“ไม่ ไม่ ฮอลล์ไม่ได้รู้สึกดีเลย ฮอลล์ก็เจ็บไม่แพ้จิว ฮอลล์ขอโทษที่ปกป้องจิวไม่ได้ ขอโทษที่มัวแต่มั่วมัวแต่ทำเลวๆ จนทำให้จิวต้องเป็นอันตราย ทำให้จิวโดนทำร้าย ทำให้จิวโดนมันแตะเนื้อต้องตัว ทั้งๆที่ฮอลล์บอกว่าหวงนักหวงหนา แต่ฮอลล์ก็เสือกรักษาไว้ไม่เป็น ขอโทษนะจิว ฮอลล์ขอโทษ” เขากระชับกอดฉันแน่นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ต่างจากฉัน
มันคือความเจ็บปวดที่จะฝังอยู่ในใจฉันไปตลอด...
“รู้ทุกเรื่อง แต่ไม่เคยทำอะไรดีๆสักอย่าง สันดานเลวๆเมื่อไหร่จะเลิกสักที ทำอะไรผิดก็ขอโทษ ขอโทษจนจิวหมดศรัทธาในคำนี้แล้ว” ฉันเช็ดน้ำตาที่ไหลรินอย่างเหนื่อยล้า
“ต่อไปจะไม่ให้เป็นแบบนี้ ฮอลล์จะหักห้ามใจ ฮอลล์จะตั้งมั่น เชื่อฮอลล์นะ” มือหนาลูบที่ใบหน้าของฉัน จากนั้นเขาก็ยิ้มให้ฉัน
ยิ้มที่ดูฝืนๆ...
“เลิกพูดเถอะฮอลล์ จิวอยากนอนเงียบๆ” ฉันซุกหน้าลงที่หน้าอกของเขาเหมือนที่เคยทำมาประจำ ไม่เคยอยากซุก แต่โดนบังคับให้อยู่ในท่าน
