“ถ้ามือยังไม่หายก็ไม่ต้องไปทำความสะอาดที่เพนท์เฮาส์ ฉันอนุญาตให้เธอลาพักได้” อย่างน้อยการที่เขาให้เธอได้หยุดพักก็คงจะช่วยคลายความรู้สึกผิดที่มีลงได้บ้างที่ดันแกล้งจนมือของเธอเป็นแบบนี้
“ค่ะ” นับดาวขานรับสั้นๆ
“เย็นนี้มีอะไรกินรึยัง”
“มีแล้วค่ะ ฉันสั่งข้าวไว้ก่อนที่พี่จะมา เอ๊ะ!” พอพูดถึงเรื่องสั่งข้าวเธอก็ลืมไปเลยว่ายังไม่ได้รับอาหาร
“มีอะไร”
“ฉันสั่งข้าวไว้แต่ว่ายังไม่มาส่ง นี่มันก็นานมากแล้วนะ”
เธอได้กดสั่งอาหารก่อนที่ไต้ฝุ่นจะมาถึงตั้งเกือบยี่สิบนาที แล้วนี่ก็ไปกลับโรงพยาบาลมาแล้วรอบหนึ่ง ข้าวก็น่าจะมาส่งได้แล้ว แต่พอเธอกดเข้าไปดูในแอปพลิเคชันสั่งอาหารก็พบว่าอาหารที่เธอสั่งได้ถูกยกเลิกไปแล้ว
“สรุปว่าไง”
“ร้านยกเลิกออเดอร์และปิดร้านไปแล้วค่ะ”
“งั้นรออยู่นี่แหละ ไม่ต้องสั่งอะไรแล้วนะ” ไต้ฝุ่นลุกขึ้นยืนเต็มความสูง บอกกับหญิงสาวเสร็จเขาก็เดินออกจากห้องไปทันที
นับดาวที่รู้จักเ
