ตอนที่ 5 เจอผัวครั้งแรก
736 Words
“ทำไมเรียกแบบนั้นหล่ะครับ เรียกหม่ามี๊สิครับ เอ แล้วนี่ทำไมไม่ไปโรงเรียนคะ”
หล่อนยิ้มให้ณดลด้วยสายตาอ่อนโยนจนคนใช้คาดไม่ถึง และคิดว่าพิมมี่คงแสดงละครเพื่อหาทางมัดใจรามสูรอยู่แน่ๆ
“เรียกได้เหรอครับ มะ หม่ามี๊”
เสียงเล็กๆ พูดด้วยความประหม่าและดีใจที่ได้มีแม่แบบคนอื่นๆ แต่ก็ยังอดกลัวหญิงสาวไม่ได้ ซึ่งพิมมี่ก็เข้าใจดีเพราะณดลก็เจอความร้ายกาจมาไม่น้อย
“ได้สิคะ หม่ามี๊ขอโทษนะคะที่เคยทำไมดีกับน้องดลต่อไปหม่ามี๊จะเป็นคนดีและรักน้องดลมากๆ นะคะ แล้วจะบอกได้รึยังคะว่าทำไมไม่ไปเรียน”
พิมมี่เอ่ยขอโทษเด็กน้อยอย่างรู้สึกสงสาร หล่อนมาอยู่ร่างนี้แล้วจะไม่ทำตัวร้ายกาจแย่งผู้ชายโง่ๆ คนนั้นเด็ดขาด
“รักน้องดลเหรอครับ ห้ามเลิกรักนะครับ”
เขาต่อรองแบบกล้าๆ กลัวๆ
“แน่นอนสิคะ ใครจะไม่รักลูกตัวเองกัน น้องดลเป็นลูกหม่ามี๊นี่คะ”
พิมมี่ดึงร่างนั้นเข้ามากอดแขนเล็กๆ ยกขึ้นกอดเอวของพิมมี่เอาไว้แน่นด้วยความดีใจ หากแม้ในอนาคตจะเจอกับอะไรเขาก็ไม่กลัวอย่างน้อยให้เขาได้รับความอบอุ่นสักช่วงเวลาหนึ่งก็ยังดี
“น้องดลไม่อยากไปเรียนวันนี้เป็นวันแม่ ที่โรงเรียนมีกิจกรรมน้องดลไม่อยากไป”
ณดลบอกแม่หมาดๆ ด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย ตามบทแล้ววันนี้รามสูรต้องพานางเอกของเรื่องมาที่บ้านแล้วอาสาเป็นแม่ให้ณดลเพราะรามสูรนึกสงสารณดลจึงให้เอิงเอยไปเป็นแม่ให้ จนใครๆ ในบ้านต่างพากันชื่นชม ซึ่งอย่าฝันนี่มันลูกพิมมี่เชิญไปแสนดีทางอื่นจ๊ะ //เบื่อพวกนางเอกอ่อนแอ แต่ร้ายเงียบ ดีแล้วที่ทะลุมาร่างนางร้ายแบบนี้ไม่ใช่นางเอกชีวิตรันทดอดสูแบบนั้น
“งั้นเดี๋ยวหม่ามี๊ไปด้วยดีมั้ยคะ”
หล่อนยิ้มให้ลูกชายที่มองหล่อนตาโต
“จริงเหรอครับ เย้ น้องดลดีใจที่สุดเลย”
ณดลพูดอย่างตื่นเต้นและดีใจที่จะโอกาสได้ไปร่วมงานวันแม่สักที
“น้องดล พี่เอยจะไปงานวันแม่ให้วันนี้นะครับ”
รามสูรเดินเข้ามาพร้อมกับร่างบอบบางอ้อนแอ้นของเอิงเอยที่หน้าหวานสมกับเป็นนางเอก และที่อดมองไม่ได้คือรามสูรผัวรัก ที่หล่อวัวตายควายล้ม หล่อแบบเลวได้สมบูรณ์แบบจริงๆ
“สวัสดีครับพี่เอย ขอบคุณนะครับแต่ไม่เป็นไร น้องดลจะไปกับหม่ามี๊ครับ”
น้องดลยังกอดเอวของพิมมี่เอาไว้แน่นราวกับกลัวเจ้าตัวจะเปลี่ยนใจ
“สวัสดีค่ะคุณพิมมี่”
เอิงเอยยกมือไหว้พิมมี่อย่างอ่อนน้อมเพราะพิมมี่อายุมากกว่าสองปี
“ค่ะ ทานข้าวด้วยกันมั้ยคะ น้องดลรีบทานข้าวนะคะจะได้รีบแต่งตัวไปโรงเรียนกัน”
และสิ่งที่พิมมี่พูดทำเอาคนทั้งบ้านตะลึงที่หญิงสาวชวนเอิงเอยกินข้าว ก็น่าแปลกอยู่หรอกปกติตามตบนางเอกทุกที่ และวันนี้ตามบทนิยายพิมมี่ก็ต้องตบเอิงเอยจนถูกรามสูรตบหน้า // ฝันเถอะว่าอีพิมคนนี้จะไปทำเรื่องแบบนั้นให้เจ็บตัว ดูจากมือก็พอจะรู้ว่าตบทีหัวอีพิมคนนี้คงทิ่มลงพื้นพอดี
“คิดจะทำอะไร อย่าแม้แต่จะคิดใช้น้องดลเป็นเครื่องมือ”
รามสูรที่เห็นว่าลูกชายลุกไปแต่งตัวรีบถามความจริงกับพิมมี่ด้วยความไม่พอใจคิดว่าพิมมี่อยากจะหักหน้าเขาที่พาเอิงเอยมาเท่านั้น
“เอยขอตัวกลับก่อนนะคะ”
เอิงเอยเหมือนจะรู้ตัวว่าเป็นส่วนเกินจึงได้รีบเอ่ยขอตัวกลับ เพราะแค่เจอพิมมี่ใจหล่อนก็แป้วแล้วเสียวโดนตบ
“ไปรอผมที่รถเดี๋ยวไปบริษัทพร้อมกันครับ”
เขาพูดแค่นั้นแล้วหันมาจ้องพิมมี่ราวกับจะสับร่างของหล่อนให้แหลกละเอียด //นี่เหรอการเจอผัวครั้งแรก นางร้ายรักลงไปได้ยังไงเลวขนาดนี้ เข้าใจแล้วว่าทำไมนางร้ายถึงได้ไปมั่วกับคนอื่นก็มีผัวแบบนี้
- Writer
