เช้าวันใหม่ฉันตื่นขึ้นมาก็ไม่พบคุณธอนแล้ว ถามบอดี้การ์ดก็บอกว่า ‘ออกไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง’
ตอนนี้ฉันจึงนั่งอยู่ที่โถงห้องรับแขก เนื่องด้วยสภาพที่ไม่สามารถไปเรียนได้ ฉันจึงนั่งมองรายการทีวีที่ฉายในจอ
มองทีวีแต่จิตใจไม่ได้อยู่ตรงนั้นแม้แต่น้อย...
ฉันกำลังคิดหาที่อยู่ใหม่ให้พ่อแม่และน้องชาย แต่ไม่รู้จะทำยังไงให้ท่านยอมย้ายแหล่งอาศัยไปอยู่ในที่ปลอดภัย
ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว ส่วนไอ้ผัวชั่วก็หายหัวไปเลย...
“จิว” พอบ่นถึงเสียงมันก็ดังมาแต่ไกล ฉันยังคงนั่งมองทีวีไม่ได้ให้ความสนใจกับเสียงที่ดังลั่นบ้าน
“เป็นไงบ้าง ฮอลล์ขอโทษ...” แล้วมันก็โผล่หัวมายืนอยู่ตรงหน้าฉันในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที ซึ่งนาฬิกาที่ฝาผนังบอกว่าตอนนี้เที่ยงครึ่งแล้ว ซึ่งสภาพไอ้บ้าฮอลล์คือดูไม่ได้สักนิด
หรือฉันไม่เคยอยากดูก็เลยอคติไปเอง...
“…” ฉันนั่งมองสารรูปผัวชั่วแล้วไม่ได้พูดอะไรออกไป คือฉันเอือมระอา จนไม่รู้จะสรรหาอะไรมาต่
