บทที่ 2 : ผู้หญิงของมาเฟีย (2)
1380 Words
ก๊อก… ก๊อก… ก๊อก…
ไม่ถึงอัดใจที่นิชาหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟา เสียงเคาะประตูห้องทำงานก็ดังขึ้น
“เข้ามา”
โลแกนเอ่ยอนุญาตด้วยน้ำเสียงโทนเดิม เช่นเดียวกับใบหน้าเรียบขรึมขณะที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่หญิงสาวไม่ไปไหน
หลังจากที่ได้รับอนุญาต ซามูเอลมือขวาคนสนิทของมาเฟียหนุ่มก็เดินเข้ามาพร้อมกับเอกสารในมือ เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวแล้วส่งเอกสารให้มือให้กับเธออย่างรู้งาน
“นี่เป็นรายละเอียดที่คุณนิชาต้องศึกษาครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
นิชารับเอกสารจากมืออีกฝ่ายพร้อมกับกล่าวขอบคุณอย่างสุภาพ ก่อนที่เธอจะเปิดมันอ่านทีละหน้าอย่างตั้งใจโดยไม่คิดเว้นแม้แต่ตัวอักษรเดียว แต่กระนั้นเธอก็ยังสรุปใจความสำคัญเพียงสั้นๆ เพื่อให้ง่ายต่อความเข้าใจ
‘การเป็นผู้หญิงของเขานั้นจะต้องดูแลตัวเองให้สวยสง่าอยู่ตลอดเวลา ต้องมีศิลปะวิชาป้องกันตัวขั้นพื้นฐาน ต้องมีจิตใจที่เข้มแข็ง ห้ามแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น ต้องไม่คิดหักหลัง หรือเปิดเผยความลับให้ศัตรูรู้ข้อมูลลับเป็นอันขาด! และข้อสำคัญต้องดูแล เอาใจใส่เขาและห้ามขัดใจเขาเป็นอันขาด!’
เมื่ออ่านมาถึงข้อนี้แล้วนิชาถึงกับต้องเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าหล่อเหลาแวบหนึ่ง ก่อนที่จะก้มลงอ่านต่อในเรื่องข้อห้ามสำคัญที่เธอต้องปฏิบัติ ซึ่งข้อห้ามที่เธอสรุปใจความสำคัญได้มีดังนี้
‘ข้อห้ามที่ต้องปฏิบัติอย่างเคร่งครัด ห้ามเรียกร้องสิทธิ์เกินกว่าที่เขาจะเต็มใจให้ ห้ามทำอะไรนอกเหนือจากที่เขาสั่ง ห้ามมีชู้หรือปานใจให้ชายอื่นระหว่างที่เป็นผู้หญิงของเขา ห้ามมีการทะเลาะวิวาทกับผู้หญิงคนอื่นๆ ของเขา และข้อสุดท้ายห้ามหลงรักหรือเรียกร้องความรักจากเขาเป็นอันขาด!’
คิ้วโค้งงามขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเมื่ออ่านมาถึงข้อสุดท้าย เพราะรู้สึกว่าการเป็นผู้หญิงของเขานั้นมีข้อปฏิบัติมากมายเสียเหลือเกิน และเธอเองก็ไม่แน่ใจว่าจะทำมันได้อย่างสมบูรณ์หรือเปล่า แล้วถ้าเกิดทำไม่ได้เธอจะได้รับโทษอะไรบ้าง ซึ่งในเอกสารก็ไม่ได้ระบุถึงโทษแต่อย่างใด
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า นิชา”
โลแกนที่สังเกตเห็นท่าทาง และใบหน้างดงามที่เผลอแสดงออกถึงความกังวลก็เอ่ยถามขึ้น ดึงสติหญิงสาวให้กลับมาสนใจเขาต่อ
“ไม่มีค่ะ”
ใครล่ะจะกล้ามีปัญหากับเจ้าชีวิตถึงแม้จะไม่เห็นด้วยกับหลายสิ่งเธอก็ไม่กล้าขัด นอกจากพยักหน้ารับด้วยความเต็มใจเพียงเท่านั้น
“อ่านรายละเอียดหมดแล้วใช่ไหม?”
