CHAPTER 77
Gusto ko siyang salubungin. Gusto ko siyang yakapin ngunit nang nasa tapat na niya ako ay blangko lang ang kanyang mukha. Hindi ko nakitaan na na-miss niya ako o nakikilala niya ako. Alam kong hindi na niya ako makikilala pa dahil sa bagong ako. Ngunit naghihintay ako, umaasa na kagaya ni Tatang, kapag titigan niya ako sa aking mga mata ay makikilala niya ako ngunit nagkamali ako. Dinaanan niya akong parang wala siyang naramdaman. Na hindi niya ako namukhaan. Kaya bago siya makadaan sa akin ay agad kong hinawakan ang kanyang braso.
“Ken, hindi mo ba ako nakikilala?” mahina kong sambit.
“Excuse me?” Nakita ko agad sa muka niya na blangko siya. “Kilala? I’m sorry but I don’t think so…”
Napabuntong-hininga ako. Maaring tinitignan lang niya ako ngunit hindi ako nakikila at alam
