“สวัสดีค่ะ” เสียงคนรับสายกลับเป็นเสียงของสุรมณ กวีวัธน์หันไปมองหน้าเชิญขวัญนึกว่าหญิงสาวให้เบอร์ผิด แต่เปล่า เขานึกออกว่าเบอร์โทรของคนรักขึ้นต้นด้วยหมายเลขอะไร เริ่มทำใจให้นิ่งแล้วรออีกฝ่ายพูดใหม่
“สวัสดีค่ะ ได้ยินไหมคะ พอดีพี่ปาล์มเข้าห้องน้ำอยู่ค่ะ มีธุระอะไรฝากไว้ได้นะคะ” เสียงเรียกเข้าค่อนข้างดังทำให้สุรมณรีบร้อนมารับจนไม่ทันสังเกตหมายเลขเรียกเข้า
“สุ อยู่ที่ไหนกับใคร แล้วทำไมถึงมารับสายของคุณปาล์มได้” กวีวัธน์เค้นเสียงถามพร้อมกับบีบข้อมือของอีกคนไปด้วย
“เจ็บนะ” เชิญขวัญโอดเบาๆ เพราะกลัวจะรบกวนการพูดคุยของเขา
“คือสุ เอ่อ สุขอโทษค่ะวัธน์” หญิงสาวอึกอักเมื่อรู้ว่าใครโทรมา
“สุหมายความว่ายังไงที่ว่าขอโทษ ทำไมคุณไปอยู่กับคุณปาล์มได้ สุ!”
“เอามานี่พี่คุยเอง” ปลายสายเหมือนมีการเปลี่ยนคนพูด กวีวัธน์กัดกรามแน่นอย่างโมโห
“คุณปาล์ม” เขาจำเสียงผู้ชายได้
“ใช่ ผมเองคุณวัธน์ ถ้าจะโกรธให้โกรธ