“ค่ะท่าน”
“งั้นคืนนี้ขอให้เริ่มงานได้เลย ไปพบผมที่ห้องเวลาสี่ทุ่มตรง”
“ค่ะท่าน”
หญิงสาวพยักหน้ารับอย่างว่างง่าย ก่อนที่จะได้รับอนุญาตให้เดินออกจากห้องทำงาน หลังจากที่เขาเสร็จธุระกับเธอแล้ว
ทันทีที่ร่างบางระหงเดินออกจากห้องไป ซามูเอลก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่เผชิญหน้ากับผู้เป็นนายเพื่อกล่าวรายงานเรื่องสำคัญ
“ท่านครับ เราพบหลักฐานที่คุณลินดาเตรียมจะส่งให้กับพวกมันแล้วครับ โชคดีที่ข้อมูลดังกล่าวยังไม่ถึงมือทางนั้น”
“นางงูพิษ เลี้ยงไม่เชื่อง”
โลแกนสบถออกมาเบาๆ หลังจากฟังคำรายงานจบ ครั้งหนึ่งเขาเคยให้ความช่วยเหลือลินดาให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของมาเฟียฝ่ายตรงข้าม แต่ก็ไม่คิดว่าเธอจะหักหลังเขาโดยการนำความลับข้อมูลเกี่ยวกับงานของเขาแอบไปให้ฝ่ายตรงข้ามจนเขาจับได้และต้องไล่เธอออกจากบ้านไป แต่ก็อย่างว่า คนทำงานไม่สำเร็จถ้ากลับไปตัวเปล่าก็คงโดนฆ่าอยู่ดี เพราะเหตุนี้เธอเลยแย่งปืนจากเอวของการ์ดมาปลิดชีพตัวเองก่อนที่จะถูกส่งกลับไปหาฝ่ายตรงข้ามเสียเอง
เมื่อเรื่องราวของลินดาจบลงแบบนี้ ก็เป็นบทเรียนสำคัญอ**บทเรียนที่เขาจะต้องใจแข็งให้มากกว่าเดิม เพราะบางทีผู้หญิงที่ทำตัวอ่อนแอน่าสงสารอาจจะซ่อนพิษเอาไว้ชนิดที่คาดไม่ถึงกันเลยก็ว่าได้
“ยังมีอีกเรื่องครับท่าน”
ดูเหมือนว่าซามูเอลเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าก่อนเข้ามาในห้องทำงานของผู้เป็นนาย หญิงสาวได้ฝากให้เขาแจ้งเรื่องนี้กับผู้เป็นนายด้วย
“เรื่องอะไร?”
“คุณซาร่าขอเข้าพบท่าน หลังจากที่ท่านเคลียร์งานเสร็จแล้วครับ”
“งั้นก็ให้เธอเข้ามาพบตอนนี้เลย”
“ได้ครับท่าน”
ซามูเอลรับคำแล้วหมุนตัวเดินออกจากห้องทำงานขนาดใหญ่ เพียงไม่นานประตูห้องทำงานก็เปิดออกอีกครั้งพร้อมกับร่างอรชรของสาวสวยลูกครึ่งไทย-อิตาลี่ เดินเข้ามาเพียงลำพัง
เธอเดินอ้อมโต๊ะทำงานขนาดใหญ่มายืนอยู่ข้างๆ ร่างสูงใหญ่แล้วถือวิสาสะนั่งลงบนต้นขาของมาเฟียหนุ่มด้วยทวงท่าเย้ายวนโดยที่เจ้าของตักยังคงสงบนิ่งไม่มีทีท่าว่าจะเอ่ยปรามหรือรั้งเธอเข้ามากอดอย่างที่เคยทำแต่อย่างใด สร้างความหงุดหงิดใจให้กับเธออยู่ไม่น้อย แต่กระนั้นก็ต้องซ่อนความไม่พอใจเอาไว้ภายใต้รอยยิ้มหวานหยด
