ใครบางคน
851 Words
ตอนที่ 5
หลังจากเป็นตัวแทนในกลุ่มเพื่อน ๆ มาเปิดพิธีงานเลี้ยงรุ่นเรียบร้อยแล้ว พิมพ์ชนกก็กลับลงเวทีมายังกลุ่มเพื่อน ๆ เธอไม่ได้มีอารมณ์อยากจะมางานนี้สักเท่าไหร่นัก แต่ทว่าเพื่อนสนิทอย่างเจนจิราขอให้เธอมาเป็นตัวแทนกล่าวเปิดงานทำให้พิมพ์ชนกไม่กล้าปฏิเสธ และเมื่อพิธีการจบไป งานเลี้ยงรุ่นจึงกลายมาเป็นงานปาร์ตี้ขนาดย่อม
ดีเจเปิดเพลงเพื่อให้เข้ากันกับบรรยากาศ เพื่อน ๆ รอบตัวเธอบางกลุ่มก็เต้นกันอย่างสนุกสนาน บางกลุ่มก็นั่งคุยกันตามประสา แล้วเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอลล์ก็ถูกส่งเข้ามือเรียวบาง เมื่อเห็นว่าเธอยังไม่มีแก้วเหมือนเพื่อน ๆ
“แก้วนี้สำหรับเธอจ้ะ..พิมพ์
"............" แอร์สาวมองหน้าเพื่อนสนิท จนเจนจิราต้องรีบเอ่ยขึ้น
"ไม่เข้มมากหรอกพิมพ์ ผสมบาง ๆ เอง ฉันรู้น่า..ว่าเธอต้องบินไฟล์ทพรุ่งนี้เย็น”
“ขอบใจนะเจน เอ่อ ฉันคงจะอยู่จนงานเลิกไม่ได้หรอกนะ สักครู่ก็คงต้องขอตัวกลับแล้ว” พิมพ์ชนกไม่อยากให้คนที่รออยู่ข้างนอกคอยเธอนาน และอีกอย่าง เธอก็เป็นห่วงน้อง ๆ ของเธอด้วย เจนจิราทำหน้าเศร้าเมื่อเพื่อนสนิทจะอยู่ได้ไม่นาน แต่ก็รีบยิ้มกว้างขึ้นมาทันทีเพราะเห็นใครบางคน
“ได้สิ..พิมพ์อยากกลับตอนไหนก็บอกได้เลย” เจนจิรารีบบอกกับเพื่อนอย่างดีใจ แล้ววินาทีนั้นทุกคนต่างก็มองมาที่ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นในงาน
พงศกร ทายาทเจ้าของโรงแรมชื่อดัง เขาตั้งใจมางานนี้เพียงเพราะอยากเจอใครบางคนเท่านั้น และสาเหตุที่เพื่อนของพิมพ์ชนกต้องเชิญเขามาในงานคืนนี้ ก็เพียงเพราะส่วนลดห้าสิบเปอร์เซ็นต์ที่ได้จากพงศกรและกับการที่พวกเธอต้องทำให้พิมพ์ชนกมาร่วมงานนี้ให้ได้
พงศกรเรียนจบจากมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียงของไทย และได้ไปศึกษาต่อทางด้านการบริหารที่ประเทศอังกฤษ และทำให้พงศกรได้เจอกับพิมพ์ชนกบนเครื่องบิน เพื่อนของพิมพ์ชนกหลายคนปลาบปลื้มและหลงใหลชายหนุ่มคนนี้ เขาเป็นหนุ่มเนื้อหอมในหมู่เพื่อน ๆ ของเธอ
พงศกรเคยชวนพิมพ์ชนกออกเดตอยู่หลายครั้ง ชวนไปกินข้าวด้วยกันก็หลายหน แต่ส่วนใหญ่หล่อนจะเป็นคนปฏิเสธเสียมากกว่า เพราะเธอไม่ได้คิดอะไรกับเขา และก็ไม่อยากให้ความหวังกับพงศกร จนเธอได้มาเห็นเขาอีกครั้งในค่ำคืนนี้ เขาเดินมาทักในกลุ่มเพื่อนของพิมพ์ชนกและเพื่อน ๆ ของเธอต่างก็เชิญให้เขานั่งด้วย
“แหม พี่พงศ์นี่คุยสนุกจังเลยนะคะ” เสียงเจนจิราเพื่อนคนสนิทของเธอดังเจื้อยแจ้ว
“ขอบคุณครับ มีสาวสวยอย่างคุณเจนชมแบบนี้ เล่นทำเอาผมเกือบลอยเลยนะครับเนี่ย” พงศกรเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี
“คุณพิมพ์ล่ะครับ เห็นนั่งเงียบ ๆ ไม่สนุกรึเปล่า” พงศกรหันกลับมาถาม หลังจากเห็นพิมพ์ชนกอาแต่นั่งดื่มเงียบ ๆ ไม่พูดไม่จา
“อย่าไปสนใจยัยพิมพ์เลยค่ะ ขานี้เขาก็แบบนี้ล่ะ คุณพงศ์คงจะบินไปมาต่างประเทศบ่อยสิคะ” ปานระพีชวนคุยต่อ และพงศกรก็หันไปยิ้มให้เธออย่างอารมณ์ดี
“ตอนนี้ผมเรียบจบโทแล้วครับ คงจะไม่ค่อยได้ไปต่างประเทศบ่อย ๆ สักเท่าไหร่ ยกเว้นไปเที่ยว” คนพูดชำเลืองมองพิมพ์ชนกแล้วก็เอ่ยถามทันทีหลังจากพูดจบ
“คุณพิมพ์เป็นอะไรรึเปล่า เหนื่อยเหรอครับ หรือว่าง่วงแล้ว” พงศ์กรณ์ยิ้มกว้างพร้อมกับยกมือขึ้นมาดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือเรือนหรูที่สวมอยู่
“นี่ก็ดึกมากแล้ว อยากกลับบ้านรึยังครับ” เขาพยายามชวนหล่อยคุย
“ไม่ได้เหนื่อย แล้วก็ไม่ได้ง่วงด้วยค่ะ” หญิงสาวตอบเรียบ ๆ
“หรือว่าผมคุยไม่สนุก เลยทำให้คุณเบื่อ” พงศกรแซวขึ้น
“คุณพงศ์พูดเองนะคะ จะมาว่าพิมพ์ไม่ได้นะ” พงศกรหัวเราะเบา ๆ
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พิมพ์ไม่ได้เป็นอะไร ฟังทุกคนคุยกันสนุกกว่าน่ะค่ะ” แอร์สาวตอบกลับมาเรียบ ๆ ด้วยสีหน้าเรียบเฉย แววตาของหล่อนไม่ได้บ่งบอกอะไร
พงศกรนั่งมองพิมพ์ชนกเงียบ ๆ เธอยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน สวย สง่า ไม่ว่าเธอจะอยู่ในอิริยาบถไหน เธอก็ดูดี มีเสน่ห์น่าดึงดูด แต่ทว่าค่อนข้างเฉยชาและเข้าถึงได้ยาก แต่ก็นั่นมันกลับยิ่งทำให้เธอดูน่าค้นหา และท้าทายอยู่ไม่น้อย
“พิมพ์ขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ” เธอลุกขึ้นกล่าวเบา ๆ แล้วเดินออกไป
- Writer
