WHAT I thought was the end of a nightmare turned out to be the start of a new one. Isang bangungot na buong tapang kong hinarap at kinalaban. Isang linggo matapos ang insidente ay nakipagkita ako sa amo ko ng personal. Iisa lang ang pakay ko at umasa akong papagbigyan niya ‘ko. Sa ospital kung saan naka-confine si Pietro Montecillo ko sinadya si Pierre. Unconscious pa rin ang ama niya noon matapos ang operasyon dahil sa tama ng bala. Sa pinakamalaking pribadong kwarto ng ospital siya nakalagi at may mga nakakabit na ilang monitoring machines na kinakailangan upang bantayan ang kalagayan niya.
“Sa labas na lang tayo, Boss.” Pagpasok ko ng kwarto ay agad tumayo si Pierre. Umiling ito at iminostra ang mahabang upuan sa gilid ng silid. Naupo ako roon at ganoon din siya.
“Mas mabuti