“มีเรื่องอะไรจะคุยกับผมงั้นเหรอซาร่า”
“คืนนี้ขอซาร่ารับใช้ท่านได้ไหมคะ”
ซาร่าใช้แขนเล็กทั้งสองข้างโอบรอบคอแข็งแรงพลางเบียดอกอึ๋มเข้าหาอกแกร่ง จงใจแต่งตัวด้วยชุดเดรสแหวกอกลึก เผยเนินอกขาวอวบอึ๋มชวนมองเพื่อดึงดูดมาเฟียหนุ่มให้เรียกรับใช้เธอในคืนนี้ ทว่าเขากลับเมินสายตาไปทางอื่นพลางปฏิเสธด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ไม่! ผมมีคนดูแลแล้ว”
“แต่ซาร่าคิดถึงท่านนะคะ ท่านไม่ได้เรียกใช้ซาร่ามาหลายคืนแล้ว ซาร่าอยากจะดูแลท่านเหมือนกันนะคะ”
เธอออดอ้อนเสียงหวานอย่างไม่ยอมแพ้ คิดถึงเพลงรักเร่าร้อนบนเตียงของเขาใจแทบขาด อยากจะครอบครองเขาไว้เพียงลำพัง แต่ก็ทราบดีว่ามิอาจทำตามใจต้องการได้ เพราะมาเฟียตัวร้ายอย่างเขาอยู่เหนือการควบคุมของหญิงงามอย่างเธอ
“ไม่จำเป็นอีกแล้วซาร่า ตั้งแต่นี้ต่อไปผมจะส่งคุณกลับไปที่ฮาเรม ถ้าคุณไม่อยากกลับไปที่นั่นแต่อยากใช้ชีวิตอิสระ ผมจะให้เงินก้อนหนึ่งคุณได้ตั้งตัวแล้วไปเริ่มต้นชีวิตใหม่”
“ท่าน!”
เธออุทานออกมาด้วยความตกใจ ดวงตากลมโตจ้องใบหน้าหล่อเหลาไม่อยากจะเชื่อว่าวันนี้จะมาถึงเร็วขนาดนี้ ทั้งที่เธอเพิ่งจะได้รับอนุญาตให้เข้ามาอยู่ในบ้านเพื่อปรนเปรอความสุขในยามค่ำคืนให้มาเฟียหนุ่มได้ไม่ถึงเดือน
ตอนที่เธอรู้ว่าตัวเองถูกเลือกให้เข้ามารับใช้เขาในบ้านตอนนั้นเธอตั้งใจไว้ว่าจะเอาชนะหัวใจของเขาให้ได้ เพื่อที่เธอจะได้เป็นผู้หญิงเบอร์หนึ่งของเขา แต่ใครจะไปคิดว่านอกจากเธอจะทำไม่สำเร็จแล้ว ยังจะถูกส่งตัวกลับในเวลาอันสั้นอีกด้วย
“ซาร่าไม่อยากไปจากท่าน ขออยู่รับใช้ท่านต่อได้ไหมคะ”
“ได้สิ แต่ต้องไม่ใช่ที่นี่”
“ยังไงท่านก็จะส่งซาร่ากลับฮาเรมใช่ไหมคะ”
ซาร่าถามกลับไปด้วยน้ำเสียงที่น้อยใจเล็กน้อย ทว่าดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่ได้ใส่ใจมันเลย เพราะนอกจากเขาจะไม่คิดฉุดรั้งเธอไว้แล้ว ยังยืนยันเสียงหนักอีกครั้ง
“อืม”
“ค่ะ ซาร่าเข้าใจแล้ว”
ก็เพราะก่อนที่จะเข้ามาเธอได้อ่านกฎการเป็นผู้หญิงของเขามาแล้ว เมื่อวันนี้มาถึงเธอเลยต้องทำใจยอมรับอย่างมิอาจหลีกเลี่ยงได้ สิ่งเดียวที่เธอทำได้ตอนนี้คือยอมรับความจริงแล้วถอยไปอยู่ในที่ของตัวเองเพียงเท่านั้น
- Writer
