“กลับบ้านกัน” ฮอลล์เดินเข้ามาหาฉัน
เขาถอดสูทมาคลุมไหล่ให้ฉันแล้วจากนั้นเขาก็พูดพร้อมกับใบหน้าที่...ฝืนยิ้ม
“อื้ม” ฉันพยักหน้าเล็กน้อย ฮอลล์จึงจับมือฉันไปประสานกับมือเขา จากนั้นเราก็ออกจากห้องนั้นด้วยกัน ฮอลล์เดินเงียบๆไม่โวยวายหรือต่อว่าฉันสักคำ
เขานิ่งจนฉันนึกกลัว!
ในเวลาต่อมาเราก็มาถึงบ้านซึ่งฮอลล์มันก็เงียบนิ่ง ตลอดทางการนั่งรถฮอลล์มันก็จับศีรษะฉันให้เอนซบตักมันเหมือนอย่างเคย แต่ไร้เสียงพูดคุย
“ล้างหน้าล้างตาอาบน้ำนอนเลยนะ” ฮอลล์บอกฉัน แล้วจากนั้นตัวเขาเองก็เดินแยกออกไปทางห้องทำงาน ฉันยืนมองแผ่นหลังของเขาค่อยๆหายไป
เขาเป็นอะไร? นี่คือสิ่งที่ฉันงง
แต่ก็คงไม่พ้นไปอัพยาอีกตามเคย แล้วก็เลยเถิดไปจบที่เอาผู้หญิงอื่น...
“ทำไมยังไม่นอน” ฮอลล์เปิดประตูห้องเข้ามาในเวลาต่อมาซึ่งมันไม่นานนัก
ฉันที่ตอนนี้อาบน้ำล้างหน้าล้างตา แล้วมานั่งเอนหลังพิงหัวเตียงคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย หลังจากที่วางสาย
