เหตุผลที่จะไม่ไป
438 Words
ตอนที่ 10
ก่อนจะกลับไปมิสเตอร์คิมก็ได้ทิ้งที่อยู่และเบอร์ติดต่อไว้ให้กับลูกชาย และผู้เป็นบิดาก็ไม่ลืมที่จะให้บัตรเครดิตวงเงินไม่จำกัดเอาไว้ให้กับลูกชายของเขาด้วย
“บัตรเครดิตใบนี้พ่อให้ลูกเอาไว้ใช้นะ วงเงินไม่จำกัด”
“เอ่อ..แต่ว่า ตอนนี้ผมไม่ได้ลำบากอะไรครับ” ชญานนท์รีบปฏิเสธทันที
“เอาเถอะลูก ขอให้พ่อได้ทำหน้าที่ของพ่อสักครั้งเถอะนะ” เมื่อเห็นผู้เป็นบิดาพูดมาขนาดนั้นแล้ว ชญานนท์จึงที่ไม่กล้าปฏิเสธความหวังดีของดีของบิดา เขาจึงรัับบัตรเครดิตใบนั้นมา และคิดว่าวันหนึ่งเงินอาจจะจำเป็นสำหรับเขาก็ได้
หลังจากที่บิดาของเขากลับไปแล้วชญานนท์ก็ได้เล่าให้ปณตฟังในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเดินกลับจากห้องธุรการ ชญานนท์ที่ยังไม่ได้ทานข้าวกลางวันจึงรีบไปโรงอาหารโดยมีปณตไปด้วย
“อเมสซิ่งมากเลยวะเพื่อน อยู่ ๆ พ่อแกก็โผล่มา” ปณตพูดขึ้นหลังจากพาเพื่อนมานั่งกินข้าวที่โรงอาหารและฟังชญานนท์เล่าเรื่องราวของบิดาให้ฟัง
“นั่นนะสิ ฉันเองก็ตกใจเหมือนกัน แต่หลักฐานทุกอย่างมันฟ้องว่าเขาเป็นพ่อฉันจริง ๆ”
“แกรู้เหตุผลที่พ่อกับแม่แกเลิกกันหรือเปล่า ขอโทษนะที่ฉันต้องถาม”
“ก็เพิ่งรู้เมื่อตอนที่พ่อฉันเล่าเมื่อกี้นี้ไง แม่ฉันบอกแค่ว่าเลิกกับพ่อตอนฉันอายุสามขวบ แล้วก็ไม่ได้บอกถึงสาเหตุที่เลิกกันเลย”
“แล้วเมื่อกี้พ่อแกเล่าว่าอย่างไรบ้าง”
“ก็เล่าว่า พ่อต้องย้ายไปอยู่ต่างประเทศ แม่ไม่อยากไปด้วยจึงเลิกกับพ่อ”
“เหตุผลแค่นั้นเองเหรอ”
“อืม” ปณตที่ฟังดูว่ามันไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่ ถ้าคนรักกันจริงก็ต้องตามไปอยู่ด้วยกันสิ แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะถามเพื่อนต่อ จึงถามเรื่องอื่นแทน
“แล้วทำไมแกไม่ไปอยู่กับพ่อแกวะ อุตส่าห์ได้เจอกับพ่อแล้วแท้ ๆ ”
“อาจจะไป แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้”
“ทำไมล่ะ”
“ฉันเป็นห่วงน้อง ๆ ลูก ๆ ของน้าฝ้ายน่ะ”
“อ๋อ ถึงว่าล่ะ ห่วงสาว ๆ สวย ๆ นี่เอง ไอ้มดแดงเอ้ย!”
“คืออะไรวะ...มดแดง”
“ก็มดแดงแฝงพวงมะม่วงไงล่ะ” ชญานนท์ทำท่าจะลุกขึ้นมาอัดเพื่อนเมื่อถูกล้อ ปณตจึงรีบบอกเมื่อภัยกำลังจะมาถึงตัว
“เฮ่ย ๆ !!..ใจเย็น ๆ ก่อนสิวะ..ฉันก็แค่ล้อเล่น”
- Writer
