บทนำ
827 Words
"สายอีกแล้วแน่ๆเลย" ฉันก้มมองดูนาฬิกาข้อมือเรือนเล็กของตัวเองเมื่อนึกขึ้นได้ว่าวันนี้มีติวพิเศษ
สองเท้าเล็กวิ่งออกมาจากบ้านหวังจะเรียกรถแท็กซี่ เพราะป๊าๆกับแม่ออกกันไปหมดแล้ว
เอี๊ยดดดด!
"ว้ายยย!" ฉันยืนปิดตาแน่นเมื่อรับรู้ถึงเสียงเบรกของเครื่องยนต์ในระยะประชิด
"....."
"เฮียซาตาน" ฉันค่อยๆแง้มมือออกก็เห็นเฮียซาตานที่คร่อมรถบิ๊กไบค์คนโตสีดำของเขาอยู่
"จะรีบไปไหน?" เฮียซาตานเปิดหมวกกันน็อคขึ้นทำให้เห็นดวงตาคมดุดันของเขาได้อย่างชัดเจน
"คือเฌอลืมไปว่ามีติวพิเศษและตอนนี้ก็กำลังสายแล้วค่ะ" ฉันยืนก้มหน้าดูเท้าตัวเองกลัวว่าเฮียจะดุที่ตัวเองไม่ระมัดระวัง
"ขึ้นรถ"
"หืม?" ฉันหันไปมองหน้าเฮียด้วยสายตาคำถาม ปกติเฮียจะไม่ค่อยสนใจฉันเท่าไหร่แต่ทำไมวันนี้เฮียถึงได้...
"ขึ้นมาจะไปส่ง" น้ำเสียงเรียบนิ่งทำให้ฉันรีบพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนจะค่อยไปปีนขึ้นรถบิ๊กไบค์คันโตของเขา
"เฮียไม่ได้รีบไปไหนใช่ไหมคะ" ฉันยื่นหน้าเข้าไปถามใกล้ๆกับหมวกกันน็อคของเขาเพราะกลัวว่าคนตัวโตจะไม่ได้ยิน
"....." แต่ทว่าเฮียซาตานกลับไม่ตอบอะไรเพียงแค่เอียงหน้ามาหาฉันนิดนึงแล้วเอ่ยกำชับ
"จับแน่นๆ" ฉันจับชายเสื้อของเขาเอาไว้ไม่อยากจะทำให้เฮียอึดอัด
บรืน!!
"ว้ายย!" ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อเฮียซาตานบิดคันเร่งออกตัวด้วยความเร็วจนฉันแทบจะตกลงจากรถเลยต้องรีบสวมกอดเฮียซาตานเอาไว้แน่น
กึก!
เมื่อรถจอดสนิทฉันจึงปีนลงจากรถอย่างยากลำบากเพราะดันใส่กระโปรงเทนนิสเลยเข่าสีขาวก็ไม่รู้ว่าจะต้องติดรถเฮียซาตานมา
"ขอบคุณค่ะที่มาส่ง" ฉันบอกเสียงใสในขณะที่เฮียมองฉันผ่านกระจกหมวกกันน็อคนิ่งๆแล้วก็ขับออกไป
ถึงแม้ว่าฉันจะชินกับการถูกเมินของเฮียทั้งสามแล้วก็ตาม แต่ยังไงฉันก็ต้องทนให้ได้ต้องแกล้งทำเป็นว่าไม่เป็นอะไรเพื่อไม่ให้ป๊าๆและแม่ต่องกังวล เพราะฉันมันแค่ลูกบุญธรรมที่ป๊าๆและแม่รับเลี้ยงดูก็เท่านั้น
"เฌอแตมทำไมมาช้า" ฟ้าใสเอ่ยทักขึ้นทันทีที่เห็นฉันเข้ามาในห้อง
"ขอโทษนะพี่ดีเราลืมไปเลยว่าวันนี้มีติว" ฉันบอกเพื่อนรักอย่างฟ้าใสด้วยสีหน้ารู้สึกผิด
กว่าจะติวเสร็จก็ปาไป5โมงเย็นแล้ว ฉันเลยเดินมาคิดว่าจะเรียกรถแท็กซี่กลับบ้านแต่ก็รถบิ๊กไบค์คันสีดำคุ้นตาจอดอยู่
เมื่อคนตัวสูงเห็นว่าฉันเดินมาเขาก็เปิดกระจกหมวกกันน็อคขึ้นจากสายตาเย็นชาของเขามันเดาได้ไม่ยากเลยว่าเขาคือเฮียซาตาน
"เฮียซาตานมาทำอะไรที่นี่เหรอคะ" ฉันเดินเข้าไปหาพร้อมเอ่ยทักเสียงใสถึงแม้ว่าสีหน้าของเขาดูจะไม่สบอารมณ์เลยก็ตาม
"ขึ้นรถ"
"เฌอกลับเองก็ได้ค่ะ ไม่ต้องลำบากเฮียเลย"
"พูดไม่รู้เรื่อง" คำพูดนิ่งของเฮียซาตานทำเอาฉันเม้มริมฝีปากแน่น
"....."
"แม่ให้มารับ ขึ้นมา" เสียงดุๆของเขาทำให้ฉันพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายแล้วรีบปีนขึ้นรถบิ๊กไบค์คันโตของเขาอย่างไว
"อันที่จริงเฌอกลับเองก็ได้นะคะถ้าเฮียไม่ว่าง"
"พูดมาก" ฉันเงียบทันทีเมื่อถูกคนตัวโตบอกแบบนั้น ฉันเป็นน้องสาวที่พวกเขาไม่ได้เต็มใจอยากได้เลยสักนิด ถ้าไม่ใช่เพราะแม่เป็นคนบอกให้เฮียซาตานมารับฉันว่าเขาก็คงไม่คิดที่จะมาเองแน่
"ขอบคุณค่ะที่ไปรับ" ฉันบอกกับเขาเมื่อลงจากรถแล้วเตรียมหมุนตัวจะเดินเข้าไปในบ้าน แต่ทว่ากลับถูกเขาเรียกเอาไว้ก่อน
"เดี๋ยว"
"เฮียซาตานมีอะไรกับเฌออีกเหรอคะ" ฉันย่นคิ้วถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย เพราะปกติแล้วเฮียแทบจะไม่พูดกับฉันด้วยซ้ำ
"คืนนี้แม่กับป๊าไม่กลับ" เขาเอ่ยยอกเสียงนิ่งทำให้ฉันพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ป๊าๆกับแม่คงไปดูงานต่างจังหวัดแน่เลย
เมื่อพูดจบเฮียซาตานก็ขับรถออกไปทันที บางครั้งฉันก็ทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่ต่อหน้าเขา ยิ่งมาพร้อมกันสามคนฉันยิ่งกดดันมากกว่าเดิม ก็พวกเขาไม่ได้เต็มใจอยากมีน้องสาวต่างสายเลือดแบบฉัน
***ฝากเอ็นดูน้องเฌอด้วยนะคะ ชอบก็คอมเมนต์ให้ไรท์ด้วยนะคะ
- Writer
