“ธันขอโทษแทนผู้หญิงไร้ค่าคนนั้นด้วยนะ” เสี่ยธันนั่งลงข้างกายฉัน แล้วถือวิสาสะจับมือของฉันขึ้นมาลูบไล้
เขายิ้มอย่างอ่อนโยน ดวงตาของเขาน่าหลงใหล เขาดูเหมือนสุภาพบุรษยังไงยังงั้น
แต่คงติดตรงที่ประโยคก่อนหน้าและพฤติกรรมที่เขาแสดงต่อผู้หญิงคนนั้น
มันทำให้ฉันหลงใหลไม่ลง และคงจะรังเกียจไปแล้วด้วย!
“คำว่าผู้หญิงไร้ค่า ผู้ชายที่มีสามัญสำนึกเขาไม่พูดกันนะคะ” ฉันแย้งขึ้นในทันที
‘จิวปากหมา’ คำนี้เพื่อนชอบว่าฉันบ่อยๆ
“บังเอิญว่าธันเลือกที่จะใช้กับผู้หญิงบางคนน่ะ” แล้วเขาก็ก้มลงมาดมที่หลังมือของฉันอย่างไร้มารยาท
“ทำอะไรคะ!” ฉันชักมือกลับแล้วโวยวาย
“ดมไงครับ ดมว่าหอมไหม บังเอิญผมเป็นคนชอบดมกลิ่นตัวผู้หญิง”
“งั้นมึงก็มาดมตัวกูด้วย เพราะกลิ่นกูติดอยู่กับจิวตลอด” เสียงที่สามแทรกเข้ามา
ฉันโล่งอกขึ้นมาเชียวล่ะ...
“มาเร็วจังวะ กูยังทักทายน้องสะใภ้ไม่เสร็จเลย” เสี่ยธันแสร้งโอดครวญพร้อมมองไอ้หมาหวงเจ้
