คู่ปรับ

EP.5 ผมเมา

Ep. 5

ไม่ต้องถึงสามหมื่นหรอกเเค่สามร้อยอีเดวก็มาจ้าเงินนะนั้นเงินเลยนะมันสามารถยื้อชีวิตผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างอีเดวได้หลายวันอยู่

ฉันเดินมาถึงหน้าห้องบอสตามสันดานค่ะ ไม่เคาะอยากเปิดเข้าไปเเล้วเจอฉากเด็ดไรงี้ฉันเปิดกระเป๋าหาคีย์การ์ดทันทีเเต่ทำไมมันหาไม่เจอว่ะอ๋อ เธอเปลี่ยนกระเป๋า ดอกจิก สมงสมอง!

ก๊อกๆๆ

ฉันเคาะประตูห้องเเล้วยืนกอดออกรอ

เเกร๊ก~

ผ้าง! ผ่าง! ฉากเด็ดจริงค่ะพี่

"สวัสดีค่ะพี่สาว" ยัง…ยังอึ้งอยู่! อี เ_ี้ยบอส ฉันยกมือรับไหว้เด็กตรงหน้ายังอึ้งๆ ฉันเข้ามาในห้องเหมือนย่องเข้าบ้านเขาอ่ะจิตใจเบาหวิวเลย โห่!! อีบอสนายเล่นเด็กมอปลายเลยหรอไม่ได้การล่ะ

"บอสอยู่ไหน! อีบอส" ฉันเดินเข้่ามาในห้องนอนอีบอสตัวดี เเหม๊! เด็กมอปลายใส่ชุดนักเรียนเลยนะบอสนะ จะควงวันล่ะ 10 คนเลขาอย่างฉันไม่เคยว่าเเต่ขอเหอะเด็กมันยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยเเบบนี้มันต้องเจอฝีปากอีเดว หึ่ม

"บอส!"

"เห้ย คุณ!"

"บอสคุณนี้มันยังไงกันนะ!!" ผมสดุ้งนิดๆ เมื่อเเม่เลขาของผมเธอเดินเข้ามาในห้องเเต่งตัวผมเเล้วกระชากไหล่ ผมหมุนไปหาเธอเธอเหมือนโกรธอะไรเงินสามหมื่นก็น่าจะหายเเล้วนิ

"คุณมันบ้า! โรคจิต วิปริต คุณ! คุณ! " ผมมองคนที่ชี้หน้าด่าผมฉอดๆ อะไรกันผมงง?

"ฉันบอกคุณเเล้วใช่ไหมว่าอย่าเล่นถึงรุ่นเด็กขนาดนี้!! ห้า!!"

"เห้ยๆ อะไรเนี่ย"

"เงียบเเล้วฟังนะบอส" มือข้างหนึ่งเธอชี้หน้าผม อีกข้างดึงผ้าขนหนูที่ผมพันเอวไว้อยู่ผมพึ่งจะอาบน้ำเสร็จเเล้วเธอทะเล่อทะล่ามายังไง

"ควงวันล่ะสิบคนฉันก็ไม่ว่า คือเเบบ! บอสเด็กมันยังไม่จบมอปลายเลย" ผมมองคนที่ชี้หน้าด่าผมฉอดๆ มือก็พยายามดังผ้าขนหนูผมเพื่อคลายอารมณ์ เธอเหมือนไม่รู้ว่ากำลังดึงผ้าขนหนูผมอยู่ผมก็กำไว้สุดขีด

"เด็กมอปลายอะไรคุณ"ผมถามเธอไปเด็กมอปลายอะไรวะ

"นี่ไงๆ ไปพรากลูกจากเเม่เขามากักไว้ในห้องบอสทำไมคุณเลวขนาดนี้ถ้าคุณติดคุกนะบอสคุณนี้มัน" เธอทำหน้าเหมือนอยากกินหัวผมเเล้วตอนนี้เด็กมอปลายอะไรของเธอ

"อีบอส"

พรึ่บ!!

"เห้ย!" เธอกระชากผ้าขนหนูผมออกอย่างเเรงหึผมยืนกอดอกเเน่น!

"อีบะ....." ฉันยกผ้าขนหนูสีขาวขึ้นมาช้าๆ เห้ย มาได้ไง

"เป็นไง! พอใจไหม" ฉันค่อยๆเงยหน้าจากล่างไล่ขึ้นมองเขา

"กรี้ด!! อีบอสบ้าา" ฉันโยนผ้าขนหนูให้เขาเเล้วเตรียมจะวิ่ง โอ้ย! หัวใจเต้นจะหลุดออกมาเเล้ว

พรึ่บ

"จะไปไหนครับ" อีบอสมันดึงเราเข้ามาติดกำเเพงเเล้วยกมือกันไว้ทั้งสองข้าง

ซวยเเล้ว!

"ฮรือ! อีบอส" ฉันทำหน้าเห่ยยกมือไว้เขาเเนบอก

"ด่าผมเเล้วคิดจะหนีหรอ?" ฉันยกมือสั่นๆดันอกเเกร่งเขาไว้ เมื่อเขาโน้มหน้าลงมา

"มะ...ไม่ได้ตั้งใจจะดึงก็คืนผ้าขนหนูให้เเล้วไงเล่า" ฉันพูดพร้อมหันหน้าหนีคนที่โน้มตัวลงมาทั้งตัวเขาไม่ได้ใส่อะไรเลย

ใกล้ไปเเล้วบอส

"ผมงงกับคุณมากกว่าผมพึ่งอาบน้ำเสร็จใส่เเต่ผ้าขนหนูออกมาผมไม่ผิดนี้ก็ห้องผมเเต่คุณสิมาเเต่ไหน มาถึงก็มาด่าผมฉอดๆ" ฉันยกมือเเนบอก เลือดกำเดาอย่าพึ่งไหลนะลูก! ฮรือ ใจอีเดวบ่ดีเลย

"เด็กนั้นมันน้องไอ้ลาฟ ไอ้ลาฟก็อยู่ข้างนอกวันนี้ผมนัดเพื่อนผมมาดื่ม เลยเรียกคุณมาทำอาหารให้ เก็ทไหม คุณ ริน รา ณี! " อื้อหือ! รินราณีเต็มหน้าอีเดวเลยค่ะฉันพยักหัวให้เขา ฉันคิดไปเองคนเดียวงั้นสิ!

"เอ่อ ขอโทษค่ะบอสเดวนึกว่าาา..." ฉันยิ้มเนื่อยๆให้บอสใครจะไปคิดล่ะ ก็ตอนเข้ามาไม่เห็นคุณลาฟนิใครจะไปรู้ว่าเป็นน้องสาวเขา ฉันไม่ผิดอ่ะ

"ด่าซะไม่มีความดีขนาดนี้" อีบอสมันมองฉัน เออ! ฉันพึ่งสั่งเกตอีบอสมันพึ่งอาบน้ำเสร็จจริงด้วย หยดน้ำยังเกาะที่ผิวเขายังอยู่เลย ผมก็เปียกทำไมตอนเข้ามาไม่เห็นนะ

"ก็ขอโทษเเล้วไง จะเอาอะไรอีกเล่า" ฉันพูดพลางดันอกเขาออกเเต่ไม่สะเทือนเขาหรอก

"คุณก็เเค่ใส่ผ้าขนหนูกลับเเบบเดิมให้ผมด้วยท่าเนี่ย" เลือดกำเดาอีเดวคงไหลตั้งเเต่จับผ้าขนหนูเเล้วล่ะ!