ภรรยาข้าคือสาวใช้

หญิงสาวรูปร่างเพรียวบางรีบเร่งซอยฝีเท้ามายังห้องปีกขวาของเรือนอักษร ใบหน้านวลแดงระเรื่อเพราะเลือดฝาด นางสวมชุดผ้าหยาบสีชมพูดั่งสาวใช้ในจวนทั่วไป แต่ผิวพรรณเนียนละเอียดราวหยกขาวนี่กระมังที่ทำให้นางดูโดดเด่นกว่าสาวใช้ธรรมดาทั่วไป จูผิงหยุดหอบอยู่หน้าประตูห้องอาบน้ำของคุณชายรอง ได้ยินมาว่าเขาเดินทางกลับจากค่ายทหารทางเหนือพึ่งถึงจวนเฉินได้เพียงครึ่งชั่วยาม แล้วก็เรียกเร่งหานางให้มาปรนนิบัติอาบน้ำให้ แขนเรียวเล็กกอดผ้าสะอาดไว้แนบอก “คุณชาย จูผิงเองเจ้าค่ะ” เสียงหวานใสเอ่ยนำ ก่อนจะผลักประตูเข้าไป พบชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่นอนแช่น้ำอุ่นอยู่ในอ่างไม้ขนาดใหญ่ในท่วงท่าสบาย ควันกรุ่นเลือนรางทำให้นางเห็นหน้าเขาไม่ชัดนัก “มานี่” เขายื่นมือออกมา หญิงสาวเดินเอาผ้าไปแขวนไว้ที่ราวก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ ยังไม่ทันหยิบจับอันใดแขนแกร่งก็รวบร่างนางตวัดลงอ่างเดียวกันกับเขา ตูม! จูผิงเปียกโชกไปทั้งตัว มือเล็กลูบน้ำที่หน้าไปมา “ข้าถึงจวนตั้งนานแล้ว เหตุใดถึงไม่รีบมาปรนนิบัติข้า” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “เอ่อ ข้ายุ่งกับงานทำความสะอาดที่เรือนคุณชายใหญ่เจ้าค่ะ” หญิงสาวตอบตามความจริง เฉินซือหยางเม้มปากแน่นจนเป็นเส้นตรง “ข้าสั่งให้เจ้าอยู่แต่เรือนอักษรไม่ใช่หรือ” “ที่เรือนอักษรข้าทำความสะอาดจนไม่รู้จะทำอะไรแล้ว ว่างเลยไปช่วยเสี่ยวชิงเจ้าค่ะ” หญิงสาวก้มหน้าตอบ นางก็ไม่รู้ว่าเหตุใดทำไมคุณชายรองถึงชอบสั่งห้ามไม่ให้นางออกจากเรือนอักษร “เอาล่ะ ช่างเถอะ…” สายตาคมกริบจ้องหญิงสาวตรงหน้าไม่วางตา ชุดเปียกโชกแนบกับลำตัวจนเห็นเป็นสัดส่วนเว้าโค้งชัดเจน ชายหนุ่มถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ เขายื่นมือเชยคางนางขึ้น จ้องมองนางด้วยสายตาเชื่อมหวานเป็นประกาย ใบหน้าหล่อเหลาคมคายเคลื่อนเข้ามาใกล้ จนได้กลิ่นลมหายใจสะอาดของกันและกัน เฉินซือหยางไม่รั้งรออันใดต่อไปแล้ว รีบประกบจูบริมฝีปากอิ่มแดงของนางอย่างเร่าร้อน บดเคล้าสลับแผ่วเบาจนหญิงสาวอ่อนยวบไปทั้งตัว “อื้อ!” จูผิงเริ่มหายใจไม่ออกแล้ว มือเล็กได้แต่ทุบอกแกร่งไปมา เฉินซือหยางจำยอมถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง ริมฝีปากหยักพรมจูบไปทั่วใบหน้างามของหญิงสาว มือใหญ่ลูบไล้สะเปะสะปะไปทั้งเรือนร่าง ก่อนจะหยุดที่อกอวบอิ่มแล้วเคล้นคลึงอย่างเมามัน “อ่า” เสียงครางแผ่วหวานจากคนตรงหน้าช่วยปลุกเร้าอารมณ์ชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี “จูผิง เจ้าโตขึ้นมาก” เฉินซือหยางครางเสียงต่ำอย่างพึงพอใจ เขาห่างหายจากนางไปถึงหนึ่งปี ไม่น่าเชื่อเมื่อกลับมานางจะโตขึ้นเยอะถึงเพียงนี้ สองมือใหญ่ช่วยกันถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวอย่างช่ำชอง จนปรากฏร่างเปลือยเปล่าในเวลาต่อมา หน้าอกอวบอิ่มเต่งตึงและยอดสีอ่อนระเรื่อดึงดูดให้เขาเข้าครอบครองด้วยปาก ลิ้นร้อนชื้นตวัดหยอกล้อกับยอดอ่อนอย่างเพลิดเพลิน จูผิงสั่นสะท้านไปทั้งกาย มือเรียวได้แต่ขยุ้มผมของชายหนุ่มจนยุ่งเหยิงเพื่อบรรเทาความวาบหวาม ขาเรียวผ่องเผลอหนีบแน่นถูไถไปมาอยู่ใต้น้ำ เฉินซือหยางรีบตวัดร่างเล็กมานั่งที่ตัก จับเรียวขาขาวผ่องนางแยกออก ทั้งคู่สอดประสานสายตากัน ก่อนที่หญิงสาวจะรับรู้ได้ถึงบางสิ่งที่กำลังเคลื่อนเข้ามาในกายนางอย่างช้าๆ หญิงสาวถึงกับหน้านิ่วเพราะความฝืดเคืองและความคับแน่นจนนางอึดอัด “อ่า! จูผิง อ้าขากว้างๆ” มือใหญ่ดันขาเรียวผ่องให้อ้ากว้างไปอีก ก่อนจะดึงดันตัวตนเข้าสู่ช่องทางอุ่นนุ่มสุดแรง “อื้อ! คุณชาย เบาหน่อย” จูผิงถึงกับผวา แขนเรียวรีบคว้าตนคอชายหนุ่มไว้แน่น เฉินซือหยางเริ่มขยับเสยสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะเนิบช้า ใบหน้าคมคายซุกอยู่ที่ซอกคอของหญิงสาว ตอหนวดสั้นที่ไร้การจัดการเพราะเร่งรีบเดินทางถูไถไปมาจนกายสาวสยิว มือใหญ่รั้งเอวเล็กคอดกิ่วไว้แน่น ก่อนจะเสยสะโพกเป็นจังหวะรัวเร็วตามอารมณ์ที่พุ่งสูง ร่างเล็กได้แต่หัวสั่นคลอนเพราะแรงกระแทกกระทั้นจากคนใต้ร่าง เสียงครวญครางของหนุ่มสาวดังสอดประสานไปทั่วทั้งห้อง น้ำกระเซ็นจากอ่างจนพื้นเปียกแฉะ ทว่ากว่าพายุจะสงบก็เนิ่นนานจนหญิงสาวขาเริ่มสั่น