“ฉันเหนื่อยแล้ว ฉันว่าจะค้างที่นี่เธอจะว่าอะไรไหม?” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้า พลางเอนหลังหลับตาพริ้ม เขาแสดงออกเหมือนกับว่าเหนื่อยจริงๆ
แต่ถ้าเขาค้างที่นี่ จะดีจริงๆเหรอ?
“ฉันให้ลูกน้องกลับบ้านไปหมดแล้ว ฉันเหนื่อย ถือเป็นค่าตอบแทนวันนี้แล้วกัน หรือว่าเธอจะใจดำ” เขาลืมตาขึ้นมาแล้วมองหน้าฉัน
เคยน้ำท่วมปากไหม?
ฉันกำลังเป็น!
“เธอคงไม่ใจดำหรอกเนอะ” เขาทึกทักโดยที่ฉันไม่ทันได้ทักท้วง หน้าของฉันตอนนี้ต้องเหมือนหมางงแน่ๆ
“เอ่อ...”
“ฉันช่วยเธอจากการโดนข่มขืนเลยนะ เธอจะให้ฉันนอนที่นี่ไม่ได้หรือไง” เขาเลิกคิ้วแล้วทำหน้าเศร้าๆ
“นะ...นอนก็ได้ค่ะ” ฉันพยักหน้ารัวๆหลังจากตัดสินใจให้เขาพักค้างคืน
“ขอบใจนะ” คุณธอนยิ้ม ยิ้มละมุนที่ทำให้ใจของฉันวูบวาบแปลกๆ
“ตกลงเธอจะให้ฉันช่วยพยุงไปส่งห้องนอนไหม” เขาวกเข้ามาเรื่องนี้อีกครั้ง
“เดี๋ยวจิวลองลุกดูนะคะ” ฉันว่าจบก็ค่อยๆลุกขึ้นยืน ซึ่งมันก็มีอาการเจ็บป
