาดมีไหวพริบบางทีที่เธอยอมรับข้อตกลงของเค้าอาจเป็นการลองใจเขาก็เป็นได้วิชญ์ไม่สามารถอ่านใจผู้หญิงแบบปุยฝ้ายออกบางทีดูเธอเหมือนจะมีใจบางทีดูเหมือนจะสร้างกำแพงกั้นเขาเอาไว้
หลังจากกลับจากเดินห้างวิชญ์ที่เป็นคนลากเธอไปซื้อข้าวของเครื่องใช้ภายในอพาร์ตเมนต์มากมายอยู่ได้เป็นเดือน ๆ ก็พาเธอไปซื้อเสื้อผ้ากระเป๋าหลายใบเธอปฏิเสธไม่เอาเและดินหนีเขาก็แกล้งเธอว่าจะกอดจะหอมเธอให้อายคน ปุยฝ้ายก็ต้องยอมให้กับความดื้อด้านและหน้ามึนของวิชญ์ เขาเปย์ให้เธอทุกอย่างเพราะเขาเคยชินกับการเอาใจดูแลผู้หญิงด้วยการซื้อของฟุ่มเฟือยแบบนี้มาโดยตลอด ส่วนมากผู้หญิงที่เข้ามาก็หวังผลประโยชน์แค่เรื่องเงินกับเรื่องเซ็กส์หลับนอนกับเขาทั้งนั้น
เขาไม่รู้ใจปุยฝ้ายเลยว่าเธอไม่ต้องการสิ่งของหรือเงินทองพวกนี้ แต่ปุยฝ้ายก็เกรงใจไม่อยากทำให้เขาเสียน้ำใจและต้องมาทะเลาะเถียงกันให้วุ่นวายจึงรับมาเธอนั้นเอาแต่บ่นเขาว่าชอบบังคับและเผด็จการกับเธอ ซึ่งมันก็เป็นแบบนั้นจริงเมื่อเดินซื้อของกินข้าวดูหนังเสร็จทั้งคู่ก็กลับมาที่อพาร์ตเมนต์ของปุยฝ้ายวิชญ์เดินถือของพลุงพลังที่ตัวเองเป็นคนซื้อ เดินขึ้นห้องตามคนร่างบางไปส่วนพวกเพื่อน ๆ ในกลุ่มแก็งค์ยากูซ่าส์นั้น พยายามชวนและติดต่อให้วิชญ์ออกมาเที่ยวและมาปาร์ตี้ ด้วยความที่ตอนนี้เขาติดปุยฝ้ายมากจึงโกหกเพื่อน ต่าง ๆ นานาเขาไม่อยากออกไปไหนหรือทำอะไรทั้งนั้นนอกจากใช้เวลาอยู่กับเธอให้มากที่สุด
- Writer
